به گزارش کازرون نما به نقل از هفته نامه بیشاپور، منابع طبیعی هر استانی به مانند ذخیره ای ارزشمند است که بر غنای طبیعی و اقلیمی آن استان و یا شهرستان می افزاید. شهرستان کازرون در استان فارس یکی از شهرستان هایی است که به دلیل برخورداری از جاذبه های اقلیمی و طبیعی سهم مهمی از پوشش طبیعی و جنگلی استان فارس را به خود اختصاص داده است. در واقع شهرستان کازرون را که از گذشته های دور تا به اکنون شهر سبز لقب داده اند میتوان چشم و چراغ زیبای طبیعی و تاریخی استان فارس نامید. این امر را به خوبی می توان با مرور تاریخ منطقه و تورق منابع تاریخی ای چون فارس نامه ناصری و آثار العجم میرزا فرصت شیرازی مشاهده نمود. میرزا حسن فسایی در هنگام گذر از شهرستان کازرون با ذکر نام و لقب شهر سبزی که به کازرون و طبیعت چهار فصلش داده اند به خوبی سیمای مردمان کشاورز و همچنین اقلیم و جامعه جنگلی و درختان در هم تنیده بلوط و کُنار منطقه را توصیف می کند که یکی از منابع عمده ارتزاق اهالی مناطقی چون شاپور، چنارشاهیجان، دشت برم از قِبَلِ همین درختان  تامین می شده است. توصیفی که فسایی از جامعه جنگلی سراسر سبز منطقه کازرون از چنارشاهیجان و شاپور و دشت برم می کند خود گویای ظرفیت و اقلیم طبیعی این شهرستان کهن سال است که در کنار تاریخی سراسر پر فراز و نشیب از منابع طبیعی و جنگلی فراوانی برخوردار بوده و برخوردار می باشد. 

منطقه شاپور کازرون را همه به سرسبزی و تعدد درختان و منابع طبیعی آن می شناسند. از انارستان زرخیز و برج سوخته گرفته تا شاه سلطنه (اسلام آباد امروزی) و بازرنگان (از اقوام قدیمی ساسانیان) و تل کوشک و رشن آباد و حکیم باشی نصفه میان (بالا). روستایی که در پیوند با شاپور کهن  به مانند سایر روستاهای منطقه تاریخ و گذشته اش نزج گرفته و هویت یافته است. این روستا که نامش برگرفته از نام میرزا محمد حکیم باشی طبیب و پیشکار مالیه فارس در دوران ناصرالدین شاه و مظفر الدین شاست، در پنج کیلومتری بخش چنارشاهیجان و ده کیلومتری شهر کازرون است. حکیم باشی نصفه میان که در مسیر جاده اصلی شیراز به بوشهر قرار گرفته است روستایی از روستاهای دهستان انارستان محسوب می‌شود که روستاهایی چون رشن آباد و تل کوشک را در همسایگی خود می بیند. کوهها و منابع طبیعی این روستا در امتداد سلسله جبال زاگرس فارس شکل گرفته که عمده پوشش گیاهی این روستا را درخت کُنار شکل داده است. تپه ها و ماهورهای موجود در  این روستا از نظر زمین شناسی نیز به یکی از دوره های  زمین شناسی میرسد که قدمتی چندین صد ساله دارند. اما اینک طبیعت روستای حکیم باشی دستخوش تطاول غارتگران طبیعت و منابع طبیعی شده اند که با بیل مکانیکی به جان کوهها و تپه هایش افتاده اند و در حال تاراج طبیعت بکر و زیبایش هستند. افکار عمومی در این روستا به شدت افسرده و ناراحتند؛ ناراحت از بی تفاوتی و عدم اقدام سریع و به موقع و قاطع مسولین منابع طبیعی استان فارس و شهرستان کازرون.   خسته و دل افسرده از آمدن و رفتن مکرر کامیون هایی که خاک این تپه ها را  با خود می برند و بر جایش آه می کارند و افسوس، افسوس از ناملایمتی های منفعت طلبان کاسب پیشه ای که اهداف کوتاه مدتشان در تعارضی آشکار با منافع ملی قرار دارد و اما اینک مردم روستای حکیم باشی نصفه میان (اقدامات، تلاش ها و پیگیری های دهیار جوان روستای حکیم باشی نصفه میان در این زمینه ستودنی است) در وهله اول نیازمند یاری و همکاری نخبگان و مسولین و دست اندر کاران امر از استانداری فارس گرفته تا منابع طبیعی استان و فرمانداری و منابع طبیعی شهرستان  هستند که هر چه سریعتر اقدامات لازم در جهت قطع ید منفعت طالبان و غارتگران منابع طبیعی صورت پذیرد.

به راستی رسالتی که پیشینیان ما در جهت حفظ، حراست و سیانت از منابع و منافع ملی بر عهده ما گذاشته اند چه می شود؟ آیا ما نسل حاضر توانسته ایم از داشته هایمان حفاظت کنیم و یا اگر کرده ایم به چه میزان است که فردا روزی در پیشگاه تاریخ و پیشینیانمان شرمسار نباشیم؟ آنان کاشتند و ما خوردیم، آیا اینک ما چیزی کاشته ایم که فرزندانمان از آن منتفع شوند؟