آیا بر اساس اظهارات مسئولین یا واژه دقیق‌تر قدرتمندان، همه مسئولیت بحران آب و انرژی متوجه مردم و نحوه مصرف آنهاست؟

متأسفانه مهمترین نکته و از نظر بنده حلقه گمشده، پرداختن به مشکلات و معضلات کشور، به طور موقت و مقطعی است. عدم تحقیق، تفحص و ریشه‌یابی مشکلات و تصمیم‌گیری بدون برنامه و هدف بلندمدت و تمرکز مسئولین بر روی راه‌حل‌های کوتاه‌مدت و مقطعی باعث بحرانی شدن مشکلاتی از قبیل آب و انرژی شده است. در فصل تابستان همه به یاد بحران آب و انرژی افتاده و معمولاً مسئولین مردم را مقصر جلوه می‌دهند و مردم هم با توقعات روبه افزایش، بدون حاضر شدن به همکاری و تلاش، مسئولین را مقصر می‌دانند.

اثرات منفی قطعی آب و برق بر جامعه:

اثرات قطعی‌ها بر روی کسب و کار و مضرور شدن صاحبان مشاغل بزرگ و کوچک نه تنها موجب عدم تشویق سرمایه‌گذاری خارجی که باعث دلسردی و حتی خروج سرمایه از کشور شده و می‌شود.

با توجه به اینکه بیشترین میزان انرژی مصرفی خانوار مربوط به دستگاه‌های خنک/گرم کننده و یخچال و فریزر است، با هر بار قطعی برق، انرژی مصرف شده برای خنک کردن محیط و نگهداری غذاها در یخچال و فریزر به هدر می‌رود. با وصل برق این دستگاه‌ها مجبور به مصرف دوباره انرژی برای رسیدن به نقطه قبلی هستند. در نتیجه این سیاست ناکارآمد گرچه از روی ناچاری، آنقدر مقرون به صرفه و در جهت صرفه‌جویی انرژی نیست و کاملاً برعکس باعث اتلاف انرژی می‌شود.

از معایب دیگر قطعی برق و آب، سیاست ناعادلانه تَر را با خُشک سوزاندن است. این روش موجب تضعیف روحیه تعاون و همکاری می شود. وقتی شهروندی مسئول و دلسوز، در مصرف برق و آب صرفه‌جویی می کند ولی در عین حال هنگام قطعی برق و آب، او هم مجبور به تحمل عواقب مصرف بی‌حد و حصر همسایه یا همشهری خود است، چگونه می‌توان انتظار همکاری و همیاری آحاد جامعه را داشت؟

مشکل دیگر مربوط به عدم دوراندیشی و تدبیر مسئولین با فروش یا صادرات انرژی و آب، بدون توجه به توانایی تأمین انرژی مورد نیاز مصرف داخلی است.

در فصل زمستان با کاهش تقاضای آب و انرژی و تولید بیش از حد نیاز انرژی، سیاستمداری در تهران در اتاقی راحت بدون دغدغه سرما و گرما می‌نشیند و بدون توجه به افزایش تقاضای آب و انرژی در فصل تابستان – به ویژه در مناطق جنوبی کشور – اقدام به فروش آب و انرژی به کشورهای همسایه می‌کند و عواقب این کوته‌اندیشی انتخاب بین دو منفی خواهد بود: یا آسایش و رفاه شهروندان را فدای صادرات کنند – که این خود موجب نارضایتی بیشتر عموم می شود – و یا صادرات منابع را متوقف کرده که این نیز باعث مخدوش شدن وجه بین‌المللی کشور ایران به دلیل عمل نکردن به تعهداتش می‌شود.

در پایان با شروع فصل پاییز و کاهش مصرف، همه چیز فراموش می‌شود. ترکیدگی انشعاب‌های اصلی آب و اتلاف هزاران لیتر آب شُرب به دلایل مختلف از جمله فرسودگی شبکه آبرسانی، و در حوزه انرژی هم نگهداری و تعمیر #زیرساخت‌های انرژی و حتی آمادگی و چاره‌اندیشی برای فصل گرم فراموش می‌شود تا تابستان سال آینده و روز از نو و بُحرانی جدید از نو...