مرکز آموزشی بهداشتی کازرون وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1334 شمسی تاسیس شد. یعنی در زمانی که حتی برخی شهرستانهای فارس که امروزه دارای دانشگاه علوم پزشکی هستند، حتی به شهرستان نیز ارتقا نیافته بودند.

حال اما 65 سال پس از راه اندازی نخستین مرکز آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در کازرون، اما اوضاع بهداشتی و درمانی این شهر به شدت عقب مانده و امکانات درمانی بسیار ناکافی است.

تنها بیمارستان شهرستان کازرون با نام بیمارستان ولی عصر با حدود 150 تخت بستری جمعیت 250 هزار نفری شهرستان را پوشش می دهد و علاوه بر این گاه میزبان بیماران شهرستان های همجوار همچون فراشبند و نورآباد نیز هست.

با این حال حتی امکانات تنها بیمارستان کازرون که جمعیت تحت پوشش آن گاه با در نظر گرفتن شهرستان‌های همجوار به 400 هزار نفر و حتی نیم میلیون نفر می‌رسد، به اذعان بسیاری در حد و اندازه یک بیمارستان معمولی وعمومی نیز نیست، چه رسد به آن که بخواهیم بر لزوم درمان‌های تخصصی در شهرستان کازرون تاکید کنیم!

بحران جاری کرونا حداقل نشان داد که پیگیری مردم کازرون برای تاسیس دانشگاه دولتی علوم پزشکی چندان بیراهه نیست. در اوج بحران کرونا، سی تی اسکن کازرون به دلیل فرسودگی از کار افتاد، بخشی از آزمایشگاه مرکزی و تخصصی این شهر به دلیل مشکلات و امکانات ناتوان از سرویس دهی شد و مسئولان بهداشتی و درمانی از تکمیل شدن ظرفیت تخت بستری خبر دادند.

بیمارستان دیگر کازرون با نام امام علی نیز حداقل طی 5 سال گذشته آماده تجهیز و بهره برداری بوده، اما هربار در کش و قوس وعده و وعید مسئولان باقی مانده است، تا به امروز که همچنان تکلیف این بیمارستان نزدیک به 100 تختخوابی نامشخص است!

در این شرایط بی جهت نیست که این روزها کازرونی‌ها اولویت نخست درمانی خود را راه اندازی بیمارستان امام علی و همزمان پیگیری تاسیس دانشگاه علوم پزشکی عنوان می‌کنند.

وقتی کازرونی‌ها عقب ماندگی درمانی و بهداشتی شهرشان را با وجود 65 سال سابقه آموزش های مرتبط با دانشگاه علوم پزشکی از جمله دانشکده بهداشت می‌بینند، این سوال را با خود مطرح خواهند کرد که چگونه است این دانشکده پس از 65 سال هنوز نتوانسته خود را تا حد یک دانشگاه علوم پزشکی برای شهرستان ارتقا دهد؟

جذب کمتر از 10 تخت بستری برای تنها بیمارستان کازرون در اوج بحران کرونا به روزها و ساعت‌ها نامه نگاری و پیگیری نیاز داشت و تمرکز گرایی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در مرکز استان باعث شد تا این پیگیری‌ها با صرف توان، وقت زیاد و چانه زنی‌های متعدد بتواند به نتیجه برسد، این در حالی است که شهرستانی که پوشش درمانی آن گاه به نیم میلیون نفر از جمعیت غرب فارس می‌رسد، نیازمند دانشگاه علوم پزشکی مستقل است.

حتی در نگاه انسانی و حقوق بشری نیز دریغ کردن و محرومیت این جمعیت از مردم یک کشور از امکانات بهتر درمانی و بهداشتی گناهی نابخشودنی است، در این شرایط آیا مسئولان استانی می‌توانند در مسیر تاسیس دانشگاه علوم پزشکی کازرون مانع تراشی کرده و یا با این مطالبه عمومی همراهی نکنند؟

هرچه هست این روزها 65 سال پس از تاسیس نخستین مرکز آموزشی و تحقیقاتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در کازرون، اراده مردم این شهر برای محرومیت زدایی از بخش درمانی با تاسیس دانشگاه علوم پزشکی کازرون پولادین است، امید که مسئولان استانی و کشوری نیز این خواسته دیرینه مردم کازرون را دریابند و اراده پولادین مردم یک شهر را درک کنند.

نگاه روز کازرون نما