عید غدیر از شعائر الله، و بزرگداشت آن باعث تقویت قلوب، رهنمونی به سوی سعادت عموم و راهبردی در اداره امور است.
در روایت از این عید به (عید الله الاکبر) بزرگترین عید الهی تعبیر شده است و پیامبر اکرم(ص) فرموده اند: روز غدیر خم بزرگترین عید من است، روز غدیر، روزی است که خداوند متعال به من دستور داد برادرم علی ابن ابی طالب را به عنوان نشانی برای امتم منصوب کنم که بعد از من به واسطه او، راه راست را به کمال رساند و نعمت را بر امتم تمام کرد و اسلام را به عنوان دین برای آنان پسندید(1)
برپائی جشن غدیر در هر سال، احیا یک سنت حسنه است زیرا که از دیرباز رسم شیعه بر این بود که در این روز که عید اعظم است، برای تثبیت و تشدید عشق و علاقه به ولایت علی و فرزندانش(ع) و اعلام وفاداری به آنها و چنگ زدن به حبل المتین الهی در دنیا و آخرت یکدیگر را ملاقات کرده و تبریک و تهنیت خود را با این جملات «الحمد الله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمومنین و الائمه علیهم السلام»(2) (ستایش خدای را که ما را از پیروان ولایت امیرالمومنین و سایر امامان(ع) قرار داد) ابراز می دارند.
ولی پُر واضح است که تنها با برپائی جشن و سرور و عرض تبریک و تهنیت، عمل به وظیفه نشده و کافی نیست، زیرا که واقعه غدیر یک نشانی است برای اداره امور مسلمین، بسط قسط و عدل و ادامه زندگی سعادتمندانه بعد از پیغمبری که خاتم پیغمبران بوده و دینی که کمال یافته همه ادیان الهی است و خدای متعال تا آخرالزمان، برای بشریت فقط این دین – اسلام – را پسندیده است.
غدیر به معنای امامت و ولایت یک جریان است که باید تا آخرالزمان، در رأس زندگی انسان ها و همراه با آنها در همه ی زمان ها و اقصي نقاط عالم ساری و جاری باشد و وظیفه، زمینه سازی و فراهم آوردن شرائط هرچه بهتر استمرار آنست. چنانچه رهبر فرزانه انقلاب می فرمایند: مسئله ی غدیر فقط از این جهت که کسی مثل امیرالمومنین به حاکمیت اسلامی منصوب بشود، شرافت ندارد بلکه جهت مهم دیگر در غدیر است و آن اصل مسئلهی « ولایت در اسلام » است. آنچه که در اسلام باقی می ماند و افراد بشر می توانند از آن درس بگیرند و زندگی آینده شان را با آن تطبیق دهند.
رهبر عزیز انقلاب، اساس و پایه حقیقی اسلام در این مضمون غدیر می داند که نبی مکرم اسلام به دستور خاص خدای متعال کسی را به عنوان «ولی» برای مردم معین کرد. معظم له در این فرمایشات، یک بعد حقیقت غدیر و نصب امیرالمومنین را الهی بودن اداره امور بشر دانسته، گرچه ممکن است کسانی از آن سوء استفاده کنند بعد دیگر را مضمون کلمهی «ولایت» میدانند که در ماجرای غدیر تکرار شده است «من کنت مولا فهذا علی مولاه »
زیرا که امام که دارای مقام ولایت و جانشینی پس از پیامبراست احکام اسلامی را پیاده و جامعه اسلامی را اداره می کند. مردم را هدایت و با دشمنان مجاهدت می ورزد. آموزههای دینی را از دستبرد تحریف و انحراف و بدعت مصون می دارد. امامت و ولایت اهل بیت(ع) تا آخرالزمان محبت خدا بر مردم و واسطه فیض الهی است و بدینوسیله محبت بر مردم تمام است.
در عصر غیبت، ولایت فقیه در طول گفتمان غدیر و استمرار ولایت امامان معصوم است و ولی فقیه جامع الشرایط ولایت مطلقه دارد تا امور دین و دنیای مسلمین را تدبیر نماید و مسلمین با تبعیت از ولایت فقیه و حمایت از او می توانند زمینه ظهور امام معصوم(ع) را فراهم سازند.
یقیناً کسانی که نتوانند بر هوای نفس و قوه حسادت و دنیاخواهی خویش غلبه کنند و فرمان ولی فقیه را گردن ننهند، یارای همراهی با امام را پس از ظهور ندارند.
همان طور که خداوند برای رهبری مردم پس از پیامبر امامان معصوم را منصوب و در اهل بیت پیامبر(ص) جاودانه ساخت، امامان معصوم(ع) هم مردم را سرگردان و بلاتکلیف نگذاشته اند و آنان را به تبعیت از فقیهان عادل سفارش کرده اند. و همان طور که در زمان حضور امام(ع) عده ای از صحابه، تابعین، صاحبان نفوذ و مناصب در مقابل امام به رقابت یا مخالفت برخاسته و در برخی موارد به سکوت، بی تفاوتی و عدم حمایت و همراهی از امام زمان خویش روی آوردند، در عصر ولایت فقیه نیز چنین رویکردی مشاهده می شود.
درس ها و عبرت های تاریخ مومنان را به هوشیاری فرا می خواند، سرنوشت مجاهدانی که بواسطه عدم همراهی با امام(ع) به بی راهه رفتند و یا با شمشیر امام به جهنم افتادند باید زنگ خطری باشد تا هواهای نفسانی و زرق و برق دنیا و جذبه قدرت و شهرت و ثروت، انقلابیون را به عدول از گذشته و استهاله فکری و رفتاری گرفتار نسازد و آنان را به اردوگاه دشمن پیوند ندهد، خواص جبهه حق مجذوب دنیا نشوند، مومنان و انقلابیون خود را از صف ریزش ها و مردود شدگان جدا سازند، انقلابی ماندن، طرفدار اسلام ناب ماندن، ولایتی ماندن را شعار خود قرار دهند و تهدیدها و یا تطمیع دشمن بسان کیسه زر معاویه، آنان را مرعوب نسازد، همچون خوارج دچار التقاط فکری و قرائت های مختلف و اختلاف و تفرقه همچون اصحاب جمل نگردند. عزت اسلامی و ایمانی را با ذلت معامله نکنند. خودی را بر غیر خودی و بیگانه ترجیح دهند. منافع و مصالح ملی را مقدم بر منافع شخصی و گروهی قرار دهند. اعتماد آنان به بیگانه بر اعتماد بر نظام اسلامی پیشی نگیرد. به خنده و چه چه بیگانگان و دشمنان خوشحال نباشند که در این صورت ابزار دشمنند.
امید است که درس ها و عبرت های غدیر راهگشای ما و سبب صبر و پایداری ولایی ها، و هوشیاری و برگشت فریب خوردگان به جرگه ولایتمداران گردد.
پينوشت:
1- بحار ج97 ص110
2- مفاتیح الجنان( اعمال روز غدیر)