سلمان فارسي از صحابه مشهور پيامبر اسلام و از شخصيت‌هاي بزرگ اسلام مي باشد.

زندگي

مدتي به مسيحيت گرائيد و چون از کشيشان شنيده بود که ظهور پيامبر جديد نزديک است، خانه را ترک گفت. در بيابان کارواني ديد که به سوي شام مي‏رفت؛ پس به مسافران پيوست و رهسپار سرزمينهاي ناشناخته گرديد. مدتي در شام و موصل اقامت جست تا آن که در سرزمين‌هاي عربي به اسارت قبيله بني کلب در آمد و مردي از بني قريظه او را به بردگي خريد و به يثرب برد.  

اسلام

من سلمان فرزند عبدالله ام. گمراه بودم، خداوند به برکت محمد (صلّي الله عليه و آله و سلم) مرا هدايت کرد، عائله مند بودم به محمد (صلّي الله عليه و آله و سلم) بي نيازم ساخت و بنده بودم به محمد (صلّي الله عليه و آله و سلم) آزادم کرد. و اين، حسب و نسب من است.

در ماجراي جنگ خندق، که در سال 5 هجري رخ داد و به پيشنهاد سلمان، پيرامون شهر خندق کندند. هر گروهي مي‏خواست سلمان با آنها باشد؛ مهاجران مي‏گفتند: سلمان از ما است. انصار مي‏گفتند: او از ما است. پيامبر گفت:

در سال ? هجري، زماني که پيامبر اسلام ميان هر دو نفر از مسلمانان مهاجر و انصار پيمان برادري برقرار کرد، ميان سلمان و ابودردا (عويمر بن زيد) نيز عقد اخوت بست و در اين ماجرا به سلمان فرمود:

سلمان پارسا، حتي حقوق اندک سالانه خود را هم به نيازمندان مي‏داد و بسيار اندک براي خود برمي‏داشت.

فضايل سلمان

جابر نقل مي‏کند که رسول خدا فرمود:

پيامبر اکرم گفت:

او همچنين گفت:

امام صادق گفت:

سَلْمانُ عَلِمَ الإِسْمَ الأَعْظَم»؛ سلمان اسم اعظم را مي‏دانست.

شيخ مفيد از جعفربن مؤدّب روايت مي کند که سلمان، عمار، ابوذر و مقداد ارکان اربعه هستند.

علم سلمان

پيامبر اسلام گفته‌است:

وسعت و عمق آگاهي‌هاي سلمان به حدي بود که براي هر کس قابل هضم نيست.

سلمان داراي علم بلايا و منايا (حوادث آينده) بود و همچنين از متولّمان (قيافه‏شناسان) و محدثان به شمار مي‏رفت. جايگاه علمي سلمان چنان بود که امام صادق در باره‏اش فرمود:

در اسلام، مردي که فقيه‏تر از همه مردم باشد، همچون سلمان، آفريده نشده‌است.

پيامبر اسلام فرمود:

ابونعيم سلمان را با اين ويژگي ها مي ستايد:

پيشگام ترين فارسيان به اسلام، مِهتر دليران، تلاش گري که آرام نگرفت و دريايي که فرو ننشست، دانشمندي فرزانه و عابدي آگاه.

وفات

بر شخص کريم و بزرگواري وارد شدم، بي‏آنکه توشه نيک و قلب پاک داشته باشم؛ ولي بردن توشه نزد شخص کريم و بزرگوار، زشت‏ترين کار است.

آرامگاه