خبر شهادت جان‌گداز امام جمعه بزرگوار، با اخلاص و دردمند کازرون به دست کوردلی شقی و خبیث در سحرگاه بیست و سوم ماه مبارک رمضان، مرا که آن شهید عزیز را از نزدیک می‌شناختم و به صفای باطن، روح بلند و آزادگی او آگاه بودم سخت تکان داد.

کشتن امام جمعه‌ای مردمی و بدون محافظ، در حالی که از مراسم احیای شب قدر و مناجات با خدا بازمی‌گشت، توسط هر شخص یا جریان فاسد و کوراندیش و با هر هدفی که باشد قطعاً در قاموس دشمنان شیعه، اسلام ناب و انقلاب اسلامی، دستاورد بزرگی است. حال آنکه این سیاه‌رویان نگون‌‌بخت نمی‌دانند و نمی‌فهمند که مردان خدا و پیروان راستین اهل بیت عصمت و طهارت (ع) آرزویی جز شهادت ندارند.

بی‌تردید شهید خرسند بارها در ماه مبارک رمضان و چه بسا در همین دیشب که شب قدر بود، در مناجات خویش از خداوند خواسته بود، «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِی قَتْلا فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رَایَةِ نَبِیِّکَ مَعَ أَوْلِیَائِکَ» و چه زود در همان لیلة‌القدر یعنی همین دیشب برای او شهادت و قتل در راه خدا مقدر گشت و هنوز شب قدر به پایان نرسیده و فجر طلوع نکرده و ملائک بر زمین بودند، تقدیرش رقم خورد و فرشتگان او را با خود به آسمان بردند.

نویسنده این سطور ۱۰ سال است که افتخار آشنایی، دوستی و مصاحبت با این شهید بزرگوار را یافته‌ام و چه زیبا بود که جرقه‌ این آشنایی و برادری در بیت‌الله الحرام و مقابل خانه خدا زده شد. از آن زمان تا آخرین دیدارمان ۲۹ فروردین ماه امسال (۷۲ روز پیش) که در مشهد مقدس بود، سعادت یار من بود که هر سال به مناسبت‌های گوناگون چند روز مهمان مردم شهیدپرور، انقلابی و ولایتمدار کازرون و امام جمعه شریف، محبوب و مردمی آن باشم.

من در پیشگاه خداوند، شهادت می‌دهم در این مصاحبت‌ها از این روحانی عالم، عامل و نیک‌خصال جز ایمان و تقوا، اخلاص، روحیه انقلابی، باور کامل ولایی، دغدغه مشکلات مردم، زندگی بسیار ساده طلبگی، خاکساری مردم و هم‌نشینی با همه اقشار، گوش شنوای دردهای محرومان و مستضعفان، دغدغه انقلاب و ولایت و احساس شرمندگی از وضعیت معیشت مردم، ندیدم.

فراموش نمی‌کنم در دهه فجر سال پیش که مهمان خانه ساده این شهید عزیز بودم، چگونه وقتی از وضع رقت‌بار زندگی برادری مؤمن که با سوءتغذیه دچار مشکلات سخت زندگی و خانوادگی شده بود، سخن می‌گفت، بغض کرده و اشک می‌ریخت و از اینکه خود توان و امکان رسیدگی شایسته به وی را نداشته است و از کوتاهی دست‌اندرکاران اقتصاد و معیشت کشور در عمل به وظایف خود، تأسف می‌خورد. او از زندگی خود برای گرفتن دست آن برادر مؤمن هزینه کرده بود.

آری شهید خرسند از آن «روحانی»هایی نبود که بخواهد از پشت شیشه خودرویش و با نگاه به چهره‌ها درد و مشکلات مردم را بداند. او از مردم، درون مردم و همدرد آنان بود. او حتی حاضر نشد به خاطر موقعیت و جایگاه امامت جمعه‌اش خواست به حق مردم کازرون را که با فتنه‌انگیزی برخی و بی‌تدبیری بعضی دست‌اندرکاران، منجر به حوادث دردناک اردیبهشت سال ۹۷ شد، نادیده بگیرد و انتقاد و اعتراض به عنوان زبان مردم نداشته باشد.

شهید حجت‌الاسلام محمد خرسند، امام جمعه سرافراز کازرون افتخار آن را یافت تا نامش در کنار نام حضرات آیات، شهید قاضی طباطبایی، مدنی، دستغیب، صدوقی و اشرفی اصفهانی به عنوان شهید محراب در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت شود.

آری روحانیت اصیل و مردمی شیعه همیشه مظلوم بوده است و این مظلومیت تاریخی حاصل اقتدار به موالی معصوم آنان است که تا هنگام ظهور منتقم مظلومان ادامه دارد و شهید حجت‌الاسلام خرسند آخرین آنان نیست. راستی چقدر از شهادت مظلومانه روحانی مردمی و ساده زیست همدانی، حجت‌الاسلام مصطفی قاسمی گذشته است؟