ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل  

تو پس پرده چه دانی که، که خوب است و که زشت (حافظ)

انتشار خبر دیدار جمعی از کازرونیان مقیم شیراز با استاندار فارس و پیگیری برخی از اولویت‌های عمرانی و اقتصادی شهرستان کازرون که این روزها همسو با تلاش گروهی از شهروندان کازرونی در تهران همراه با امام جمعه محترم در حال انجام است بارقه امیدی برای گام‌های استوار به جلو است.

این بارقه امید از مدت‌ها پیش روشن شده بود. از همان زمان که جوانان این شهر بی مزد و منت به کودکان دبستانی، مهربانی با محیط زیست را آموختند. از همان زمان که چند نوجوان دبیرستانی و جوان دانشگاهی در کنار هم تصمیم به تاسیس انجمنی برای کمک آموزشی و ارتقای فرهنگی کودکان بد سرپرست در کازرون گرفتند.

بارقه امید از همان زمان روشن بود که کاظم، جوان اهل روستای چکک داوطلبانه و خودجوش و بی هیچ دعوتی در روز 13 بدر  امسال مشغول پاکسازی جنگل‌های بلوط کوهمره نودان بود.

بارقه امید هنوز هم روشن است.

از 18 فروردین که کازرون را به قصد محل کار در 1200 کیلومتر دورتر ترک کرده‌ام، در کازرون نبوده‌ام، اما دلم آن جا بود. به مانند بسیاری از ایرانیان اعتراضات خودجوش و مسالمت آمیز مردمی کازرون را که حتی در آن به قولی یک بوته گل هم پایمال نشد، ستایش کرده و آن را ریشه در فرهنگ اصیل و تمدن تاریخی مردم منطقه می‌دانم.

قابل درک است که مقامات امنیتی پس از پایان اعتراضات مسالمت آمیز تلاش در جهت کنترل شهر را داشته باشند، اما آیا ورود به منازل شخصی نیز قابل درک است؟

اکنون که همنوایی مردم و مسئولان فرصت پر غنیمت امید را دو چندان ساخته، چگونه می‌توان با برخی رفتارها و نقض حقوق شهروندی به ریشه این امید تیشه زد؟

دغدغه‌ها برای امنیت ستودنی است، اما نقض حقوق اولیه و حریم خصوصی برخی شهروندان چگونه قابل توجیه است؟

وطن با نام مردمانش وطن است و امید مردمانش وطن را وطن می‌سازد. وجب به وجب ایران عزیز شهرها و روستاهایی است که مردمش دل به امید آن بسته‌اند و کازرون با همه عظمتش تنها بخشی از ایران بزرگ است. نگذاریم که برخی کج مداری‌ها بذر نا امیدی را در این خاک باستانی سیراب کند و آب را به آسیاب بدخواهان ایران عزیز بریزد.

بخواهیم و نخواهیم اما می‌توانیم دل های نگران و چشم‌های پرامید مردم به آینده روشن این سرزمین را درک کنیم. همه با هم آرزوی مشترک پیشرفت و توسعه خانه پدری را در سر می‌پرورانیم و در این راه مشترک همسو و هم جهتیم و در این راه  چه خوب است نگاه‌ متولیان امنیت به مردم نیز پرامید و پراعتماد باشد. باور کنیمٰ سکه به نام مردم است و به آن‌ها اعتماد کنیم.

ایران با امیدٰ، ایران است، هنوز هم بارقه‌های امید روشن است، آن را در برزخ بی اعتمادی خاموش نکنید...