آقاي دهقانيان فرد عزيز!
خوب است شما يك بار مقالات خودتان در هفته نامه سلمان را مرور كنيد ببينيد در آنجا چه تعابير زشت و توهين آميزي براي منتقدانتان به كار برده ايد.
نكند شما حق داريد ديگران را به روباه و الاغ و ... تشبيه كنيد اما اگر ديگران چنين كردند بي تقوا هستند!
نكنيد اين كارها را.

داستان زير را به خوانندگان عزيز تقديم مي كنم:
اين روزها ميمون نزد روباه و دوستانش عزيزتر از هميشه است. آنها كه در بدترين وضعيت روحي به سر مي‌برند تنها به نوشته‌هاي ميمون دل خوش مي‌دارند بلكه با خواندن مدايح او اندكي تسلي يافته، دلي خنك دارند!
خرگوش دانا اما نگران ميمون است. او به ديدار ميمون رفته و خطاب به او مي‌گويد: دوست عزيز! چرا مديحه سراي روباه شده‌اي؟ چرا براي خوش‌آمد روباه دروغ مي‌بافي؟ آخر عزيز من! چرا روباه را جاي شتر قالب مي‌كني؟! مگر اين همه حيوان كورند كه فرق شتر و روباه را نفهمند؟ حتي خر و گاو و الاغ هم مي‌فهمند كه تو داري دروغ مي نويسي! اينكه شتر بيچاره درون جنگل نيست و در بيابان‌ها زندگي مي‌كند دليل نمي‌شود كه تو از غيبتش سوء استفاده كني و روباه را جاي او قالب كني؟ چرا فكر آخرت خودت نيستي؟ درست است كه قلم خوبي داري اما چرا از اين قلم در راه صحيح استفاده نمي‌كني؟ درست است كه خوب مي‌رقصي اما چرا براي روباه؟ هيچ فكر كردي كه اگر منافع روباه به خطر بيفتند حتي به تو هم رحم نمي‌كند؟ اين همه داستان در كتاب‌هايي نظير كليله و دمنه درباره‌ي مكر و حيله و خيانت‌ها‌ي روباه را نخواندي؟ چرا عبرت نمي‌گيري؟
ميمون كه از نفس گرم و نصايح خرگوش دانا به گريه افتاده بود با حالت پشيماني گفت: راست مي‌گويي! اما تو خودت را جاي من بگذار آيا من بهترين نويسنده‌ي اين جنگل نيستم؟ پس چرا كسي مرا تحويل نمي‌گيرد؟ چرا از بين اين همه حيوان فقط روباه به من توجه كرد؟ او حتي من را كاتب خودش كرد. من هم هر هفته هر چه دلم مي‌خواست؛ درباره‌ي هر كس كه مايل بودم، مي‌نوشتم. داستان‌هايي مي‌نوشتم و در قالب اين داستان‌ها به افراد مختلف نيش و كنايه مي‌زدم حتي جاي تو و اساتيد اخلاق جنگل حيوانات را نصيحت مي‌كردم اما باز اين فقط روباه و دوستانش بودند كه مرا تشويق مي‌كردند. مثلاً چرا همين شير يك بار از من تعريف نكرد؟ اصلاً معلوم نيست مقالات مرا خوانده باشد يا نه؟ خب! وقتي روباه اينطور به من توجه كرده است من هم چون ميمون نمك نشناسي نيستم هم از او دفاع كردم و هم برايش رقصيدم!
خرگوش دانا آه سردي كشيد و گفت: دوست عزيز من! شايد آنها فهميده بودند كه تو دنبال جلب توجه ديگراني! شايد نمي‌خواستند كاري كنند كه هواي نفس تو بيش از اين رشد كند. اما روباه اين نقطه‌ ضعف تو را خوب شناخت و از آن به نفع خوش استفاده كرد.
دوست من! مطمئن باش اگر تو دنبال مطرح كردن خودت نباشي، اگر قبل از آنكه هواي نفس خودت را مهار نكني به نصيحت ديگران نپردازي، اگر به خاطر خوش آمد ديگران خوش رقصي نكني، اگر ارزش قلمت را بداني، اگر ميمون نجيبي بشوي همه‌ي حيوانات نجيب جنگل تو را دوست خواهند داشت.

آقای دهقانیان فرد باسلام
از روزی که شما بعنوان سر دبیر سلمان تیتر میزنید واقعا هفته نامه پر مخا طب شده است خصوصا مسایل مهم که بصورتی روان وبرگرفته از ادبیات وتاریخ و... مشکلات را مطرح وحلاجی میکند .که بسیار قابل تقدیر وتشکر از آن استاد گرامی را دارد . امید وارم همواره در راهی که هدف خداوند است موفق باشی.م

آقاي دهقانيان فرد كه خود را ... مي دانيد آيا واقعا اين چيزهايي كه گفته ايد خود اعتقاد هم داريد اگر داريد - ...- طنز خريت را كه روستاييان عزيز را خر حساب كرده بوديد (ارديبهشت 85) يادتان نرفته - قطعا بياد داريد چون اين حرفها جزء اعتقادات ... شماست .باز هم متاسفم

اين روزها ميمون نزد روباه و دوستانش عزيزتر از هميشه است. آنها كه در بدترين وضعيت روحي به سر مي‌برند تنها به نوشته‌هاي ميمون دل خوش مي‌دارند بلكه با خواندن مدايح او اندكي تسلي يافته، دلي خنك دارند!
خرگوش دانا اما نگران ميمون است. او به ديدار ميمون رفته و خطاب به او مي‌گويد: دوست عزيز! چرا مديحه سراي روباه شده‌اي؟ چرا براي خوش‌آمد روباه دروغ مي‌بافي؟ آخر عزيز من! چرا روباه را جاي شتر قالب مي‌كني؟! مگر اين همه حيوان كورند كه فرق شتر و روباه را نفهمند؟ حتي خر و گاو و الاغ هم مي‌فهمند كه تو داري دروغ مي نويسي! اينكه شتر بيچاره درون جنگل نيست و در بيابان‌ها زندگي مي‌كند دليل نمي‌شود كه تو از غيبتش سوء استفاده كني و روباه را جاي او قالب كني؟ چرا فكر آخرت خودت نيستي؟ درست است كه قلم خوبي داري اما چرا از اين قلم در راه صحيح استفاده نمي‌كني؟ درست است كه خوب مي‌رقصي اما چرا براي روباه؟ هيچ فكر كردي كه اگر منافع روباه به خطر بيفتند حتي به تو هم رحم نمي‌كند؟ اين همه داستان در كتاب‌هايي نظير كليله و دمنه درباره‌ي مكر و حيله و خيانت‌ها‌ي روباه را نخواندي؟ چرا عبرت نمي‌گيري؟
ميمون كه از نفس گرم و نصايح خرگوش دانا به گريه افتاده بود با حالت پشيماني گفت: راست مي‌گويي! اما تو خودت را جاي من بگذار آيا من بهترين نويسنده‌ي اين جنگل نيستم؟ پس چرا كسي مرا تحويل نمي‌گيرد؟ چرا از بين اين همه حيوان فقط روباه به من توجه كرد؟ او حتي من را كاتب خودش كرد. من هم هر هفته هر چه دلم مي‌خواست؛ درباره‌ي هر كس كه مايل بودم، مي‌نوشتم. داستان‌هايي مي‌نوشتم و در قالب اين داستان‌ها به افراد مختلف نيش و كنايه مي‌زدم حتي جاي تو و اساتيد اخلاق جنگل حيوانات را نصيحت مي‌كردم اما باز اين فقط روباه و دوستانش بودند كه مرا تشويق مي‌كردند. مثلاً چرا همين شير يك بار از من تعريف نكرد؟ اصلاً معلوم نيست مقالات مرا خوانده باشد يا نه؟ خب! وقتي روباه اينطور به من توجه كرده است من هم چون ميمون نمك نشناسي نيستم هم از او دفاع كردم و هم برايش رقصيدم!
خرگوش دانا آه سردي كشيد و گفت: دوست عزيز من! شايد آنها فهميده بودند كه تو دنبال جلب توجه ديگراني! شايد نمي‌خواستند كاري كنند كه هواي نفس تو بيش از اين رشد كند. اما روباه اين نقطه‌ ضعف تو را خوب شناخت و از آن به نفع خوش استفاده كرد.
دوست من! مطمئن باش اگر تو دنبال مطرح كردن خودت نباشي، اگر قبل از آنكه هواي نفس خودت را مهار نكني به نصيحت ديگران نپردازي، اگر به خاطر خوش آمد ديگران خوش رقصي نكني، اگر ارزش قلمت را بداني، اگر ميمون نجيبي بشوي همه‌ي حيوانات نجيب جنگل تو را دوست خواهند داشت.

حرفات كاملا درست اما نرود ميخ اهنين در سنگ

جناب اقاي دهقانيانفرد سلام حرف حق براي ادمهاي بي تقوي تلخ است وقتي راهنمايي مي كني بجاي اصلاح رويه چيز ديگري بهت مي چسبونند شايد حق وباطل را بشناسند ولي به خاطر منافع همه چيز را زير پا مي گذارند.

استاد عزيز جناب آقاي دهقانان كه دم از تقوي مي زنيد آيا اينهايي كه گفته ايد خد هم به اعتقاد داريد . اگر داريد پس حتما طنز خريت خودرا در هفته نامه سلمان ياد داريد آن طنزي كه به روستائيان عزيز توهين زشت كرديد

با سلام خیلی خوشحالم که دوباره تونستم مقاله ای از استاد بزرگ اقای دهقانیان رو بخونم. بیاری ایزد همیشه سالم و سرحال باشند.