خبر درگذشت استاد حسن محقق زاده دوانی همه ی ما و اهالی فرهنگ و ادب کازرون را متاثر ساخت. همه ی هم نسلان من و حتی یک نسل پس از ما با نام و شخصیت حسن محقق زاده به خوبی آشنایند. استاد حسن محقق زاده مردی که سال ها در کسوت معلمی در دبیرستان های مختلف کازرون به دانش آموزان درس ادب و معرفت می داد، این هفته از میان ما رفت. در مورد شخصیت و مرام استاد محقق زاده سخن بسیار است که در اینجا تلاش می کنم به پاس سالیان دراز تلاش و خدمتش به آموزش وپرورش کازرون به آن اشاره ی کوتاهی داشته باشم.

بی شک اکثر دانش آموختگان دبیرستان های کازرون، من جمله بچه های بستانپوری در دهه ی 60 و هفتاد  افتخار این را داشته اند که در محضر استاد محقق زاده به شاگردی بپردازند و از گنجینه دانش او بهره جویند. این روزها وقتی پای صحبت با دانش آموختگان مکتب محقق می نشینی، خاطرات شیرین و شنیدنی بسیاری از آن بزرگوار وجود دارد که مرور آن باز تولید شادی و نشاط و انرژی دوباره در وجود همه ی ماست. بی گمان هیچ کدام از شاگردان استاد محقق زاده هرگز خاطرات شیرین کلاس داری او را فراموش نکرده و نخواهند کرد. در واقع کلاس استاد محقق زاده همواره کلاسی شاد و با نشاط و با انرژی مثبت بود. انرژی مثبتی که بدون شک آگاهانه از سوی استاد به شاگردان تزریق می شد تا دانش آموزان خسته و فراری از کلاس های تکراری و یکنواخت آن روزگار برای  رسیدن ساعت ادبیات شان با استاد محقق زاده لحظه شماری کنند.پ

قاطعیت در کلام، شیوایی در سخن راندن، صراحت لهجه، تکیه کلام های به جا وخاص، شیوه ی تدریس منحصر به فرد و دلسوزی فراوان نسبت به دانش آموزان از برجستگی های کلاس داری وی بود. او معلمی بود به غایت خستگی ناپذیر و پر تلاش و دلسوز  به گونه ای که دانش آموزانش را بسیار دوست می داشت و متقابلا آنان نیز محقق زاده را در قلب خود جای داده بودند. آن چنانکه  سخت گیری ها و گاه اخم و تندی هایش را نیز بچه ها با جان می خریدند و امروز پس از گذشت سه دهه از آن روزگار هر جا که می نشینند و بر می خیزند جز یاد و خاطره شیرین از آن زنده یاد چیزی بیان نمی کنند.

اگر از کلاس و درس فاصله بگیریم و شخصیت حسن محقق زاده را در عرصه اجتماع مورد واکاوی قرار دهیم، باز هم به انسانی بر می خوریم که همیشه حرص و جوش شهر و دیارش را داشت. همیشه نگران آینده فرزندان این سرزمین بود. همیشه افسوس فرصت های از دست رفته را می خورد و همیشه نگران هویت نسل جوان بود.

او انسانی بود به واقع پر تلاش در عرصه فعالیت های اجتماعی و هر جا که محفلی علمی و فرهنگی برپا بود حسن محقق زاده منتظر دعوت نامه و کارت دعوت نمی ماند. او خود وظیفه ی انسانی و اجتماعی خویش را به خوبی می دانست و نسبت به شهر و دیارش کازرون و علی الخصوص زادگاهش دوان عزیز بسیار احساس مسئولیت می کرد.

از ویژگی های فردی استاد محقق زاده می توان به موارد خاصی اشاره کرد که بیش از پیش او را از سایر انسان ها متمایز می ساخت. حسن محقق زاده مردی پیش سلام بود. امکان نداشت با حسن محقق زاده روبرو گردید و زودتر از او سلام کنید. برایش هم سن و سال اصلا فرقی نمی کرد. گاهی شخصا می دیدم که به نوجوانان هم سلام می کرد.

حسن محقق زاده انسانی نصیحت گر بود. او در هر فرصتی و در جا و مکانی تلاش می کرد تا دیگران را پند و اندرز دهد. او تجربیات زندگی خویش را بی مزد و منت در اختیار دیگران قرار می داد و همواره دوستان را به نیک رفتاری و نیک اندیشی سفارش می کرد. گاهی شما را در گوشه ای از خیابان و پیاده رو نگه می داشت و برای دقایق طولانی با کلام دلنشین و شیوایش موعظه می کرد. برایت شعر می گفت و امثال و حکم می آورد و خلاصه آنکه تو را با خود به دنیایی از دانش های شنیدنی می برد

حسن محقق زاده اهل مطالعه و پژوهش بود و نشریات مختلف را خط به خط و کلمه به کلمه می خواند و همیشه به کسانی که اهل قلم بودند انگیزه می داد و آنان را تشویق به نوشتن می کرد.

بزرگترین آرزویی که استاد حسن محقق زاده در این اواخر به دنبال  دستیابی به آن بود و به جدیت به دنبال تحقق آن تلاش می کرد، ایجاد بنیادی تحت عنوان بنیاد اندیشه های ماندگار بود. او اعتقاد داشت که چه در گذشته و چه امروز در سطح شهرستان کازرون اندیشه های والا و ارزشمندی وجود داشته و دارد که باید زمینه و فرصت لازم برای ماندگاری آنان و انتقال این اندیشه ها به نسل های بعد فراهم گردد.

امروز گرچه حسن محقق زاده دیگر در میان ما نیست، اما به یقین نام و یاد و خاطره او برای همیشه در قلب هواداران فرهنگ و ادب کازرون ماندگار خواهد بود.

حسن محقق زاد فقط یک دبیر ادبیات نبود؛ او مرد ادب و اخلاقیات بود. برای  این استاد بزرگوار از خداوند بزرگ آرزوی آرامش روان و شادی روحش را داریم.  روحش شاد و یادش گرامی باد.