من یک کازرونیم. کازرون تمام وجود من است. کازرون زادگاه آبا و اجدادی من است. من یک کازرونیم،  وسعت شهرم از نقش قندیل است تا نقش بهرام در سرمشهد. وسعت شهرم از تنگ چوگان است تا چهارطاقی بالاده. من یک کازرونیم و وسعت شهرم از باغات مرکبات انارستان است تا باغستان های زیبای دردانه و بورنجان. من یک کازرونیم و وسعت شهرم از نخلستان های سربه فلک کشیده خشت و کنارتخته است تا تاکستان های رویایی دوان. من شهرم، دیارم و زادگاهم را دوست دارم. وجب به وجبش را چون ناموس خویش می پرستم؛ از دوسیران و نودان گرفته تا  بلوط های راست قامت گاوکشک و عبدویی و کلانی و  دشت برم.

من یک کازرونی و فرزند رشید ناصر دیوانم. هنوز صدای سم اسب هایم از تنگ ترکان و کمارج تا خانه زنیان و دشت ارژن طنین انداز است. هنوز بوی باروت تفنگم در دشت رباطک و بید زرد و جره همراه با نسیم باد به این سو و آن سو می وزد. من یک کازرونیم و هنوز کمین سواران و برادرانم در کتل دختر و پیرزن عرصه را بر بیگانگان تنگ می کند.

آری من یک کازرونیم و هیهات که بگذارم پاره های پیکرم را از من جدا کنند. من بورنجان و دردانه را همان قدر  دوست دارم که پریشان و فامور را می پرستم. من همه ی خاکم و همه ی برادرانم و خواهرانم را یک جا و در کنار هم می خواهم. از ترک و لر گرفته تا عرب و تاجیک. از شهری گرفته تا روستایی. من خواهان کازرون یکپارچه و متحد هستم. کازرون بزرگ و پر افتخار و تاریخی