بگذریم و بگذرد ایام نیز...

کازرون شهریست که‌ در بن بست است و آنچه این شهر را به بن بست کشانید، بن بست جغرافیایی نیست؛ عدم وجود یک تفکر و اندیشه پویای سیاسی در این شهرستان بیش از بن بست جغرافیایی به ریشه تنومند این شهرستان تیشه زده است

بی آنکه تعارفی با کسی داشته باشیم‌ شهری که ناصر دیوان دارد و در سرنوشت مملکتی نقش آفرینی می کند، شهری که توانست در بحران های بی شمار هر فتنه ای را در نطفه خفه کند، هنوز نتوانسته است نماینده ای را به مجلس معرفی کند که اقتصاد این شهرستان را از منجلاب رکود و سقوط نجات دهد. اگرچه این شهرستان اقتصادش سنتی است و دستاورد هیج اندیشه جدیدی نیست و سرمایه گذاران را حمایت نمی کند و عقیده ممتاز اقتصادی این شهرستان و بالاخص فرهنگ از دیر ساخته و پرداخته شده جامعه شهری ما را که به لحاظ تاریخ و تمدن با اصفهان و یزد و سایر شهرهای مبتنی بر تمدن یا در جوار تمدن  برابری می کند و در صورت بذل توجه مسئولین، اراک را می تواند پشت سر گذارد؛ خلاصه شهری که بنیادهای اقتصادی او در زندکی مردمش نهادینه شده است و در واقع محتاج یک نردبان ترقیست از آنچه فکرش را می کنیم عقب مانده است و تاجایی رفت که با ایجاد طرحی که تیر خلاصی را بر پشت او می نشاند آخرین لگد بی مهری را از دست مردم و نه از دست نماینده ای که همه تقصیر را متوجه‌ او نموده ایم داشت تحمل می کرد؛ در عاقبت هم اینکه رفته بود تا از هستی ساقط گردد.

مستند این ادعای حقیر راجع به بی توجهی مردم بیشتر متوجه آن عده ای است که صندوق رای را ناچیز پنداشتند و  آیه 11 سوره رعد است که در همین راستا می فرماید «ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا بانفسهم»، (خدا وضع و حال هیچ قومی را عوض نخواهد کرد مگر آنکه انسان ها خودشان وضع و حال خودشان را تغییر دهند).

نمی دانم در محضر عقل چقدر مقبول است که شهر و خانه آباد را خراب کردن برای آباد کردن خانه ای دیگر؛ چه توجیهی دارد اما کاری که شده بود و استانداری و وزارت کشور هم معلوم نیست تا چه میزان به آن تن داه اند یا نداده اند. فی الواقع خانه در خانه ساختن بود که به لحاظ عقلی و قانونی و شرعی هیچ‌ منطقی آنرا بر نمی تافت.

کازرون اگر نامی از تاریخ ایران نباشد و نامش بر زبان ها نرفته است ناشی از کم کاری مردان و دولتمردان نیست، ناشی از مقصود آنهایی است که نجابت و سکوت این مردم را سکوی پرتاب خود می کنند.

نگارنده ضمن اعتقاد به تقسیمات کشوری و ارج نهادن به خواست مردم در بخش ها و بخش مرکزی به عنوان فردی که اندکی از قانون را می فهمد شدیدا با نهادی تحت عنوان تقسیمات درون شهرستانی با توجه به بهانه نفوذ بیگانگان از طریق ایجاد اختلاف بین اقوام و تحولی که در راه است و کوچک سازی و چابک سازی دولت را در سیاستهای کلی منعکس نموده است با عنایت به پهنه های وسیع اقتصادی کشور که واگذاری برخی از اختیارت را در جهت تمرکز زدایی ایجاب می نماید؛ با این نگرش که توسعه را محدود به مرزهای جغرافیایی نمیدانم مشخصا به این امر اعتقاد دارم که قانون تقسیمات کشوری هم باید مورد بررسی مجدد قرار گیرد و اصلاح توام با نسخ نیاز دارد.

به همین دلیل و با بهانه نمودن وحدت دینی مردم شهرستان که تبدیل به یک وحدت سیاسی خواهد شد تا بنا به آیه کریمه فوق تغییر را اراده خود مردم معرفی میکند امید است بتوانیم شان شهرستان را آنگونه که بوده و خواهد بود در معرفی آن کوشاتر باشیم.