شرح صدر يعني دريا دل بودن و اين كه انسان بتواند مشكلات و ناملايمات را در خود هضم كند. همان طور كه دريا، آب كثيف را در خود هضم مي كند و از آن آب، آلوده و كدر نمي شود و در برابر حيوانات آب زي ثابت قدم ايستاده و رنگ و بوي آن حيوانات را به خود نمي گيرد. در برابر جزر و مدها و طوفان ها ايستاده است و خم به ابرو نمي آورد. انسان نيز اگر بخواهد بر نفس اماره غالب شود و مشكلات را در خود هضم كند، بايد دريا دل باشد و بايد دلي مانند دريا داشته باشد تا مانند آب دريا هميشه ثابت و استوار باشد و در مقابل آب هاي كثيف و زلال و شيرين وضع ثابتي داشته باشد، خوشي­ها و ناخوشي ها او را به اين طرف و آن طرف نكشد.

يك زن خانه دار اگر سعه ي صدر داشته باشد و اگر بتواند مشكلات خانه داري را در خود هضم نموده و استقامت داشته باشد، اين چنين زن، هم مي تواند زن شوهردار و خانه دار خوبي باشد و هم بچه ها را خوب تربيت مي كند و از همه­ي اين ها بالاتر خود را از انواع بيماري­هاي گوناگون جسمي و روحي حفظ كرده است. اما برعكس، اگر يك زن خانه دار نتواند مشكلات را هضم كند و به قول قرآن شريف «شرح­صدر» نداشته باشد، اولين مصيبتي كه گريبان او را مي­گيرد، ضعف اعصاب است و به دنبال آن نمي­تواند شوهرداري كند و در مسائل خانه داري، يا پرحرفي كرده و يا قهر مي كند و اين رفتار، سبب اختلاف خانوادگي مي­شود.

قرآن شريف سبك سري انسان را چنين تفسير مي كند: «اذا مسه الشر جذوعا و اذا مسه الخير منوعا» وقتي يك ناراحتي براي انسان بي­قرار پيش مي آيد، داد و فريادش بلند مي­شود و زماني كه خير و خوشي نصيبش مي شود، سركشي و طغيان كرده، خودش را گم مي كند. علت عدم ثبات او نداشتن شرح صدر و سعه ي صدر است؛ زيرا كسي كه دريا دل نباشد، مانند حوض كوچكي مي ماند كه خيلي زود دست خوش حوادث مي شود و ثبات ندارد. اگر مشكلي پيش آيد نمي تواند صبر كند و چون نمي تواند صبر كند، سبب ناراحتي خود و ديگران مي­شود و چون ظرفيت ندارد، خود را به انواع گناه­ها از قبيل غيبت، تهمت، نمامي و سخن چيني و فحش آلوده مي كند و زبانش كنترل خود را از دست مي دهد و كم كم گفتارش كفرآميز    مي­شود و به خدا ايراد و انتقاد مي كند.

بعد به خدا عرض مي كند: «ويسّرلي امري»، يعني خدايا اگر من سعه ي صدر داشته باشم، همه ي كارها برايم آسان مي شود. به راستي اگر انسان حالتي داشته باشد كه بتواند مشكلات را هضم كند، به قول قرآن همه ي كارها برايش آسان مي شود.

سپس موسي از خدا مي خواهد: «واحلُل عقده من لساني يفقهوا قولي»، يعني خدايا به من سعه­ي صدر بده كه اگر سعه­ي صدر پيدا كردم ديگر در مقابل دشمن ترسي ندارم و حرفم را خوب مي توانم بزنم.

امام راحل در همه ي عمر با شجاعت و سعه ي صدر در مقابل همه ي دشمنان ايستاد و خم به ابرو نياورد و امروز هم رهبر معظم انقلاب به همه ي خون دل هايي كه دشمنان انقلاب و بعضي از دوستان جاهل به دل ايشان مي كنند، با همه ي شجاعت و سعه ي صدر ايستاده است. چون پشت گرمي و توكل او به خداي متعال است و مردم خدايي ما نيز لحظه اي از حمايت اين بزرگ مرد معاصر دريغ نمي ورزند.1

-          جهاد با نفس، آيت­ا... استاد حسين مظاهري

شهر سبز – ش 58