خوشبختانه یا متاسفانه در بین مردم تا حدودی این مساله بخوبی جا افتاده که نباید از شورای شهرجدید هم، انتظار معجزه داشت!

با وجود این نقش ضعیف شوراهای شهر که بعد از سالیان و گذشت دوره های متوالی، هنوز چشم انتظار نمایندگان و مجلس شورای اسلامی کشور هستیم تا با بررسی و تصویب قوانین مناسب، نقش شوراهای شهر را که هم اینک در حد یک هیات مدیره، برای انتخاب یک مدیرعامل، محدود می باشد را اصلاح کنند و به آن یک نقش محوری و عاملی برای جهت دهی و توسعه شهری، آن هم  با تصمیمات منتخبان مردم بدهند.

مثلا هم اکنون، در امورات شهری، چندین نهاد و سازمان مشغول فعالیت هستند که هیچ تصمیم و نظارتی از جانب شورای شهر بر آنان اعمال نمی شود! در صورتی که در بعضی کشورهای پیشرفته، شورای شهر دست بالا را در تمام تصمیمات و فعالیت های سازمان ها و نهادهای خدماتی دریک شهر دارد و نقش اصلی در انتخاب جهت و شیوه حرکت و توسعه (مثلا انتخاب مسیر پیشرفت و رشد در زمینه ای خاص مانند گردشگری، علمی، صنعتی و...) و دیگر تصمیمات زیر بنایی و کلی را دارد.

در شهر خودمان هم با تجربه سالیان گذشته که تمام حساسیت های مردمی نسبت به بومی یا غیر بومی بودن شهردار، یا داشتن سابقه قبلی شهرداری، و دیگر مسائل گفته شده! متوجه می شویم که مردم، فقط با بررسی و درک انجام تغییرات مثبت شهری قضاوت می کنند و تمام حساسیت های فکری بومی یا غیر بومی بودن آنان را پوشش داده است! هر چند تاکنون شاهد تغییرات ملموس، قابل توجه و رضایت بخش در هیچ دوره ای نبوده ایم.

حساسیت اعضای محترم شورای شهر جدید، در انتخاب شهردار قابل تقدیر می باشد؛ ولی باید دقت شود که اگر برنامه های جامع، علمی و عملی در شورای شهر وجود داشته باشد، با انتخاب یک شهردار بومی یا غیر بومی و چه با داشتن سابقه اجرایی کم یا زیاد! ولی دارای یک روحیه همکاری گروهی و اهل تصمیم گیری و کار اجرایی مشترک با اعضای شورای شهر، و داشتن اخلاق و روحیه مشورت با گروه های داوطلب مردمی و فعالین اجتماعی، میتوان خیلی بهتر و راحت تر پیشرفت های شهری، هر چند در جزئیات و ظاهر را مشاهده کنیم. یعنی اعضای شورای شهر باید هر کدام خود دارای یک تفکر شهردار بودن را داشته باشند و صاحب برنامه های دقیق اجرایی با راه حل های علمی و مهندسی فردی و جمعی باشند، و نه فقط منتظر ارائه برنامه های شهردار باشند که آن هم معلوم نیست آیا در آخر دوران مسولیت وی، آن وعده ها، کامل و راضی کننده اجرا بشود یا نه! چون بالاخره نگاه و انتخاب مردمی به این منتخبین شورای شهر هست که می ماند!

نکته دیگر اینکه اعضای شورای شهر! همینکه از منافع شخصی و محلی (منطقه، محله و خیابان محل زندگی اعضا)، به دور باشند و تمام محلات و نقاط شهر را با نگاه عدالت محوری، همراه با مشورت و مشارکت مردمی (به خصوص با جوانان، دانشجویان) و به دور از معضل نخبه پنداری معدودی خاص، کارها را پیگیری کنند، به راحتی شاهد نقاط روشنی از توسعه و تحول شهری رضایت بخش در تمام نقاط شهرمان می باشیم

نکته دیگر اینکه اعضای شورای شهر آنچنان سخت گیر هم نباشند! نیاز نیست اعضای شورا و شهردار سابقه های آنچنانی در شهرهای بزرگ را داشته باشند! می توان خیلی راحت با مطالعه، بررسی و مشاهده کارهای انجام شده در شهرهای هم رده و نزدیک خودمان، بسیاری از کارهای مثبت و خوب آنها الگو برداری کنیم!

مثلا به همین شهر فیرزآباد نزدیک خودمان که به نسبت کازرون سابقه چندانی در شهریت ندارد نگاهی بیاندازید؛ با این همه تل و تپه های شهرشان چه کرده اند! آیا مثل ما تمام آنها را صاف و تغییر کاربری مسکونی داده اند؟ حداقل کاری که کرده اند، دو تا از این تپه های وسط شهر را تبدیل به یک پارک بسیار زیبا و خاص کرده اند (شبیه و بهتر از پارک لاله قدیمی چهل پنجاه ساله خودمان که بعد از آن و تا حدودی پارک طالقانی، هنور پارک جالب و خاصی در کازرون طراحی نشده است، البته نه حالت ویران فعلی تپه شادی!)، که در زیبایی از چندین پارک های ما برتر است!

یا خانه سازی ها و خدمات شهری و تفریحی در تپه های شیراز را ببینید!

خلاصه در تمام موارد، از ساخت پاساژ و بازارهای جدید دلباز با عدم  وجود راهروهای تنگ و غیراستاندارد! تا نحوه جمع آوری زباله های شهری و دیگر موارد را  به راحتی میذتوان ایده گرفت و خیلی متفاوت تر وذبا کیفیت تر، برای ساخت شهری زیبا و بهتر اجرا کنيم