حدود سی سال پیش شهرداری کازرون به نیت احداث خیابانی حدفاصل خیابان ابوذر و ابواسحق اقدام به تخریب بخشی از بازار از جانب خیابان ابوذر کرد. این تخریب تا دیوارهای منتهی به بازار ابافتح ادامه یافت و به خاطر ممانعت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به منظور حفظ این بازار تاریخی متوقف شد.

شهرداری در همان سال ها مسیر فوق را آسفالت کرد تا هم امیدوار به ادامه پروژه باشد و هم به وضعیت نامطلوب ایجاد شده سامانی دهد. از همان سال ها این خیابان ناقص الخلقه موجب نازیبایی مرکز شهر شده است. توقف گاهی برای ماشین های باری و وانت ها و محلی برای تخلیه اضافات مغازه ها. از همان سال ها بخش های خاکی آن دست نخورده باقی مانده است.

این خیابان با ممانعت سازمان میراث فرهنگی امکان ادامه آن وجود ندارد؛ بنابراین شهرداری باید قید آن را بزند و طرحی نو دراندازد. آن چه سال هاست ذهن مرا مشغول کرده ایجاد یک بازار با معماری سنتی در مکان فوق است. بازاری شبیه سرای مشیر شیراز. ساخت این بازار در مکان مورد بحث مزایای زیر را به همراه دارد:

1. سامان بخشی به وضعیت نامطلوب فعلی.

2. ایجاد درآمد قابل توجه برای شهرداری از محل پیش فروش مغازه ها.

3. جذب گردشگر و جهانگرد.

4. توسعه صنایع دستی و آثار هنرمندان کازرون.

5. ایجاد اشتغال برای جوانان و ده ها مزیت دیگر.