یکی از خصوصیات مردم فهیم و فرهنگ دوست کازرونی انصاف، ادب و معرفت است که متاسفانه گاهی اوقات بخاطر مسائلی حاشیه ای در شهرستان، تحت الشعاع قرار می گیرد به نحوی که احساس می شود همه ی مردم شهر حتی قلم به دستان و مطلب نویسان جراید فقط عادت دارند که ایراد بگیرند و انتقاد کنند و زخم زبان بزنند و کارشکنی کنند که به گفته ی یکی از دوستان عزیز، اخلاق بعضی از قلم به دستان شهر بخاطر انتقاد های پی در پی شان، منتقدی شده! اما واقعیت چیز دیگری است و اگر با انسان های دلسوز و البته منصف این دیار سر صحبت را باز کنید متوجه خواهید شد که این افراد ضمن انتقاد های سازنده ای که از برخی مسؤولین شهرستان دارند برای کارهای انجام شده و خدماتی که همین مسؤولین در جهت شکوفایی و پیشرفت شهرستان ارائه داده اند قدردانی می کنند.

یکی دیگر از این خصوصیات که متاسفانه دارد رنگ می بازد و به تاریخ می پیوندد فرهنگ قدر دانی است که مسائلی از قبیل بی فرهنگی یا کم خردی یا تکبر و خودخواهی باعث می شود که بعضی از افراد جامعه چشم را بر حقیقت ببندند و به کلامی عامیانه تر ناحق بگویند و از انصاف دور بشوند و پا بر روی حق بگذارند و در عین حالی که کاری یا پیشرفتی یا عملکرد موفقی را از مسؤولی می بینند حاضر نشوند که به زبان بیاورند و قدر دانی کنند و به راحتی زحمات افرادی را که برای اعتلا و پیشرفت شهرستان کشیده شده به بوته ی فراموشی می سپارند.

در این زمانه که گرفتاری ها و کارهای روزمره دمار از روزگار آدم را در می آورد و بلایی به سرمان آورده که حتی موفق به دیدن عزیزترین کسان خانواده که پدر و مادر های مان هستند در طول هفته یا ماه و خدای نکرده در سال هم نمی شویم چنان بالین مان را گرفته که حساب روزگار از دست مان در رفته و این دید و بازدید ها منوط شده به ایام عید و یا رفت و آمدهای مسافرت زیارتی و یا دور از جان شما مسافرت به آن دنیا که برای مدتی خانواده دور هم جمع می شوند و دیداری هرچند با تلخی تازه می کنند که البته این راه رسم زندگی نیست آن هم برای ما شرقی های مسلمان که دارای فرهنگ و تمدن بالا و والایی هستیم و نظام خانواده جایگاه بسیار وزینی در بین ما آریایی تبارها و صد البته کازرونی های متمدن و با فرهنگ دارد.

اما جدای از این مسائل جا دارد که بخاطر وجود نانوایی ها و صف های طولانی شان که در روند دید و بازدید های قومی و محلی نقش عمده ای را بازی می کنند، خداوند را شکر کنیم هر چند که چندان نان مرغوبی هم تحویل مردم نمی دهند اما همین نعمت معطل کردن مردم و وجود صف های به طول جاده ی قدیم کازرون ـ شیراز نانوایی ها، موهبتی است که قابل اغماض نیست چون شما در این صف ها می توانید دوستانی را ببینید که سال های سال است آن ها را ندیده اید یا فامیل های درجه یک و آشناهای دور و نزدیک خودتان را ملاقات فرمایید یا رفقایی که هر روز بخاطر همسایه بودن می بینید، ببینید و ادامه ی بحث روز قبل تان را دنبال کنید و از همین مکان که ایستادن در آنجا، نان هم دَرَش هست به تبادل افکار و رایزنی ها و تفسیر اخبار بپردازید و از تحلیل سخنان رئیس جمهور گرفته تا نقد نظافت کوچه های پشت کوه قاف که چند ماهی است متوقف گردیده را در دستور کار قرار دهید و از خوشه بندی های مردم و تقسیم نه چندان درست و کارشناسی شده ی یک و دو و سه ی آن حرف بزنید و در پایان خوشه ی مباحث و گفتارتان را بچینید یا درو کنید!

اما همان طور که عرض کردم خصلت مردانگی و انصاف یکی از خصوصیاتی است که ما کازرونی ها به داشتن آن به دیگران فخر می فروشیم و به آن می بالیم و بیشتر مردم شهرستان این خصوصیت را دارا می باشند از جمله ی این افراد، دوست خوب بنده و یکی از چهره ی شاخص شهرستان که عضو اولین شورای اسلامی شهرستان هم بود آقای حاج سرهنگ حجازی است، که سعادت همسایگی ایشان برای بنده بجای خود باقی است و به زبانی دیگر با هم، هم نانوایی هستیم!

ایشان اشاره ی داشتند به فرهنگ تقدیر و قدردانی از خادمان و مسؤولین شهرستان آنان که واقعاً بدون سیاسی بازی و با دل و جان تا آنجا که در توان شان هست برای خدمت رسانی به این مردم کار می کنند. از جمله اشاره ای داشتند و از بنده ی سراپا تقصیر خواستند که به نحوی در جراید از خدمات کارکنان اداره ی راه شهرستان کازرون و ریاست محترم این اداره که بنده تا بحال موفق به زیارت شان نگردیده ام، تقدیر کنم، بخاطر تسطیح و تعریض ورودی شهر از دو راه دریس و یکطرفه پمپ بنزین به طرف دانشگاه آزاد و میدان بیشاپور که تا این وقت بخاطر پیچ غیر مهندسی و عرض کم جاده، جان چند نفر از شهروندان را گرفته و در حال حاضر بسیار خوب و مهندسی طراحی شده اما نمی دانم چرا مدتی است که کار تعطیل شده و به بهره بردادری نمی رسد! به هر صورت جای تقدیر و تشکری ویژه دارد، و باید بگویم سایه ی عالی مستدام.