يكي از عادات رذيله ي اخلاقي كه در آيات و روايات به شدت مورد نكوهش قرار گرفته و حضرات معصومين ، مومنان را از انجام آن برحذر داشته اند اسراف در ساحت هاي مختلف زندگي است به نحوي كه پرهيز از اين عمل قبيح بخصوص در مواقع همراهي آن با استفاده از بيت المال عملي ممدوح و انجام دهنده آن مورد ستايش مي باشد . يكي از خصوصيات بارز شخصيتي غالب شهداي گرانقدر انقلابمان همين پرهيز از اسراف در عمل بخصوص در مواجهه با بيت المال بوده است . به عنوان نمونه يكي از همراهان شهيد صياد شبيرازي از توجه اين بزرگوار به اين امر اين گونه روايت مي كند :
" در شهریور 1374 برای برداشتهای تصویری و ثبت و ضبط مصاحبه های تعدادی از فرماندهان در استان کردستان به سر می بردیم در گردنه صلوات آباد بودیم که ضبط تصویری از بیانات و مصاحبه های فرماندهان سپاه و ارتش به پایان رسید .شهید صیاد شیرازی از فیلم بردار پرسید "چند دقیقه از فیلم باقی است ؟ فیلم بردار در جواب گفت " دودقیقه" شهید صیاد از او خواست که این دو دقیقه را در جایی استفاده کند تا اسرافی در کار نباشد . فیلم بردار نیز بر روی قالب فیلم نیز متذکر زمان خالی نوار شد ، اتفاقاً در برداشت دیگری یکی از فرماندهان مصاحبه اش دقیقاً دو دقیقه بود که در آن جای خالی ضبط شد . "
اما آن چه به نظر شايد محل سوال بسيار باشد اين است كه به واقع اسراف به چه معناست و آيا مثلا فلان عمل ما مصداق اسراف نمودن است؟ شهيد محراب حضرت آيت الله دستغيب اسراف را اين گونه معني نموده اند :
" اسراف به معنای تجاوز از حد و زیاده روی کردن است و آن یا از جهت کمّیت است که صرف کردن مال است در موردی که سزاوار نیست " شرعاً یا عقلاً " هر چند به مقدار درهمی باشد و یا از جهت کیفیت است و آن صرف کردن مال است در موردی که سزاوار است لکن بیشتر از آنچه شایسته است ."
بي شك شخص مصرف نيز در اثر مداومت بر انجام اين كار حرام داراي خصوصيات و نشانه هايي خواهد شد كه حضرت امير المومنين آنان را اين گونه بر مي شمرد :
" للمسرف ثلاث علامات : یأکل ما لیس له و یلبس ما لیس له و یشتری ما لیس له .
برای اسراف کننده سه نشانه است
1- می خورد آنچه را سزاوارش نیست بخورد .
2- می پوشد آنچه را که سزاوار و لایق به حال و شأن او نیست بپوشد .
3- می خرد آنچه را که سزاوارش نیست بخرد ."
به اميد آن كه بتوانيم صفت هاي رذيله اخلاقي را از خود دور نماييم .