حالا گرمای مردادماه تابستان و تیغ بی رحم و برنده آتش، جهنمی برای جنگل های کوهمره نودان  آفریده اند و هر روز داغ بر دل طبیعت بکر دامنه های کمربند سبز فارس می گذارند.

شعله های سرخ و نارنجی آتش از میان علف‌های خشک و کوتاه روی تن کوه بالا می‌رود. درخت‌ها یکی یکی گُر می‌گیرند و سرخ می‌شوند و شاخه‌هایشان از درون می‌پکد و با صدای ترق و توروق جدا می‌شود و می‌افتد.

بوی دود همه جا را گرفته  و مجالی برای نفس کشیدن نمانده است. محیط‌بانان  و حامیان و حافظان محیط زیست با ترکه‌های چوب و بیل و هرچه که به دستشان می آید توی سر آتش می‌زنند. چند روز بعد تن کوه سیاه و درختان زغال شده‌اند. فقط چند ساعت کافیست تا بیش از صد هکتار از  جنگل های بکر ارتفاعات کوهمره نودان در آتش بسوزد. سریال آتش سوزی های جنگل، این روزها در جنگل های کوهمره نودان اکران می شود.

کوهستانی و صعب العبور بودن منطقه شمال نودان و نبود جاده دسترسی به ارتفاعات را از جمله مشکلات موجود می توان عنوان کرد. گاهی ساعت ها طول می کشد که نیروهای اطفای حریق به محل آتش سوزی برسند که تا آن موقع بخش زیادی از جنگل طعمه حریق شده و این نیروها نیز به علت خستگی ناشی از کوهپیمایی دیگر توانی ندارند. همچنین در ارتفاعات نیز کمبود آب وجود دارد و آب شربی برای رفع تشنگی نیروها نیست. طبق قانون دستگاه‌های اجرایی باید در اطفای حریق با منابع طبیعی همکاری کنند.

تشکیل گروه‌های مردم نهاد اطفای حریق جنگل‌ها را راهکاری مناسب برای مقابله با آتش سوزی ها می دانم و آموزش و مشارکت این گروه‌ها و آمادگی آنها نقش مهمی می‌تواند در جلوگیری از گسترش آتش سوزی جنگل‌ها داشته باشد.

بلوط، این همسایه قدیمی مردم زاگرس که گاهی نانی بوده بر سفره هایشان، گاهی هیزمی در اجاق خانه هایشان و گاهی مرهمی بر زخم های زندگیشان، یک سرمایه ملی است و همه کشور و به خصوص مسئولین ملی باید برای آن دل بسوزانند و نیازمندی های حفاظت از این ثروت عظیم را تامین کنند تا حسرت روزی را نخوریم که یک بلوط سبز و ایستاده در زاگرس دیده نشود.