یادداشتِ سرگشاده‌ی امان‌اله دهقان فرد زیر عنوانِ "ریشه های کم توجهیِ مسئولین به توسعه ی کازرون، تَکمِله ای به سخنانِ خطیبِ محترم جمعه یِ شهرستان"

جناب حجة الاسلام حاج شیخ محمد خرسند، امام جمعه ی محترم کازرون (دامت توفیقاته)

برادرِ وِلایی، جهادي و يادگار دفاعِ مقدس

  سخنانِ دغدغه مندانه و دلسوزانه ی جناب عالی در خطبه های 1398/02/27 و توصیه به لزوم عملیاتی نمودنِ نظریاتِ مقام معظم رهبری پیرامون شهرستان کازرون و پیرویِ مسئولین و مدیران استانی و کشوری از نگاه های بلندِ مُعَظمٌ له در خصوصِ این منطقه یِ وِلایی، از یک طرف موجباتِ خوشحالیِ مردم و علاقه مندانِ دیارِ سلمان را فراهم نمود، در عین حال اما، از دیگر سو باعثِ تازه تر شدنِ دردِ ساکنان، نخبگان و کسانی گردید که سال هاست با صبوری و نگاه به آینده، چشم به راهِ حلِّ مشکلات، رفعِ محرومیت ها و به کارگیریِ مدیرانی توان مند و کارآزموده برای شهر و دیارِ باستانی و تمدن سویِ شان، باقی مانده اند. در همین راستا و نظر به این که، مطالبِ  مطرح شده، دغدغه ی مُشترکِ تمامیِ کازرونی ها در سطح کشوری بوده، مواردِ زیر به استحضار می رسد.

١- مشكل شهرستان، تنها بي توجهي مسئولينِ استاني و كشوري به قول و قرارهاي وعده داده شده نيست، چه اين كه از قديم گفتند "هزار وعده ي خوبان يكي وفا نكند"!، آن چه اما در اين قطعه ي چند هزار ساله، بیش از هر چیز، مانعِ اساسي براي حركت به سمتِ پیش رفت بوده، همانا سنگ اندازی های داخلی، ناهماهنگی های مدیریتی، اختلافاتِ منطقه ای و ناسازگاری های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است و بر همین اساس تا زمانی که «نا هم سازی»های دست اندرکاران و نُخبِگان حل نشود و «با هم سویی»های مردم، بزرگان و اندیش مندان در پیش گرفته نشود، قطعا، آش و پیاله همین است که تا الان شاهدش بوده ایم.

۲- همان گونه که در نشستِ مشترکِ سوم فروردین ماه امسال و در حضور عده ای از بزرگان، صاحب نفوذان، جناح گرایانِ اصلاح طلب و اصول گرا، اعضای شورای شهر، متخصصین و متعهدینِ شهرستان عرض شد، کازرون دارای ظرفیت های بسیاری در حوزه ی سرمایه های انسانی و مدیریتِ کلانِ کشوری بوده که از گذشته تا الان در بالاترین سطوحِ امنیتی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، علمی، حوزوی، دانشگاهی و نظریه پردازی مشغول به کار بوده و از تجربه هایِ ارزشمند و بی بدیلیِ نیز برخوردارند، افرادی که البته به دیارِ آبا و اجدادیشان نیز علاقه مند بوده و آرزو داشته اند که زمینه ی لازم برای حضور در زادگاهِ شان و خدمت به هم شهریانشان فراهم گردد. در عین حال به عللِ مختلفی، نه تنها مقدماتِ ورودِ آنان به حلقه ی مدیریتی و تصمیم گیری، فراهم نشده بلکه حتی سنگ اندازی ها و موانعِ متعددی نیز در مسیرشان ایجاد گردیده است. در همین رابطه پیشنهاد می شود تشکیلِ «شورای سازندِگیِ شهرستانِ کازرون» مُتَشکِل از همه ی غیرت مندان، مُتَعصبان، متعهدان، سرمایه گُذاران، متخصصان، اندیشمندان، بازنشستگان، مسئولان و مدیران دلبسته به این قطعه از سرزمینِ خوبان را در دستور کارِ فوری قرار داده و در سایه سارِ همین تَشکُلِ مردمی، حلِّ مشکلاتِ ساکنان را در پیش گیرید.

۳- ضمن احترام به همه مدیران و مسئولینِ زحمت کش و با اراده ای که طی چهل سال گذشته برای آبادانی کشور، استان و شهرستان فداکارانه تلاش نموده اند در عین حال اما یادآور می شود که طی بررسی های به عمل آمده، بخش عمده ای از مدیرانِ ارشدِ منصوب در کازرون، علاوه بر ناآشنایی با مشکلات، دغدغه ها، فرهنگ و خواسته های مشروعِ ساکنان، همچنین به دلیلِ وابستگی های فکری و‌ هم سویی های سیاسی با تعدادی از نمایندگان، فقدانِ تجربه ی قبلیِ مدیریتی، درگیری های دوام دار با مجموعه های بومی و... نه تنها باری را از دوش مردم بر نداشتند، بلکه همواره معضلاتِ جدیدی را برای هم شهریان به وجود آوردند؛ و این در حالی بوده که توان مندی، تجربیاتِ گران سنگِ مدیریتی و دلسوزی های بومیانِ آشنا به محیط های قومی و‌ اجتماعی و... تعمدا مورد غفلت و بی اعتنایی قرار گرفته است .

۴- همان گونه که به درستی اشاره کرده اید، عزیمتِ رهبری معظم انقلاب به استان ها و شهرستان ها همیشه مایه خیر، برکت، شادابی و سازندگیِ مناطقِ مورد بازدید بوده و از آن جهت که معمولا عده ای از وزرا و تصمیم گیرانِ اجرایی، قانون گذاری و قضایی نیز ایشان را همراهی می کرده اند، همواره موجبِ رفع بعضی عقب افتادگی ها و توسعه زیر ساخت ها گردیده، در موردِ کازرون و سفر تاریخیِ معظمٌ له به این قطعه ی تاریخی و تمدنی، علی رغم دستورات، تعریف ها و تاکیداتِ حضرتشان، اما به دلایلِ متعددی، از جمله تغییراتِ مُستَمر و دایمیِ مدیریتی در مرکز استان و شهرستان، نبودِ انگیزه ی کافی و متعصبانه برای پی گیری های بعدی، عدمِ التزامِ عملیِ تعدادی تصمیم گیرانِ اجرایی به پیروی از فرامین امامِ جامعه ی اسلامی و... با کمال تأسف، آن گونه که باید، از این بازدید و عزیمت، استفاده ی چندانی صورت نگرفته است.

۵- بر خلافِ سایر استان ها، فارسی ها اما معمولا بازی های جناحی، وابستگیِ سیاسی و نگاه انتخاباتی را بر سازندگیِ استانی، منافع عمومی و رفع مشکلات همه گانی ترجیح داده و در سایه ی همین اختلافات است که اكثرا، دیگران برایشان تصمیم گیری نموده و‌ نتیجتا، بیش از آن که مُطالباتِ مردمی را مَدِّ نظر قرار دهند، مُداخِلاتِ باندی، مُرافِعاتِ قومیتی و مُناسباتِ خانوادگی را، دنبال می کنند و در سطحی کوچک تر، متاسفانه همین رویکرد توسطِ مراکزِ اجراییِ شهرستان ها، به ویژه کازرون، نیز عملیاتی می شود و این در حالی است که استان هایی مانند کرمان، که بزرگانش همواره رهبریتِ دائمیِ دو جناح سیاسیِ کشور را عهده دار بوده اند!، اما هیچ گاه، توسعه ی استان شان و‌ منافعِ عالیه ی مردمشان را فدای، بازی های سیاسی ای، که خودشان درست نموده اند، نکرده و‌ بالاترین بودجه دولتی و سرمایه گذاری های داخلی و خارجی را به دیارِشان!، مُنتقِل و سرازیر نموده اند.

۶- حتما استحضار دارید که لاینحل باقی ماندن حفر تونل ها، عدمِ رسیدگی به وضعیت بهداشت و‌ درمان شهرستان، از جمله راه اندازی نشدنِ بیمارستان های نیمه تمام، و مواردِ دیگری که به آن ها اشاره فرموده اید، محصولِ یک یا دو سال قبل نبوده، بلکه ثمره ی کم کاری، بی ملاحظه گی، سیاسی کاری و دخالت های نابجای بعضی افراد و دست کاری در توزیع بودجه ها و بعضا انتقالِ آن ها به مناطق و پروژه های دیگری بوده که مجموعا موجبِ انباشتِ مشکلات و دوام دار شدنِ عقب ماندگی ها گردیده و به نظر می رسد، رفعِ این نگرانی ها تنها و تنها، با استفاده از تجربیاتِ گذشته، گَزیده نشدنِ چندین باره از شکاف های انتخاباتی! و اتحاد و همبستگی های واقعی بین مردم و نخبگان و... امکان پذیر خواهد شد.

۷- علی رغمِ نقش و نفوذِ نمایندگان در پی گیری های مشکلات شهرستان ها، ولی بررسی ها نشان می دهد وکلای کازرون در مجلس، طی دوره های متعددِ گذشته، نه تنها از این جایگاه به درستی استفاده نکرده، حلاّٰلِ معضلاتِ عمومی نبوده و انتظاراتِ مردمِ انقلابی، متدینین و اقشارِ مختلف را برآورده ننموده اند، بلکه بیش ترِ اوقاتِ خود را به درگیری های مختلفِ سیاسی، دعواهای بی نتیجه ی قومیتی، رسیدگی به زادگاه های خود و رها نمودن معضلاتِ عمومیِ ساکنانِ شهرستان، سپری نموده اند.

  جناب امام جمعه ی محترم!، رفعِ مشکلاتِ کازرون، جذبِ سرمایه های عمومی و خصوصی، تامینِ بودجه برای تاسیس و یا تکمیلِ پروژه ناتمام و نیمه تمام، رسانیدنِ شهرستان به جایگاهِ بلندِ تاریخی و‌ تمدنی، رسیدگی به نیازهای عمومی، زیربنایی، فرهنگی و‌ ساختاری و...، تنها در سایه ی «هم سازگاری»های سیاسی و قومیتی، کنار گذاشتنِ «ناهماهنگی»های جناحی و انتخاباتی، بها دادن به مدیرانِ با تجربه و دلسوزِ ترجیحا بومی، همبستگی، همکاری و همراهی برای انتخابِ نمایندگان، فرمانداران و مسئولانی متعهد، کاردان و غیر وابسته به قومیت ها، سرمایه دارهای آلوده و باندهای ناهمراه با نظام و‌ انقلاب و... امکان پذیر خواهد بود. یادمان باشد، حرکت در مسیری که ولایت برایمان مشخص نموده و عمل به رهنمودهای ایشان در خصوص کازرون، استان و کشور، زمانی اجرایی خواهند شد، که مجریان مربوطه، اعتقادِ قلبی و ایمان و یقینِ عَمَلی به اندیشه ها و دستورات وِلایی شان، داشته باشند.