راه‌ها از جمله سرمایه‌های عمده ملی هر کشور محسوب می شوند؛ و یکى از عوامل مهم در توسعه اقتصادى هر منطقه، ایجاد و نگهدارى شبکه راه‌ها مى‏باشد که در بهبود بخشیدن به وضع بازرگانى، صنعتى و کشاورزى حائز اهمیت است. با توجه به اقتصاد تک محصولی کشور ما، نوسانات شدید قیمت نفت در دهه اخیر، افزایش نرخ تورم و دیگر مشکلات موجود اقتصادی، به نظر می رسد که نمی توان بودجه‌های کلانی را به امر راهسازی و گسترش راه های کشور اختصاص داد. از طرف دیگر عدم توجه لازم به نگهداری راه‌ها، زیربنا و زیرسازی وسعت زیادی از شبکه راه های موجود در کشور را از بین برده و موجب تبدیل هزینه های نگهداری به هزینه های سنگین نوسازی و بازسازی شده است. نوشته حاضر به صورت موردی به جاده کازرون به بالاده و پل بالاده پرداخته که چگونه در عین اهمیت آنها مورد بی مهری قرار گرفته اند.

محوری که کازرون را به شهرستان های همسایه چون فراشبند و فیروزآباد و منطقه ویژه انرژی و اقتصادی پارس جنوبی با داشتن 50 درصد از ذخایر گازی ایران و همچنین شهرستان‌های استان هرمزگان متصل می نماید، و در صورتی که این جاده از شرایط مناسبی برخوردار باشد می تواند مسیری برای اتصال مناطق ذکر شده به استان ها و شهرستان‌های غربی کازرون شده و بن بستی که متاسفانه کازرون به واسطه جاده جایگزین ارتباط شمال به جنوب یعنی شیراز – قائمیه – بوشهر قرار گرفته را جبران کند؛ ولی ظاهرا این مسئله برای مسئولین شهرستان بی اهمیت جلوه می کند. هرچند در سال‌های اخیر اقدامات ابتدایی برای عریض و چند بانده کردن این جاده انجام شده ولی متاسفانه هر سال پیشرفت اندکی داشته و فعالیت‌ها به چند ماه محدود می شود.

بخش دیگر و مهمتر این مسیر پل بالاده است که علیرغم تذکرات فنی همیشگی، بی توجهی به آن ادامه پیدا کرد تا اینکه دو سال پیش در همین روزها با بارشی که اتفاق افتاد ریزش کرد و این تنها راه ارتباطی قطع شد. در همان ماه های ابتدایی همه مقام‌های مسئول از بخشدار و فرماندار تا معاون راهداری و حمل و نقل جاده ای کشور نسبت به اینکه کار کارشناسی انجام شده و بودجه مورد نیاز نیز در نظر گرفته شده تا در سریع ترین زمان کار ساخت پل جدید قبل از فصل بارش ها به پایان برسد، سخن گفتند و حتی قول افتتاح طرح در هفته دولت سال 96 را نیز دادند؛ اما پس از اینکه مسیر جایگزین از کف رودخانه و به صورت کنارگذر مورد استفاده قرار گرفت، نیاز به پل جدید فراموش شد و ظاهرا دوستان احساس کردند که همان پل سابق جوابگوی ترافیک خواهد بود که البته خشکسالی و کم بارشی سال های اخیر نیز مزید بر علت شده بود که حتی عدم وجود پل به چشم نیاید. ولی با توجه به اینکه به شکرانه خداوند بارش های امسال بسیار بهتر از میانگین سال‌های اخیر بود، عزیزان به تکاپو افتادند که در این زمینه اقدامی انجام دهند که تعمیر پل ریزش کرده و تنها بازسازی و تقویت قسمتی از پل که تخریب شده بود در برنامه قرار گرفت؛ تا اینکه بارش هفته گذشته باعث شد همان ساخت و ساز ناقص هم که همانند بخش های ذکر شده جاده کازرون تا بالاده با سرعت کم و وقفه زیاد در حال انجام بود نیز آسیب ببیند و باز کار از نو...

حال امیدواریم این سیکل بازسازی به زمانی کمتر از فرایند قبلی نیاز داشته باشد و همه این اتفاقات باعث نگاهی نو از طرف مسئولین به اهمیت این مسیر برای شهرستان کازرون شده باشد. چراکه راه‌ها مهمترین ابزار رسیدن به توسعه در هر منطقه ای به حساب می آیند و رشد صنعتی و گردشگری یک منطقه با راه های مناسب چندین برابر می شود و دروازه‌های پیشرفت به روی منطقه گشوده خواهد شد.