امیرخسرو شجاعی: خبرنگاران نقشس مهمی در آگاهی و بیداری مردم دارند و چرخش قلم و زاویه دوربین آن ها می تواند نگاه متفاوتی را نسبت به یک خبر ایجاد کند. به همین دلیل تعهد وصداقت یک خبرنگار مهمترین ابزار او برای آگاهی بخشی و بیدار کردن مخاطبان خود در برابر ظلم و ستم صاحبان زر و زور است.

پس از انقلاب شکوهمند اسلامی و در شرایطی که گروه های معاند بسیاری سعی در تخریب چهره انقلاب داشتند رساندن خبر درست و تحلیل صحیح اخبار وظیفه مهمی بود که باید خبرنگاران متعهد و انقلابی بر دوش می گرفتند که در این راه عزیزانی بودند که تلاش شبانه روزی و جهد بسیارآنان را خسته نمی کرد. در کازرون نیز که از شهرهای مهم و انقلابی استان فارس بوده است کسانی بوده اند که این وظیفه خطیر را در طول دوره های مختلف به دوش کشیده اند و از جمله ی این عزیزان به دو شهید خبرنگار این شهر، جلال نوبهار و عبدالحمید مرحمتی می توان اشاره کرد.

در این سطور به بهانه روز خبرنگار به مصاحبه با برادر شهید عبدالحمید مرحمتی پرداخته ایم تا شاید جنبه هایی از زندگی این شهید والامقام برای ما روشن شود و با آرمان های ایشان و همرزمانش بیشتر آشنا شویم.

ضمن تشکر از این که وقت خود را در اختیار ما قرار دادید لطفا در ابتدا به صورت مختصر خود را معرفی کنید:

بسم الله الرحمن الرحیم

این جانب عبدالرحیم مرحمتی، برادر شهید عبدالحمید مرحمتی، متولد 1342 فوق دیپلم آموزش ابتدایی و بازنشسته آموزش و پرورش هستم.

مختصری از زندگی نامه شهید را بیان فرمایید:

عبدالحمید در سال 1337 در کازرون متولد شد و در دامن خانواده ای مذهبی و اصیل پرورش یافت. دوره دبستان را در مدرسه مرآت و دبیرستان را در دبیرستان بزرگ مجرد گذراند.  بسیار خوش خلق، آرام و متین بود و همه او را به عنوان فردی صادق و مخلص می شناختند. در سال 56 موفق به اخذ دیپلم شد و برای سربازی به پادگان قوشچی ارومیه رفت که با پیام امام خمینی پادگان را رها کرد و به خیل عظیم مردم انقلابی پیوست. پس از انقلاب نیز همواره با ارگان های انقلابی همکاری می کرد.

در سال 59 با کمک شهید نصیری مسئولیت توزیع روزنامه جمهوری اسلامی را به عهده گرفت و پس از آن خبرنگاری این روزنامه را قبول کرد و تا زمان پیوستن به سپاه این مسئولیت را برعهده داشت.

شهید مرحمتی در تاریخ 18/2//61 در خونین شهر به شهادت رسید و خود را جاودان ساخت.

قبل از انقلاب شهید فعالیت مبارزاتی هم داشت؟

بله؛ همیشه در راهپیمایی ها شرکت می کرد و حتی چندین بار نزدیک بود دستگیر شود که با توجه به این که ورزشکار بود و توان بدنی بالایی داشت موفق به فرار شد.

فرمودید ورزشکار بودند در چه زمینه ای فعالیت می کردند؟

ایشان به فوتبال علاقه داشت و در سطح استان فارس با تیم های "ببر" و "فجر سپاه" کازرون بازی کرده بود. در ورزش همیشه منش پهلوانی و روح ایثارش زبانزد خاص و عام بود.

بعد از انقلاب فعالیت های فرهنگی و اجتماعی ایشان چگونه ادامه پیدا کرد؟

داماد ما، شهید "عبدالکریم نصیری" در همان ابتدای تشکیل "حزب جمهوری اسلامی" عضو این حزب شد و عبدالحمید هم همراه با ایشان به عضویت حزب درآمد. شهید همواره با نهادها و احزاب انقلابی همکاری داشت. تا پیش از شروع جنگ در کنار فعالیت های روزمره و ورزش به نگهبانی  از دستاوردهای انقلاب می پرداخت، دیوار نویسی می کرد، در مسجد اذان می گفت و قرآن تلاوت می کرد و هر جا احساس می کرد می تواند مفید باشد حضور داشت. در ابتدای جنگ محموله ای از کمک های مردمی را از طریق حزب جمهوری اسلامی به جبهه برد و این اولین حضور شهید در جبهه بود. پس از بازگشت به عضویت سپاه پاسداران در آمد و ادامه حضور ایشان در جبهه در کسوت پاسداری بود.

شهید متاهل بوده و تازه ازدواج کرده بود چگونه پنج ماه پس از ازدواج از زندگی دنیا دل می کند و به جبهه می رود؟

شهید می گفت وقتی پیر و جوان و زن و مرد بسیج شده اند و هستی خود را در راه انقلاب می دهند برمن نیز واجب است دین خود را نسبت به انقلاب ادا کنم. در واقع ایشان و همرزمانش دنیای مادی را نمی دیدند و پرده های عالم بالا از مقابل چشمشان کنار رفته بود. زیبایی های عالم باقی را با دنیای فانی مقایسه کرده و بهترین مسیر را انتخاب می کردند.

نحوه اعزام به جبهه و شهادت ایشان چگونه بود؟

اواخر سال 60 بود که به عضویت سپاه در آمد و سپس به جبهه اعزام شد و در عملیات بیت المقدس برای آزادی خرمشهر شرکت کرد که در روز 18/2/61 در یکی از پاتک های رژیم بعث عراق وقتی که پشت یک تانک سنگر گرفته بود تانک مورد اصابت موشک قرار گرفت و چپ شد، تانک روی حمید افتاد و او را آسمانی کرد.

چگونه از شهادت برادر با خبرشدید و چه احساسی داشتید؟

من تقریبا همزمان با شهید از طریق تربیت معلم به جبهه اعزام شدم. دامادمان هم به صورت بسیجی و شهید هم که از طریق سپاه به جبهه رفته بود. در ابتدای اعزام من به صورت اتفاقی با برادرم در پایگاه امیدیه روبرو شدم اما در ادامه ما در سه جبهه متفاوت مشغول نبرد بودیم و از حال هم خبر نداشتیم. 10/2/61 داماد ما به شهادت رسیده بود و 18/2/61 هم برادرم و من بی خبر بودم تا این که ماموریت من تمام شد و به کازرون برگشتم. آنجا بود که متوجه شهادت عزیزانم شدم. احساس مرا هم کسی درک می کند که برادرش را از دست داده باشد. متاسفانه من به تشییع و مراسم برادرم هم نرسیدم.

خاطره ای از زمان جبهه شهید در ذهن دارید؟

در ابتدای اعزام زمانی که در پایگاه پنجم شکاری امیدیه بودم به صورت اتفاقی با یکی از بچه های کازرون روبرو شدم و از بچه های کازرون سوال کردم که گفت عبدالحمید هم در همین پایگاه است و من برادر را در پایگاه دیدم. بسیار تلاش کردیم که هر دو را به یک جبهه اعزام کنند که موافقت نشد. روزی که قرار بود اعزام شویم و نیروها به مناطق مختلف بروند و درواقع روز جدایی ما از هم بود، همینطور که نیروها آماده می شدند بر سر و رویشان گلاب می پاشیدند که یکباره درب ظرف گلاب باز شد و همه گلاب ها روی عبدالحمید ریخت که شهید به بچه ها گفت: "این اولین نشانه شهادت است". خداحافظی پر احساس و سختی با هم کردیم و از هم جدا شدیم. همانجا به من الهام شد که دیگر برادرم را نمی بینم. اولین کسی هم که از آن جمع شهید شد حمید بود.

در مورد خصوصیات اخلاقی هم چند کلامی صحبت کنید:

ایشان در خانواده ای مذهبی به دنیا آمده بود و علاقه وافری به روحانیت و عبادات مذهبی داشت. به تلاوت قرآن علاقه خاصی داشت و در مسجد قرآن می خواند وبه زیبایی اذان می گفت که صوت اذان شهید باقی ست. بسیار به عبادات مذهبی پایبند بود و در عین حال بسیار خوش رو و خوش برخورد، بذله گو و شوخ بود و همین ویژگی ها باعث می شد در بین دوستان همه به او علاقه مند باشند.

شهید به عنوان خبرنگار شناخته می شود اگر در این رابطه و دیگر کارهای فرهنگی شهید توضیح یا خاطره ای در ذهن دارید بفرمایید:

بله ایشان در مقطعی  که عضو حزب جمهوری اسلامی بود، خبرنگار روزنامه این ارگان،" روزنامه جمهوری اسلامی " بود و اخبار کازرون را جهت درج در روزنامه مخابره می کرد. روش کار هم به این صورت بود که پس از نگارش خبر از طریق تلفن حزب، آن را برای دفتر مرکزی قرائت می کرد و اخبار را در اختیار روزنامه می گذاشت. کارت خبرنگاری حمید هم موجود است. پس از این که به عضویت سپاه درآمد به دلیل این که افراد نظامی از فعالیت در احزاب منع شده بودند از عضویت حزب و خبرنگاری استعفا داد.

همچنین ایشان در این مقطع توزیع روزنامه جمهوری اسلامی در کازرون را نیز بر عهده داشت و با توجه به این که خط خوبی داشت دیوارنویسی شعارهای انقلابی به اشکال گوناگون و زیبا از کارهای شهید بود.

روحش شاد و راهشان پر رهرو باشد ان شاء الله.

از شما سپاسگزارم که وقت گران بهای خود را در اختیار ما قرار دادید امیدوارم که بتوانیم قدردان ایثارگری شما و برادر شهیدتان باشیم و ادامه راه شهیدان گلگون کفن این سرزمین مقصد و هدف همه ما باشد.

*تهیه و تنظیم مصاحبه: امیرخسرو شجاعی-کارشناس فرهنگی و پژوهشی بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان کازرون

تاریخ مصاحبه:13/5/97

مصاحبه شونده: عبدالرحیم مرحمتی برادر شهید عبدالحمید مرحمتی – بازنشسته آموزش و پرورش