پیامبر اسلام حضرت محمّد(ص) فرمودند: «خداوند مهربان دوست می دارد جوانی را که جوانیش به عبادت و اطاعت از دستورات حق تعالی سپری نماید.»
میزان الحکمه- ج5- ص9
شایسته است یک مربی:
1- راه های تهمت را ببندد و رعایت احتیاط کامل را بنا بر سفارش پیامبر اسلام(ص) بکند .
2- فردی که مشکل اخلاقی دارد را به طور مخفی، توسّط عضو مورد اعتمادی تحت نظارت کامل داشته باشد.
3- برای خبر آوردن حساسیت ایجاد نکند، اما بی توجهی نسبت به خبرهایی که آورده میشود کاملاً مضر می باشد.
4- شور و شوق سالم، همراه با مسابقات شور انگیز ایجاد کند و دلمردگی و بی نشاطی اعضاء را کاملاً از بین ببرد.
5- تشویق لفظی به مقدار زیاد و محبّت به کودک را فراموش نکند.
6- متواضع عمل کند و خود را نگیرد تا اعضا بین خود و مسئول احساس جدایی نکنند.
7- بین اعضاء به خاطر اموری که به آنها ربطی ندارد، مانند: شغل پدر، زیبایی، ثروت و... تفاوت قائل نشود.
8- بهتر است اعضای نوجوان را با اسم کوچک صدا کند و بزرگتر ها را با فامیل همراه با آقا.
9- جلوی عموم شخصیت اعضاء را نشکند، چون جوان حسّ انتقام جویی دارد.
10- به قول هایی که می دهد حتماً عمل نماید.
11- با آنهایی که تازه آمده اند خیلی سخت گیری نکند، امّا با قدیمی ها که شیفته مسجد شده اند سخت گیری دلسوزانه بلامانع و مفید می باشد.
12- از کلمات ساده و روان در کلاس ها و جلسات استفاده نماید.
13- شایسته است یک مربی بدون لهجه و گویش محلی صحبت کند.
14- اجازه ندهد هر کس با کوچکتر ها ارتباط داشته باشد، ارتباط بین اعضاء باید کاملاً حساب شده همراه با دقت لازم باشد.
15- هنگام فوت یا بیماری منسوبين درجه یک اعضاء و یا کسب موفقیتشان در رشته خاصّی، به خانواده ی آن ها همراه با گل و پلاکارد سر بزند.
16- شایسته است غیر از اطلاعات دینی، اطلاعات دیگر: علمی، فرهنگی، ورزشی و... نیز به اعضاء بدهد.
17- ارتباط تنگاتنگ با خانواده اعضاء داشته باشد.
18- مطلبی را که شک دارد و به یقین نرسیده است اصلاً بازگو نکند.
19- اگر مربی احساس کرد کسی قصد کوچک کردن یا توهین به او را دارد، خود را به بی توجهی بزند.
20- اگر کسی کار مثبتی انجام داد، حتماً کار خوبش را بازگو کرده و در بین دیگر اعضاء اورا تشویق و علّت را همان کار خوب بازگو کند و یا اگر کار بدی کرد او را فقط به خاطر کار بدش تنبیه کند. (یعنی نگوید تو فرد بدی هستی، بگوید فلان کار بد از کسی چون تو توقع نبود.)
21- شایسته است یک مربّی امید برگشت از بدی ها و بازگشت به خوبی ها را در اعضاء پدید آورد.
22- دروغ را تا آنجا که می تواند یک گناه بزرگ و خطرناک جلوه دهد و به کلی ریشه کن نماید.
23- دیمی کار نکند. هر مدّت زمانی موضوعی در نظر بگیرد و روی آن مسئله مفصلاً کار کند. ( نماز ، غیبت ، تهمت ،علم و ...)
24- مقدار یک فعالیت خاص مهم است. اگر زیاد تر از حد معمول شود، فرد زده می شود، هر چند موضوع شیرین و جذّاب باشد.
25- اردو ها را به منزله وقت تلف کردن نداند. بلکه باید برنامه های متنوع و جذّاب آموزشی برگزار کند. ارزش ها نیز باید در اردو مهم و مقدّم شمرده شود. (نماز جماعت، احترام به بزرگتر ها، روحیه تعاون و از خود گذشتگی)
26- مدارس محل را در دست گرفته، هر از مدّتی به مدرسه اعضاء سر بزند و در جمع دوستان تشویقشان نماید.
27- در برخود اول با عضو تازه وارد که خیلی هم مهم است با روی خوش ظاهر شود و او را جذب کند.
28- احترام زیادی برای امام جماعت قائل شود.
29- قبل از سخنرانی در جلسه جهت بالا بردن کیفیت، سه مرتبه تنفس عمیق داشته باشد.
30- کلاسها را مرتب و سر ساعت اجرا کند تا اعضاء احساس بی نظمی و بی برنامگی در مسجد نکنند.
31- در جلسه هر از مدتی شوخی کند یا مطلب مهمّی را بازگو کند تا خستگی ایجاد نشود.
32- لحن صدایش در جمعهای مختلف متفاوت باشد. باید متناسب با رده سنی اعضاء ، لحن را تنظیم کرد
33- افرادی که بی میل شده اند را سعی کند با ترفند مناسب دوباره جذب کند. نباید به ورودی های مسجد بیشتر از خروجیها توجّه نماید ، بلکه باید با تماس دوباره، قدیمی ها را به مسجد دعوت کند.
34- مسائلی را که بازگو می کند در حدّ مخاطبین باشد. نه بالا تر و نه پایین تر .
35- شایسته است یک مربّی، نیاز مخاطبین را در نظر بگیرد و مطابق میل و خواست سالم و مثبت آنها عمل کند.
36- هنگام سخنرانی سؤال های عمومی به وجود آورد تا همه در پاسخ سهیم باشند و موجب جلب توجه آنها گردد.
37- اعضا را در سخنرانی و نشستهای دسته جمعی به امام عصر (عج) متوجه کند و با گفتن کلمه «قائم» بایستد و علاقه و احترام خود را نسبت به آن امام عزیز ابراز نماید تا زمینه علاقه به آن امام در اعضاء فراهم شود.
38- لازم است مسئول، عمل و رفتار خود را درست نمايد، آن وقت گفتارش می تواند اثر گذار باشد.
39- نباید مسجد را به خوابگاه تبدیل کرد. اما حفاظت از مسجد امری ضروری و مهم می باشد.
40- ابتدائیات و مقدّمات دینی، از قبیل وضو ، نماز و قرائت صحیح قرآن را به کلیّه اعضاء آموزش دهد . آنهم توسّط کسی که در این امر مسّلط باشد ، گاهی دیده شده مربی مسئله ای رابه غلط آموزش می دهد .
41- زمانی که اعضاء نشاط کامل و آمادگی جسمی و روحی دارند از خصوصیات مقام معظّم رهبری بگوید وشخصیت والامقام این سیّد علوی را به آنها معرفی کند.
42- مربی باید ظاهرش کاملاً آراسته و زیبا باشد، جوان دقت زیادی به ظاهر مربّی دارد، شایسته است مسئول اهمیّت زیادی برای ظاهرش قائل باشد.
43- عضوی که یتیم است ، یا پدرش در زندان بسر می برد ، چون نیاز مبرم به محبّت و دلداری دارد ، باید با آنها کاملاً عاطفی برخورد کرد تا جذب افراد موقعیّت طلب نشوند .
44- مسجد احترام زيادي دارد ، لذا نباید حرمت مسجد با صدای بلند یا برخورد تند شکسته شود.
45- افرادی هستند که دارای تکبّر و خودبینی خاصّی می باشند . اینها را باید به موقع در مقابلشان عکس العمل مناسب انجام داد تا غرورشان به تدریج از بین برود.
46- مسئول باید عضوی را که تفرقه ایجاد می کند و یکدستی و اتّحاد مجموعه را از بین می برد سریعاً اخراج نماید.
47- شایسته است یک مربی برای حل کردن تنشها با هیئت امناء و امام جماعت کاملاً دوستانه برخورد کند.
48- به پیر مرد ها اجازه برخورد تند با اعضاء را ندهد . ولی در عین حال احترامشان را داشته باشد و از تجربیاتشان استفاده کند.
49- افراد ممتاز را شناسایی کرده و آنها را مسئول بر طرف کردن مشکلات دیگر اعضاء قرار دهد. بصورتی که آن عضو مشکل دار متوجه نشود.
50- شایسته است یک مربی خیلی به تعداد و کمیّت اهمیت ندهد . آنچه مهم است کیفیت است، آنگاه کمیّت.
51- وقتی مسجد شلوغ است ، مانند ماه مبارک رمضان ، شبهای قدر ، ماه محرّم و اعیاد، به تفسیر کلاس ها و برنامه های مسجد بپردازد و مطالب را در جمعِ شرکت کنندگان بازگو کند.
52- از حضور اعضاء با شلوار زیر در نماز جماعت و کلاس ها جداً خودداری نماید.
53- شایسته است یک مربی اذان و اقامه مسجد را تا آنجا که امکان دارد به جوانان و نوجوانان خوش صدا بسپارد. این مسئله برای جذب دیگر دوستانشان به مسجد بسیار تاثیر گذار است.