آيا تقسيم شدن شهرستان كازرون، به نفع مردم است؟

محمدمهدی جعفری زاده

زيبايي جامعه ي انساني به اين است كه هركس بتواند «انديشه ها، آموخته ها و اندوخته هاي خود را» به طريق صحيح و منطقي و به دور از حب و بعض و جداي از تعصبات كور و سواي از احساسات و توهمات مخرب، بيان كند.

اگر در جامعه اي، افراد، يا بعضي از افراد، نتوانند انديشه ي خود را به زبان آورند، آن جامعه ناخوشايندترين نوع جامعه ي بشري است، چنين جامعه اي هيچگاه ، روي خوش و آرامش پايدار و لذت بخش را تجربه نخواهد كرد و همواره با شهرونداني عقده اي، كينه توز، مضطرب و بي قرار مواجه خواهد بود.

بر اساس اين آموزه، بايد پر رونق ترين عنصر در جامعه، نقد و نقادي خود و ديگران باشد و اين نقادي بايد در محيطي برادرانه و دوستانه و توأم با دلسوزي و صفا صورت پذيرد. لذا بايد به طور مرتب تمام بنيان هاي فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، عمراني، سياسي و ... مورد تجزيه و تحليل و نقد قرار گيرد تا زمينه براي زايش «بهترين ها» فراهم گردد و جامعه به سمت پيشرفت و ترقي روزافزون حركت كند. با توجه به اين مقدمه سخنان نماينده محترم شهرستان كازرون جناب آقاي دهقان ناصرآبادي، كه در اين شماره روزنامه درج شده است، را به معرض نقد و بررسي مي گذاريم و نقاط قوت و ضعف، مثبت و منفي و بايد و نبايدهاي آن را به طور مختصر به كاوش و پيرايش مي نهيم:

1- قدر مسلم ، آنچه باعث شده است كه ايشان به اين نتيجه برسند كه تقسيم شدن شهرستان كازرون به سه شهرستان مستقل، كار نيك و پسنديده اي است، قابل بحث و بررسي است و اميد است همه عزيزاني كه در كازرون و بخش ها و شهرهاي تابعه زندگي مي كنند به دور از تعصب و احساسات، و صرفاً براساس ديدگاه كارشناسي و علمي، مفيد و يا مضر بودن آن را در قالب مقالاتي در مطبوعات، درج نمايند.

ايشان ، دليل عمده و اصلي، جهت پيگيري تقسيم شدن شهرستان كازرون را، تخصيص ميزان و مقدار بودجه بيشتر، بيان داشته اند و گفته اند كه اگر كازرون به سه شهرستان تقسيم شود، بودجه و اعتبار سالانه آن به جاي خود محفوظ است به علاوه اينكه دو شهرستان ديگر (چنارشاهيجان و كوهمره- خشت و كنار تخته) هم از بودجه اي تقريباً مشابه و هم اندازه ي كازرون بهره مند خواهند شد و لذا باعث پيشرفت و رفع مشكلات هر سه شهرستان خواهد شد.

حال همين نكته ي اصلي كه در سخنان ايشان آمده است را بررسي كنيم و ببينيم آيا تقسيم شهرستان كازرون به نفع و صلا‌ح مردم است، اگر چنين است، وي را در اين راستا مدد رسانيم اما چنانچه نتيجه ي ديگري حاصل شود، وي را از ضربه زدن به شهرستان بر حذر داريم، چرا كه اين تصميم سرنوشت ساز و آسيب هاي ابدي آن، قابل برگشت و جبران نخواهد بود. اشكالات و مضرات اين تصميم عبارت است از :

الف) اگر ايشان الگوي «تجزيه شهرستان كازرون» را ممسني و رستم گرفته اند، چرا ما الگوي «يكپارچگي شهرستان كازرون» را شيراز ، بوشهر، اهواز ، اصفهان، مشهد، تبريز و... نگيريم كه جمعيتي چندين برابر كازرون دارند و هيچ موقع مسئولان آنها براي پيشرفت شهرستان هايشان منتظر تقسيم و تجزيه آنها نشده اند؟

لا‌بد نمايندگان قوي و مقتدر داشته اند و توانسته اند در تقسيم بودجه، نياز خود را تامين نمايند. چرا ما بايد پس از هزاران سال سابقه ي تاريخي، خود را با جاهاي كوچكتر مقايسه كنيم و بخواهيم نسخه اي كه براي آنها پيچيده اند، براي خودمان بنويسيم؟ امروز كازرون نبايد چيزي كمتر از شيراز داشته باشد، اما اينكه چرا به قول شما هنوز ما در كارهاي اوليه و نيازهاي ابتدايي خود مانده ايم، علت اصلي اش بزرگ بودن كازرون نيست بلكه به قول خودتان (در زمان تبليغات انتخاباتي و اوائل دوره نمايندگي) مشكل اصلي ما نداشتن مسئولان و مديران قوي و توانمند در اين شهرستان بوده است.

مگر شهرستان كازرون، يك بار تجربه تقسيم شدن و جدا شدن ممسني را در تاريخ خود ندارد، از آن موقع تاكنون، كه 50، 60 سال مي گذرد كازرون چقدر رشد و پيشرفت كرده كه اين بار بخواهد با سه تكه شدن، پيشرفت مورد نظر را به دست آورد؟ شايد بگوييد اگر كازرون پيشرفت نكرده، ولي ممسني پيشرفت كرده است! در پاسخ مي گوييم كدام پيشرفت؟ شهرستان ممسني (به مركزيت نورآباد) پس از 50، 60 سال هنوز يك دهم شهر جديد التاسيس صدراي شيراز پيشرفت نداشته است. هنوز بيمارستان آنها پاسخگوي مراجعات مردم نيست و مجبورند جهت مداوا به كازرون يا شيراز سفر كنند. هنوز بسياري از ادارات با كمترين امكانات و ساختمان روزگار را مي گذرانند. اگر ممسني به شهرستان مستقل هم تبديل نمي شد در نيم قرن گذشته به همين اندازه ي فعلي تغيير مي كرد همچنانكه قائميه پيشرفت كرده است. شهرستان رستم هم پس از مستقل شدن با هزاران مشكل و كمبود مواجه شده است. اگر پاي درد دل مردم و مسئولان آن بنشينيد، متوجه خواهيد شد كه چه مشكلات عديده اي دارند و نماينده اين دو شهرستان جهت تجهيز و رسيدگي به ممسني و رستم ، چند برابر مشكلات تازه تولد يافته دارد . و چون بر اساس تعداد جمعيت، هر دو شهرستان نمي تواند بيشتر از يك نماينده داشته باشد، نماينده فعلي و بعدي، هر امكاناتي كه بخواهد براي يكي مهيا كند، ديگري خود را مستحق تر مي بيند و اختلاف و دو گانگي روز به روز بيشتر مي شود. جدا بودن بودجه آنها نيز براي مردم دليل قانع كننده اي براي رسيدگي خاص به آنها نيست. زمان انتخابات نمايندگان مجلس نيز هركس به سمتي مي كشد كه نماينده از شهرستان خودش باشد و لذا دامنه ي اختلافات گسترده تر مي گردد، نمونه آن ني ريز و استهبان است.

اگر شهرستان كازرون بخواهد به سه شهرستان تقسيم شود، با جمعيت فعلي، هر سه مشتركاً مي توانند يك نماينده داشته باشند ، شما چگونه مي خواهيد مردم مثلاً شهرستان كوهمره و چنار شاهيجان و يا شهرستان خشت و كمارج و يا شهرستان كازرون را قانع كنيد كه نماينده از كدام يك انتخاب شود به نحوي كه اختلافي هم رخ ندهد؟

ب) اگر اين تقسيم انجام گيرد، مطمئن باشيد كه باز آن دو شهرستان، بايد براي بسياري از معالجات و امكانات مورد نياز خود به كازرون بيايند و بسياري از امكانات ديگر كه در كازرون به صورت نيمه بند وجود دارد و در آنجاها نيست، دوباره بايد مورد استفاده مردم آن دو شهرستان قرار گيرد و لذا همين مقدار بودجه اي كه به شهرستان كازرون تخصيص مي دهند دوباره بايد هزينه هر سه شهرستان شود، همچنان كه هنوز از رستم به ممسني و از هر دو به كازرون يا شيراز جهت استفاده از برخي از امكانات درماني، آموزشي و غيره سفر مي كنند.

اگر اين دو شهرستان از كازرون جدا شوند، به نظر شما چقدر طول مي دهد تا هر سه پيشرفت كنند؟ و آيا با توجه به تجارب قبلي كه گفته شد، اصلاً پيشرفتي رخ خواهد داد؟ به نظر مي رسد همانطور كه قبلاً خودتان گفتيد، مشكل از مديريت شهرستان است نه بزرگي و كوچكي آن. مديريت به صورت عام نيز شامل همه ي مسئولان مي شود و هركس به اندازه ي خود در عقب ماندگي يا پيشرفت شهرستان سهم دارد.

ج) هر نماينده اي انتخاب شده در ابتداي نمايندگي خود، تاكيد و تاييد كرده است كه كازرون، خيلي عقب رفته است. و شما نيز در سخنان تان باز آن را تكرار كرده ايد. حال سئوال اينجاست بالاخره مردم بايد يقه چه كساني را بگيرند؟

آيا شما تضمين مي كنيد كه با تقسيم شدن شهرستان كازرون به سه شهرستان، هر سه بيچاره نمي شوند و همان سرنوشتي كه كازرون و ممسني و رستم فعلي دارند و هيچ كدام پيشرفت در حد انتظار نكرده اند، تكرار نمي شود؟ اگر بعد از شما نماينده ي ديگري انتخاب شد و اين عمل را نوعي ضربه زدن به هر سه منطقه قلمداد كرد و از پس رفع مشكلات آنها بر نيامد، شما چه پاسخي خواهيد داشت؟

د) شما همه ي تاكيد خود را براي تقسيم شدن شهرستان، بر روي بودجه متمركز كرده ايد، حال سوال اين است كه مگر بودجه ي كل كشور، پس از افزايش تعداد شهرستانها، افزايش مي يابد يا بودجه كلي همان است فقط تقسيماتش ريزتر مي گردد؟ مثلا اگر در هر سال 20 بخش به شهرستان تبديل شود، آيا ميزان بودجه كشور به همان اندازه افزايش خواهد يافت يا بودجه كشور همان است و فقط تقسيماتش فرق مي كند؟

هـ) شما براي چنين عمل بسيار حساس و سرنوشت سازي (تقسيم شدن شهرستان كازرون) با چه كساني در درون و بيرون كازرون مشورت كرده ايد و از چند نفر نظر كارشناسي خواسته ايد؟ چند بار به صورت ميز گرد در مساجد و دانشگاه و مجالس، آن را مطرح كرده ايد كه همه ديدگاه ها را در همه جا شنيده باشيد؟ مگر اين تغيير سرنوشت ابدي مردم نيست، چرا آنها كه هر كدام يك راي داشته اند و بسياري آن را در صندوق ريخته اند نبايد در مورد سرنوشت خود اظهار نظر كنند؟

و) همان طور كه خودتان در سخنانتان چندبار از عبارت «خدا شاهد است» و «خدا وكيلي» استفاده كرده ايد. حال سوال اين است كه خدا وكيلي اين طرح (تقسيم شدن كازرون) قول قبل از انتخابات شما به مردم بخش هاي اطراف بوده است يا به تازگي كه شهرستان رستم از ممسني جدا شده به اين فكر افتاده ايد؟

ز) اگر تقسيم شدن شهرستان ها به نفع آنهاست چرا 4 نماينده شيراز، جهت تقسيم شدن آن تلاش نكرده و نمي كنند؟ وحتي قسمت دشت ارژن هم كه جزء كازرون بود، گرفتند و ضميمه شهرستان شيراز كردند؟! آنها كه استدلال قوي تري به خاطر كثرت جمعيت و حجم امكانات مورد نياز دارند، مگر شهرداري مناطق ششگانه شيراز هركدام حجم كارشان به اندازه كازرون نيست؟ مگر شيراز، چهار ناحيه آموزش و پرورش ندارد كه هر كدام بيشتر از ما حجم كاري دارند؟ مگر چند ناحيه برق، گاز، آب و ... ندارد. مگر 4 نماينده مجلس ندارد؟ چرا آن را به 4 شهرستان تقسيم نمي كنند كه از بودجه بيشتري برخوردار شوند؟ چرا هر چه سنگ است براي پاي لنگ است، و بايد شهرستانهاي كوچك،كوچكتر شوند تا در اين صورت از اعتبار آن كاسته شود و مسئولان استان و كشور، ديگر بر روي آنها حساب قبلي باز نكنند؟ آري، مشكل اصلي در مديريت سطوح مختلف است و گرنه ايالت هاي هند و شهرستان هاي چين با جمعيت كثيري كه دارند، راه حل خود را در افزايش تقسيمات كشوري نمي بينند، بلكه با مديريت كارآمد جمعيت بيش از يك ميلياردي خود را از مشكلات رهانيده اند نه با كوچك كردن و تقسيم كردن شهرستانها و استانهايشان.

ح) بنده به عنوان دانش آموخته‌ي جامعه شناسي و مديريت كه تقريباً با نحوه ي مديريت برخي از كشورهاي پيشرفته و عقب مانده آشنايي دارم، به طور قطع و يقين ، كليد همه چيز را در نحوه ي مديريت و ميزان توانمندي مديران در چارچوب مديريت علمي مي دانم. اگر مديريت صحيح باشد در يك محيط كويري يا يك جزيره كه امكانات و منابع طبيعي ندارد، نيز مي توان كشوري مانند ژاپن ساخت و اگر مديريت نباشد ولو اينكه در وجب به وجب خاك شهر و استان و كشور منابع خدادادي وجود داشته باشد، روز به روز مشكلات بيشتر و بيشتر خواهد شد.

من در ابتدا كه شما بر روي مديريت انگشت مي گذاشتيد، گفتم، راه را يافته ايد، اما الآن چنين احساسي ندارم. صرف تعويض مديران نيز كارساز نيست بلكه بايد يا تغييري در مديريت كليدي شهرستان انجام نگيرد يا در صورت تعويض بايد مديران متخصص تر ، مجرب تر، قوي تر كه كاملاً مسلط بر كار هستند و نياز به كار آموزي و آزمايش و خطا ندارند، جايگزين كرد.

ط) در نظر داشته باشيم كه لارستان نيز طي 20 سال گذشته به سه شهرستان: لارستان، لامرد و مهر تقسيم شد. خوب است از نزديك وضعيت آن سه را ببينيد، تا قضاوت كنيد كه به جز هزينه هايي كه سرمايه داران آنجا كرده و فرودگاه و چند ساختمان ديگر ساخته اند آيا پيشرفت قابل انتظاري پيدا كرده اند؟ ضمناً اگر زماني قرار باشد كه استان فارس به سه استان مركزي، شمالي و جنوبي تقسيم شود و بخواهد اين تقسيمات ملاك تبديل شدن به استان گردد، لارستان نيز كه هم از نظر جمعيتي و هم از نظر مساحت بيشتر از كازرون است و در اطرافش شهرستان هاي مشهوري همچون جهرم و ... قرار دارد، در اولويت قرار خواهد گرفت.

ي) البته ذكر مطالب فوق به هيچ عنوان به معناي مخالفت با تقسيم شهرستان نيست بلكه اول بايد به اين سوالات و اشكالات و نظرات كارشناسان و مردم پاسخ داد و بررسي كرد كه منافع تقسيم شدن بيشتر است يا مضرات آن؟ آنگاه آن را پيگيري كرد و در اين مورد هيچ تعصب و احساساتي نبايد از هيچكس چه در كازرون و چه در حومه، بروز كند.

2- از بحث تقسيم شهرستان كه بگذريم، برخي مطالبي كه در مورد تصويب اعتبار براي كارهاي ديگر همانند پل نرگسي،كتابخانه ، بيمارستان و ... بيان داشته ايد، بسيار خوب و پسنديده است و بايد مردم و نخبگان شما را در اين زمينه كمك و حمايت كنند. فقط مهم اين است كه در مدت زمان نمايندگي شما، همه ي آنها اجرايي شود و مورد بهره برداري قرار گيرد.

3- اينكه گفته ايد مردم نبايد بي تفاوت باشند و يقه ي ما را بگيرند و از ما كار بخواهند و نظر بدهند، بسيار سخن زيبا و قابل تقديري است، اينها نقاط قوت شما است و بنده نيز اين نقد را بر همين اساس نگاشته ام، ببينيم بازتاب آن در رفتار و گفتار شما چگونه است.

4- اما كساني كه به قول شما تومار نوشته اند و مانع كار شما هستند، كه نمي دانم چه كساني و با چه نيت و دليلي اين كار را مي كنند، بهتر بود كه هر دو طرف، از طريق همين روزنامه طلوع دلايل خود را مي گفتيد تا مردم بخوانند و قضاوت كنند و كار به جايي نكشد كه امروز شما بگوييد بايد آنها را «بشكنيم» كه البته حرف اشتباهي است.

شكستن و زدن و كوفتن و از بين بردن، در شأن يك جامعه ي عقب مانده و ضعيف و زبون است ، بهترين روش؛ گفت و گو ، مذاكره، مباحثه، حركت در مدار قانون و منطقي رفتار كردن است كه در اين صورت خود به خود، پيروزي از آن طرف حق و منطق خواهد بود.

منبع: روزنامه طلوع - شماره ۱۰۱۲ مورخه ۲۰/۱۰/۸۸

ایمیل مستقیم: info@kazeroonnema.ir