در روزگار صباوت و كودكي و در اوقات بيكاري و تفريح و تفنّن، در علف‌زار و چمن‌زار و زمين‌ها و تپه‌هاي حوالي كوچه و خانه به گشت و گذاروشيطنت‌هاي بچه‌گانه سپري مي‌كرديم. از جمله كارهاي به ظاهر خطرناك دوران بچگي، در بهار و تابستون،  دويدن به دنبال زنبورهاي درشت و سرخ رنگ معروف به گُنج(زنبور گاوي) بود! كه آن‌ها را شكار مي‌كرديم و توسط تيغ درختان و اجسام نوك تيز ديگر، نيش زنبورها را از انتهاي بدنشان بيرون آورده و به قول امروزي‌ها، خلع نيش‌شان مي‌كرديم! و با تخليه‌ي محتويات نيش از عقبه‌ي بدنه‌ي زنبورها، تكه كاغذي به شكل فتيله‌هايي كوچك مي‌پيچانديم و در دُم زنبورها فرو مي‌برديم و سپس آن‌ها را رها مي‌كرديم تا پرواز كند. با رصد كردن پرواز زنبورها در هوا، از كارهاي بچه گانه‌ي خود لذت مي‌برديم البته آن زمان از انجمن‌هاي دفاع از حقوق حيوانات خبري نبود كه بازي‌هاي كودكانه‌ي ما را محكوم كنند و يا اگر چنين سازمان‌هايي فعال بودند چون گُنج‌ها از نوع نژاد آمريكايي، اروپايي و اسرائيلي نبودند در دستور كار سازمان مذكور قرار نداشت!!! باري بابت چنين كارهاي بازيگوشانه تبعات و خسارات و تاوان‌هايي نيز پرداخت مي‌كرديم!