|
به
گزارش کازرون نما به نقل از رحیم زارع خبرنگار: اهداف نامگذاری و گرامی داشت این هفته را می توان ترویج همدلی و همزبانی بین مسئولان و دانشجویان،
ترویج خوابگاه سازی به عنوان ارزش اسلامی و نیاز اساسی کشور، عادلانه سازی توزیع امکانات
و منطقی سازی قیمتها، بهینه سازی و صرفه جویی در مصرف، جلب همکاری و مشارکت نهادهای
شهری و خانوادهها در اداره و ارتقاء سطح خدمات رفاهی خوابگاهها اشاره کرد.
دانشجویان
خوابگاهی از وضعیت نامناسب و نبود امکانات گفتنیهای بسیاری دارند زیرا با مشکلات متعددی
مانند فضای کوچک اتاقها، محدود بودن و خرابی اغلب سرویسهای بهداشتی، نبود یخچال،
دسترسی نداشتن به اینترنت، محدود بودن خطوط تلفن، فرسوده بودن امکانات اتاقها، نبود
آبسردکن، محدود بودن امکانات آشپزخانه، شلوغی بیش از حد، قطعی مکرر برق و گاز و اجاره
سنگین خوابگاهها روبهرو هستند.
تعدادی
از دانشجویان ساکن خوابگاه می گویند: "در یک اتاق ۱۲ متری
که حداکثر شش نفر باید اسکان داشته باشند، هفت یا هشت نفر را جا می دهند. بیشترین مسئله
ای که دانشجویان خوابگاهی را اذیت می کند، هزینه ی خوابگاه است؛ هزینه ای بالغ بر
350 هزار تومان برای هر نفر که دریافت آن توسط خوابگاه ها، باعث نمی شود که امکانات
خوبی در خوابگاه وجود داشته باشد".
جمعی
دیگر از خوابگاه نشینان با اشاره به وجود معضلات فرهنگی در خوابگاه ها اظهار داشتند:
"در قسمت فرهنگی معضلات زیادی وجود دارد و غلبه با تهاجم فرهنگی است. خلا یک نهاد
برنامه ریز مستمر و فراگیر که مخاطب آن کلیه دانشجویان خوابگاهی باشند، به شدت احساس
می شود. از طرفی تشکلهای دانشجویی هم برنامه خاصی برای افزایش رشد معنوی و بصیرت خوابگاهیها
ندارند."
معمولا
موفقترین دانشجوها، دانشجویان خوابگاهی هستند که برای ادامه تحصیل خود هر جا باشد
شرایط را تحمل میکنند، هر چند مشکلات و شرایط بسیاری از خوابگاههای دانشجویی در کشور
از لحاظ امکانات یکسان است اما لازم است توجه اساسی به زندگی خوابگاهی کرد تا شرایط
به هر دلیلی موجب نشود که دانشجویی از ادامه تحصیل پشیمان شود. خوابگاه را نباید با
مسافرخانه یا زندگی اجباری اشتباه گرفت، بلکه ایجاد یک شرایط مطلوب برای ادامه تحصیل
حق اساسی هر فرد و دانشجو است که به باید به آن احترام گذاشت.
بیشترین
مجموعه خوابگاهی شهر کازرون را جمعیت دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی تشکیل می دهد که
امید است با انتصاب مدیریت بومی، بیش از پیش رفع مشکلات خوابگاهی مورد توجه قرار گیرد،
تا همین اندک روزنه های امید درآمد زایی و رونق بخشی به مجموعه دانشگاهی از میان نروند.
به بهانه خوابگاه خودگردان ماهیانه کلی پول می دهیم به پیمانکاری که کوچکترین نظارتی از سوی معاون دانشجویی دانشگاه بر عملکرد و ارائه خدماتش نمی شود. هرچه فریاد می زنیم، التماس می کنیم و تقاضا می کنیم امور دانشجویی دانشگاه توجهی نمی کند و می گوید خوابگاه خودگردان ربطی به ما ندارد.
اما سوال این است که پیمانکار همین خوابگاه را آقایان معاونت دانشجویی دانشگاه انتخاب می کنند و به دانشجویان معرفی می کنند
عجیب نیست؟