یکی از پدیده هایی که در دوره کنونی انتخابات نیز همچون تمامی ادوار گذشته با آن مواجهیم، حس خود-اصلح-پنداری و این توهم است که «من بیشترین رای را خواهم داشت»؛ پس کماکان در رقابت انتخابات حضور خواهم داشت...
یکی از پدیده هایی که در دوره کنونی انتخابات نیز همچون تمامی ادوار گذشته با آن مواجهیم، حس خود-اصلح-پنداری و این توهم است که «من بیشترین رای را خواهم داشت»؛ پس کماکان در رقابت انتخابات حضور خواهم داشت...
جالب اینجاست که هیچیک از این کاندیدها، حتی به رتبه دوم نیز راضی نبوده و خود را فقط و فقط شایسته رتبه اول میدانند!!! اما بنظر میرسد این توهم، جدای از توانایی اندک این افراد در تحلیل صحنه انتخابات، از بیتدبیری نخبگان نیز نشأت میگیرد!
هنگامی که نخبگان و حتی عوام، به هر کاندیدی که به آنها مراجعه میکند، روی خوش نشان داده و اعلام میکنند به وی رای خواهند داد، در واقع توهم خود-اصلح-پنداری و حائز-بیشترین-رای-بودن را به کاندید موردنظر القا میکنند و این رویکرد به تشدید مسئله مذکور میانجامد...
در این میان، پیشنهادات زیر شاید بتواند به بهبود این روند کمک کند:
۱- تأثیر خودمان را جدی بگیریم:
درصورتیکه هنوز گزینه خود را انتخاب نکرده ایم، به هیچیک از کاندیدها قول رأی ندهیم! باور کنید عزیزان کاندیدا با توجه به تعداد افرادی که اطراف آنها جمع میشوند، و تعداد افرادی که به آنها قول رأی میدهند، تصمیم به ماندن یا انصراف از ادامه رقابت میدهند...
۲- تأثیر خودمان را جدی بگیریم:
بهتر است نخبگان و حتی عوام بصورت کاملا واضح و بدون تعارف، نظر حقیقی خود درمورد هر کاندید را به وی گوشزد کرده و درصورتیکه که معتقد به کناره گیری وی هستند، به نوبه خود از وی درخواست کنند که بصورت داوطلبانه از انتخابات کناره گیری کند.
۳- تأثیر خودمان را جدی بگیریم:
درصورتیکه پس از بررسی گزینه ها، بهترین فرد برای نمایندگی را پیدا کردیم، بصورت فعال برای وی تلاش کنیم و از وضعیت بیطرفی خارج شویم! باور کنید خنثی بودن بهترین روش برای اصلاح امور نیست!
۴-تأثیر خودمان را جدی بگیریم:
درصورتیکه یکی از کاندیداها (بخصوص گزینه های اصلی) از ادامه رقابت انصراف داد، وی را تشویق کنیم و این اقدام وی را بخاطر بسپاریم و به این موضوع توجه داشته باشیم که این انصراف، ناشی از بزرگ منش بودن و ایثارگری فرد موردنظر است.
خلاصه اینکه:
تأثیر خودمان را جدی بگیریم