با سلام و درود قراوان
مردی هستم 51 ساله تنهای تنها 14 سال است زن و فرزندانم مرا ترک کرده اند . عکاسی , خیاطی, صندوق داری , کمک حسابداری و ........ را بلدم . پس از قطعناممه 598 در سال 1368 وز شکشت شدم . به پیشه خبر نگاری روی آوردم و پس از دو گزارش از دو محله بد نام شیراز دچار سکته قلبی شدم , مجبور شدم خبر نگاری را رها کنم در سال 1384 وقتی شنیدم همسرم با وکالتی که از من داشته طلاق گرفته و با فرد دیگری ازدواج کرده از خود بی خود شدم تمام زندگی ام را فروختم و به حساب بچه هام واریز کردم و دست به خود کشی زدم. اما خداوند قادر مقدر ندانست که مرا ببرد در حالی که 100 عدد قرص دیازپام 10 میلی خورده بودم و پس از 24 ساعت که مرا پیدا کردند نجاتم دادند که زنده بمانم و ریا کاری آدم های بظاهر مومن را ببینم هم اکنون بی کارم و هیچ منبع در آمدی ندارم به رئیس حمهور نامه نوشتم , نامه را به استانداری فارس ارجاء دادند و آنها هم به کمیته امداد پس از 5 ماه که بازرسی های متهدد انجام دادند تصویب کرده اند که مبلغ پانصد هزار تومان وام بدهند البته اگر دو ضامن معتبر معرفی کنم!! من یک مسلمانم که در مانده شده ام و هیچ کس به فریادم نمی رسد ضمن اینکه ضدقه نخواسته ام بلکه برای امرار معاش و اجاره منزل نیاز به کار , یا راه اندازی شعلی را دارم . صحبت های حضرتعالی در ماه مبارک رمضان وادارم کرد که درد دلم را برای شما بگویم تا با راهتمایی شما دگر بار مجبور نشوم دست بکاری بزنم که خداوند آن را نمی پسندد! لذا خواهش می کنم طوری راهنمائی کنید که بتوانم از این فلاکت نجات پیدا کنم.
من الله التوفیق