نقش « هیات ها» در زنده نگه داشتن «نهضت» کربلا، وظایف «هیاتی ها» در تربیت نسل «عاشورایی»ها:

بررسی پیشینه ی «نهضت» عاشورا، نشان دهنده ی نقش بی بدیلِ دو مکتب دار!، یعنی حسین(ع) و زینب(س) در «تاسیس» و «استمرار» دانشگاه و فرهنگِ کربلا، طی ۱۴۰۰ سال فراز و فرود تاریخ و تاثیرِ غیر قابل انکار آنان در تربیتِ نسل «عاشورائیان» بوده و بدیهی است علاوه بر «خواستِ» خداوند و مشیت پنهان خداوندی! برای اتصالِ دو انقلاب «حسینی» و «مهدوی»، همچنین گرمایشِ «خون»های خاندان نبوت و یاران با «اخلاصِ» حسینی، عواملی دیگر برای «زنده» نگه داشتن این مکتب از گذشته تا حال و از حال تا آینده بوده و خواهد بود. با توجه به لزوم پاس داشت «مکتب بانان» و تشریحِ وظایف «هیات داران»، به ویژه هیاتی های شهرستان کازرون، مطالب زیر مورد اشاره قرار می گیرند:

۱- واقعه ی عاشورا و مصیبت های به وجود آمده در سرزمین کربلا، محصول غفلت ها، دنیا زدگی ها و بی بصیرتی های «خواص» و ره گم کردن عوام و‌ البته ثمره ی ده ها سال برنامه ریزی نفوذی های بُوسفیانْ صفتانِ خارجی و دشمن نشناسانِ داخلی بود که البته بر خلاف همه ی نیرنگ و خدعه هایشان، این انقلاب نه تنها در کربلا نماند بلکه جهانی شد و روز به روز بر «کیفیت» عاشورا و کمیت عاشورائیان افزوده و پرچمِ سبز حسینی را در گوشه گوشه ی سرزمین خاکی بر افراشته نگه داشته است.

۲- ظهر روز عاشورا و به هنگامه ی آغازِ آخرین خطبه ی جگر گوشه ی رسول الله، دشمن با ایجاد صدای کاذب و سر دادن ساز و دُهل، به ظاهر مانعِ رسیدن نوای ملکوتی آن حضرت به دل های مُرده و دنیا آلوده ی سپاهیان اموی گردید؛ غافل از آن که این صدا همه ی تاریخ را در بر گرفته و تمامی موانع را پشت سر خواهد گذاشت. در همین رابطه اما «مانع سازی» برای نرسیدن پیام «مظلومانه» و در عین حال «پیروز مندانه» حسینی همچنان ادامه داشته و در طول تاریخ با تغییر منشا صداهای مزاحم، مسایلی همچون «قمه زنی»، «بدعت گزاری» در شیوه های عزاداری و... را جایگزین موانع ظهر عاشورا نموده؛ درحالی که «اهداف» همه ی این موارد جلوگیری از «استماع» پیام واقعی حسین(ع ) از «نهضت حسینی» تا «انقلاب مهدوی»(عج) بوده و خواهد بود.

۳- «تفرقه» در میان یاران حسین(ع)، از شب عاشورا و به هنگام تلاش فرمانده ی یزیدی برای ایجاد «تردید» در سر فرماندهی سپاهیان حسینی، یعنی عباس بنِ علی(ع)، آغاز و این «ترفند» تا امروز همچنان ادامه یافته، گر چه این برنامه از همان ابتدا با شکست و پاسخ کوبنده آن علی صولتان، مواجه شد، اما این «روند» با اَشکال و روش های به روز شده ای در بین عزاداران و پیروان حسینی «باز تولید» گردیده و در آینده نیز ادامه خواهد یافت.

۴- «وحدتِ» سربازانْ و‌ همراهانِ حاضر در کربلا و «همراهی» آگاهانه ی، توأم با بصیرت آن ها، موجب «ماندگاری» نهضت عاشورا تا روز پایان دنیا گردید و امروز هم رمزِ اصلی برای پیروان اباعبدالله(ع) و حفاظت از دست آوردهای عاشورا، همانا تشدید «هماهنگی»ها در برنامه ها، فعالیت ها و عزاداری ها خواهد بود. چه این که هر گونه «تک رویِ» فردی، مجموعه ای و هیاتی و حرکت های «فاقد ریشه» در سنت های اصیلِ حسینی، قطعا نه تنها منافع حسینیان را برآورده نخواهد ساخت، بلکه به نوعی «تیشه» به بُنیانِ اعتقادی «حسین دوستان » و «مکتب باورانِ» دانش گاهِ کربلا و حرکت در مسیر «مخالفانْ» و «یزیدی مرامان» تلقی می شود.

۵- اقدامات عملیِ یزیدیان برای زدودن جامعه ی اسلامی از دین و‌ مشغول نمودن مسلمانان به مناسک و‌ اَعمال بی روح، و از طرفی جدایی «امت» از «امامت»، اصلی ترین دلیل برای قیام حسینی در سال ۶۱ از هجرت بوده و طبیعی است تا زمانی که تلاش دشمن برای ترویجِ بی دینی و به تعبیری «سکولار» کردن جامعه ی اسلامی ادامه داشته باشد، این مبارزه نیز استمرار خواهد یافت. بر همین اساس تعجب است از محدود «هیات»ها و «هیاتی»هایی که تنها «زدن قمه»، «ساز و دهل»‌ و «طبل و سنج» را ترویج و از هر گونه تلاشی برای رسانیدن پیام امام حسین(ع) و اتصال «شور» به «شعور» حسینی جلوگیری به عمل می آورند!؟.

۶- «شجاعت»ها و «شهامت»های امام(ع) و یاران فداکارش در کربلا و «تسلیم ناپذیری» در مقابل دشمنان نشان دارِ دین خدا، در طول تاریخ «الهام بخش» بسیاری از قیام ها، انقلاب ها و پیروزی های مستضعفین و محرومین بوده و به همین دلیل اتاق های فکر سازمان های جاسوسی، در صددِ معرفیِ چهره ای دروغین و خودساخته از «نهضت» عاشورا و «سلبِ انگیزه» از عاشوراییان بر آمده و با سرودن اشعار، نوحه ها و مرثیه ها و حتی تعزیه هایی با مضامین «تسلیم پذیری»، «بی چارگی» و ادعای تلاش برای «مذاکره» از سرِ ضعف و نهایتا اجرای همین سروده ها، توسط تعدادی افرادِ کم‌ سواد و فاقد اطلاعات تاریخی و‌ دینی، به خیال خود در صدد هستند جوانان حسینی و زینبی را از اهداف عالی انقلابِ اسلامی، بی گانه و دور نمایند.

۷- همان گونه که متذکر گردید اگر چه انجام اعمالی همچون سینه زنی، زنجیر زنی و به کار بردن سنج و‌ دُهل و برپایی عزاداری های سنتی مادام که با هدف زنده نگه داشتن نهضت حسینی صورت گیرد، ان شاالله، قطعا دارای پاداش دنیوی و اُخروی است، اما همین مراسم ها در صورتِ همراه شدن با «آگاهی بخشی» و «بصیرت افزایی» به مجموعه های بی شمارِ عزاداران، به ویژه جوانان و‌ نوجوانان، و اقامه نمازهای جماعت و پرداختن به اهداف اصلیِ قیام حسینی و...، دارای پاداش مضاعف خواهد بود.

۸- تا قبل از این، دعوتِ روحانیونِ صاحب بیان، خوش صوت، انقلابی، مسلط به تاریخ و تحولات نهضت حسینی و دارای دیدگاهِ نزدیک به نظریاتِ مراجع و ولایت، برای حضور در هیات ها، یکی از اصلی ترین مطالبات مردمی و  برنامه های جانبی عزاداریِ محرم و‌ دیگر ایام آئینی بود و به همین علت «هیاتی» ها از مطلع ترین و انقلابی ترین افراد محله ها و جامعه ی دینی محسوب می شدند؛ اما از مدتی قبل این «جایگاه»، البته در تعدادی از مجموعه ها، به افرادِ دیگری واگذار گردیده، به گونه ای که در پوسترهای منتشره توسط مسئولین محترمِ این هیات ها، اسامیِ چندین نفر که متاسفانه بخشی از آنان نیز فاقد اطلاعاتِ عمیقِ تاریخی و دینی هستند، مورد اشاره قرار گرفته؛ در حالی که هیچ نامی از علما و دانشمندان تحصیل کرده در حوزه های علمیه وجود ندارد!؟. گرچه بخش عمده ای از این سروران نیز چه خانم و چه آقا، افرادی قابل احترام، انقلابی و تقریبا از اطلاعاتِ دینیِ خوبی هم بهره مند هستند، اما بررسی های صورت گرفته از مجالس عزاداری به ویژه جلسات خانگی با حضور خانم ها، نشان دهنده ی طرحِ مسایل عجیب و غریب غیر مستند و انحرافی توسط محدودی از این اشخاص بوده و بدیهی است در صورت استمرار روند یاد شده، شاهدِ مشکلاتِ متعددِ جوانانِ دختر و پسر در نسل آینده ی هیاتی ها، خواهیم بود.

سخن پایانی :

نقش هیات های عزاداری در زنده نگه داشتنِ نهضت حسینی و تربیت صحیح سربازانِ انقلاب مهدوی، به خصوص طی سال های گذشته، نقشی بی بدیل و کاملا «ویژه» بوده و لزوم تبدیل هیات ها به «دانشکده های» آموزشی و پرورشی، به عنوان «خواستی» همه گانی مورد تاکید مردم و بزرگان واقع شده است. بر همین اساس شایسته است مسئولین و دست اندرکاران محترمِ «هیات ها» ابتدا در خصوص اهداف و انگیزه های انقلابِ حسینی، بررسی های دقیق تری را صورت داده و ضمن دعوت از کارشناسان متبحر، زبر دست و صاحبانِ اندیشه برای توجیهِ مدیران مربوطه و نهایتا انجام مطالعات میدانی و کتاب خانه ای و انتقالِ مفاهیم و پیام های نهضت به اعضای هیات های خود، توجه داشته باشند که «هیاتی ها» و جوانان پرشور و عاشقان صِدّیق خاندان نبوی به عنوان «امانت» در اختیار آنان قرار گرفته و بدیهی است بایستی در انجام برنامه های صحیح و مبتنی بر نهضت عاشورایی و انقلاب اسلامی و... اقدام لازم را مبذول نمایند.