شهردار جوان کازرون آقای محمدامین مهرورز، به احتمال زیاد با چشم انداز توسعه کازرون یا شاید هم انگیزه‌های شخصی، میل و اشتیاق فراوان جهت انجام کارهای جدید دارد. هر کدام از این علت ها که باشد، به فال نیک می گیریم، چرا که نتیجه اولیه آن توسعه و پیشرفت کازرون است و اگر چنین افراد پر انرژی در پست های بالاتر هم قرار بگیرند، ممکن است بیشتر سبب خیر شوند؛ اما یک نکته در این بین وجود دارد که باعث ایجاد نگرانی برای شهروندان شده است، آن هم این که، شهردار جوان، تحصیل کرده‌ی رشته‌ی مهندسی برق است و سابقه مدیریتی در زمینه عمرانی، فرهنگی و... ندارد؛ با این‌حال اما آن طور که شایسته و نیاز است، در این زمینه‌ها با کارشناسان مربوطه، مشورت نمی کند و شخصا تصمیماتی را اتخاذ می کند که عموما واکنش‌های تندی از سوی صاحب نظران را به دنبال دارد. به طور مثال اگر به چهار تصمیم مهم ایشان در این مدت زمان کمی که عهده دار مسئولیت شهرداری بوده‌اند و در ادامه مطلب به آن اشاره شده، توجه کنیم، می بینیم که همه‌ی آن ها دارای حواشی بسیاری بود است.

اولین تصمیم مورد بحث، تخریب ساختمان قدیمی جهاد سازندگی در راستای اتصال خیابان مطهری به خیابان کارگر است. در کنار این که برخی از کارشناسان معتقد هستند درحال حاضر و حداقل تا ده سال آینده در این نقطه گره ترافیکی خاصی نداریم که نیازمند بازگشایی این خیابان باشد؛ مسئله مهم، بخش مالی پروژه است.

شنیده ها حاکی از آن است که هزینه کامل خرید ملکی که توسط ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) در اول انقلاب مصادره شده و سابقا در اختیار جهادسازندگی قرار گرفته بود، جهت بازگشایی خیابان پرداخت نشده است؛ و در آینده بدهی سنگینی بر دوش شورا و شهردار بعدی که تا ده ماه دیگر بر سر کار خواهند آمد گذاشته خواهد شد. در واقع عکس و استفاده تبلیغاتی از بازگشایی این خیابان با شورای شهر و شهردار فعلی و پرداخت بدهی‌های سنگین آن، با شورای شهر و شهردار آینده خواهد بود. در کنار بازگشایی این خیابان، صحبت های بسیاری هم در تایید یا مخالفت با تعریض برخی خیابان ها و حذف پیاده روهای فعلی مطرح است، که آن هم نیاز به ارزیابی بیشتر دارد.

خبر تخریب بافت قدیمی و هویتی شهر توسط شهرداری کازرون، چالش بعدی بود که شهردار با آن رو به رو شد. چندین مطلب در رسانه ها در این خصوص منتشر شد و در این راستا جمعی از اهالی فرهنگ و هنر که دلسوز هویت و معماری شهر کازرون بودند، از عمارت تاریخی 250 ساله ای در کازرون بازدید کردند و خواستار حفظ هویت و معماری شهر تاریخی کازرون شدند. در نهایت پیگیری ها منجر به صدور جوابیه از سوی شهرداری کازرون شد. در آن جوابیه‌ی، وعده داده شد که به هیچ وجه اماکن تاریخی شهر را تخریب نخواهند کرد.

یکی دیگر از تصمیمات آقای مهرورز و آقای آذین فر رئیس محترم شورای شهر کازرون، تعطیلی و تخریب فرهنگسرای مردانی بود. شهردار جوان، پیروزمندانه پس از این اقدام خود، فیلمی انتشار داد که در آن فعالیت فرهنگی فرهنگسرا را کسالت آور خوانده و همچنین در دیداری، عنوان نمودند که: اگر دیوان حافظ یا شاهنامه را به در نانوایی ببرید، 2 عدد نان نیز به شما نمی دهند. این رویکرد شهردار جوان؛ تبعات زیادی برای ایشان به همراه داشت. بیش از ده نفر از صاحب نظران در این خصوص مصاحبه ای با رسانه ها انجام دادند یا یادداشتی به چاپ رساندند. کلیپ هایی نیز توسط هنرمندان تهیه شد، که مورد استقبال زیادی قرار گرفت.

در یکی از این مصاحبه ها که به تاریخ 20 مرداد ماه 99 در هفته نامه بیشاپور به چاپ رسید، استاد سیدمحمدعلی آل‌مجتبی، این گونه عنوان نمودند که: متاسفم از شاگردانی که تربیت کردم و در حال حاضر شورای شهر و شهردار کازرون هستند.

مجموعه تصمیم گیرنده در شهرداری که باعث ایجاد چنین چالشی برای خود شده بودند، مجدد دست به اقدام غیر کارشناسانه زدند و زمانی که هنرمندان و فرهیختگان امیدوار بودند شهردار بالاخره تصمیم منطقی بگیرد و جهت جبران اشتباه خود، همان طور که قول دادند با همفکری صاحب نظران تصمیمات مناسبی را برای فرهنگسرا اتخاذ نمایند، بدون همفکری و جلب نظر اهالی فرهنگ و هنر، دست به انتصاب و تغییرات جدیدی در این حوزه زدند که موج دیگری از نگرانی و ناراحتی را در پی داشت و با وجود صدور جوابیه در این خصوص از سوی شهرداری که به تاریخ 18 شهریور 99 در هفته نامه بیشاپور به چاپ رسید، ناراحتی و واکنش ها فروکش نکرد.

در جوابیه ی شهرداری آمده است که؛ فرهنگسرای مردانی تعطیل نشده، بلکه مدتی به دلیل شیوع بیماری کرونا، فعالیت آن متوقف گردیده و مجدد بازگشایی خواهد شد. حال آن که تصمیم به تعطیلی و در پی آن تخریب دیوارهای فرهنگسرا، قبل از گسترش بیماری کرونا اتخاذ شده بود و در حال حاضر فقط ساختمان خالی باقی مانده و تمام تجهیزات آن خارج گردیده است.

همچنین شهردار کازرون در آخرین اقدام خود در روزهای گذشته، کلنگ احداث پارک بعثت بر روی تپه تل دراز را، به زمین زد. این تصمیم نیز، همانند تصمیمات و اقدامات پیشین و غیر کارشناسانه شهردار، با انتقاد فراوان صاحب نظران همراه شد. جمعی از اساتید مربوطه دانشگاه دولتی کازرون گلایه‌مند از این بودند که چرا در چنین طرح هایی، نظر کارشناسی از آن ها نمی خواهند. این اساتید و افراد دیگری که بعضی از آن ها نظراتشان در رسانه های مختلف از جمله سایت کازرون نما منعکس شده است، به نکات مهمی پیرامون پروژه احداث پارک بعثت اشاره کردند. برخی از صاحب نظران معتقد هستند می توان به جای از بین بردن توپوگرافی تپه و جایگزینی آن با سازه های بتنی، از طرح های بومی و مطابق تر با محیط زیست استفاده کرد و در این مکان با کاشت پوشش گیاهی مناسب، بوستان جنگلی برپا نمود. این اقدام می تواند علاوه بر اینکه موجب حفظ توپوگرافی تپه شود و این مکان را به ریه تنفسی شهر تبدیل کند، هزینه کمتری برای ایجاد و نگهداری آن بر روی دست شهرداری بگذارد. انتقاد دیگری نیز به این پروژه از زاویه حفظ نام و هویت قدیمی این منطقه به پروژه وارد است، که آن هم در جایگاه خود قابل ارزیابی است.

سوال دیگری که پیرامون این چنین پروژه هایی مطرح است این که چرا از تجربه نمونه های مشابه دیگری که در کازرون و سایر شهرها است، بهره نمی بریم؟ در کازرون تجربه تپه پارک لاله و تبدیل شدن آن به تپه شادی را داشتیم، که سازه هایی در آن ساخته یا نصب شد و چندین سال رونق داشت، اما چراغ آن به سرعت خاموش شد. در تهران نیز در اراضی عباس آباد، دو تپه کنار هم هستند که در حال حاضر از طریق پل طبیعت به هم متصل می باشند. یکی از این تپه ها تبدیل به پارک آب و آتش و دیگری تبدیل به بوستان جنگلی طالقانی شده است. پارک آب و آتش فقط عصر و شب قابل استفاده است ولی بوستان جنگلی طالقانی، با توجه به محیط سازی مناسبی که در آن صورت پذیرفته، در همه ی ساعات شبانه روز، قابل استفاده است و معمولا همیشه جمعیت قابل توجهی در آن حضور دارند.

چرا شهرداری کازرون با هزینه کمتر تپه تل دراز را تبدیل به بوستان جنگلی نمی کند و از محل صرف جویی طرح، بار دیگر شرایط راه اندازی تپه شادی را فراهم نمی آورد؟

حضرت علی (ع) می فرمایند: «مَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْيِهِ هَلَكَ، وَ مَنْ شَاوَرَ الرِّجَالَ شَارَكَهَا فِي عُقُولِهَا.» كسى كه (ترك مشورت كند و) استبداد به رأى داشته باشد هلاك مى شود و آن كس كه با مردان بزرگ مشورت كند در عقل و خرد آنها شريك مى شود. (نهج البلاغه، حکمت 161، ترجمه آیت الله مکارم شیرازی).

از شهردار جوان تقاضامندیم، قبل از آن که خیلی دیر شود، به این فرمایش مولا علی (ع) توجه ویژه کند و پیرامون سوالات مطرح شده و سایر تصمیمات، مسیر مشورت را در پیش بگیرد تا بتواند تصمیمات کارشناسانه ای اتخاذ کند. به امید رسیدن شهر کازرون به جایگاه حقیقی خودش، به دست پر توان فرزندانش.

کازرون نما آماده انتشار دیدگاه، نظر و پاسخ شهرداری کازرون در این خصوص می باشد