به گزارش کازرون نما، اگرچه قانون گزار برای مناطق کویری، مرزی و کمتر توسعه یافته ارقام پایین تری را هم مورد تاکید قرار داده است. مخالفین طرح تفکیک شهرستان کازرون با استناد به این قانون معتقدند شهرستان پیشنهادی "کوه چنار" حتی بر اساس طرح اولیه که مناطق دشت برم و انارستان را شامل می شد، بر اساس آمار سرشماری سال ۹۵ حداکثر دارای ۶۳ هزار نفر جمعیت بوده و در صورت خارج شدن دهستان های دشت برم و انارستان، این رقم به زیر ۵۰ هزار نفر رسیده و عملا مطابق با قوانین تقسیمات کشوری شرایط لازم برای شهرستان شدن را دارا نمی باشد.

اما براساس قانون استدلال مخالفان منطقی به نظر می رسد. اما با نگاهی به آمار جمعیت شهرستان های فارس در لیست پیوست، مشاهده می گردد که از ۲۹ شهرستان فارس بر اساس سرشماری سال ۹۵، دوازده شهرستان فارس زیر ۷۰ هزار نفر جمعیت دارند و حتی دو شهرستان پاسارگاد و سروستان زیر چهل هزار نفر جمعیت دارند. این درحالی است که تمامی این مناطق قبل از سال ۹۲ به شهرستان تبدیل شده اند و طبیعتا در سال تاسیس شهرستان حتی کمتر از این مقدار فعلی جمعیت داشته اند.

همچنین با نگاهی به لیست ۴۲۹ عددی شهرستان های ایران مشاهده می شود که حداقل ۱۷۲ شهرستان ایران در سال ۱۳۹۵ کمتر از ۷۰ هزار نفر جمعیت داشته اند.

براساس این استدلالات متاسفانه مشخص می گردد بر خلاف نص صریح قانون، جمعیت کمترین فاکتور اثر گذار بر فرآیند ایجاد شهرستان های جدید بوده و فاکتورهای دیگری نظیر موقعیت جغرافیایی، اختلاف های قومیتی، مشکلات امنیتی و لابی های گسترده سیاسی برای تبدیل مناطق به مناطق کمتر توسعه یافته و به عبارت دیگر دور زدن قانون با حربه قانون دخیل بوده است.

نکته مهم دیگر آن که تمامی این شهرستان های کوچک با جمعیت زیر ۷۰ هزار نفر قبل از سال ۱۳۹۲ تاسیس شده اند و از سال ۱۳۹۲ تاکنون هیچ شهرستان جدیدی در پهنه جغرافیایی ایران ایجاد نگردیده است.