مدير مجموعه تاريخي بيشاپور شهرستان كازرون گفت:با توجه به اينكه احداث جاده كنوني در حاشيه اين مجموعه تاريخي يك جاده فرعي دسترسي محسوب مي شود از اين رو هيچگونه ضرر و زياني براي اين يادمان تاريخي ندارد. 

به گزارش درخشنده خبرنگار كازرون نما ، مصيب اميري، دوشنبه با اشاره به بحث برانگيز شدن احداث جاده در حاشيه اين مجموعه اظهار داشت: از سال ها پيش و در دوران قبل از انقلاب يك معبر از اين مسير به سمت اين مجموعه تاريخي وجود داشته است و حتي پل هايي نيز در اين محور احداث شده بود. 

وي افزود: در همان سال هاي ياد شده، حدود 50 درصد راهگشايي در منطقه مذكور انجام شده بود.

اميري بيان كرد:ادامه اين راهگشايي در مسير منتهي به مجموعه تاريخي بيشابور هم نياز دولت و هم سازمان ميراث فرهنگي است و افزون بر اين موجب حل شدن مشكل روستاييان ساكن در اين منطقه مي شود.

او اضافه كرد:بااحداث اين جاده كه يك جاده فرعي دسترسي است، مسير دسترسي اهالي روستاي تنگ چوگان به جاده اصلي نزديكتر مي شود و علاوه بر اين رونق گردشگري در مجموعه تاريخي بيشابور افزايش مي بابد وديگر اينكه امكان دسترسي به غار شاپور نيز با سهولت بيشتر و بهتري صورت مي گيرد.

اميري با عنوان اينكه در مسير اين جاده هيچ يادمان تاريخي وجود ندارد كه در معرض تخريب و آسيب قرارداشته باشد، اظهار داشت:هم اينك هيچگونه انفجاري در اين مسير انجام نمي شود و سازمان ميراث فرهنگي استان فارس،جلو هر گونه انفجار در اين منطقه را گرفته است.

وي ادامه داد: يكي از نتايج مثبت احداث اين جاده، خدمات رساني از جمله گاز رساني به روستاييان ساكن در اطراف اين مجموعه تاريخي است كه با به اتمام رسيدن اين جاده، اين امر به سهولت قابل اجراست.

اميري بيان داشت:اداره راه وترابري شهرستان كازرون نيز متعهد شده است جاده اي كه مقرر شده از كنار نقوش برجسته تنگ چوگان عبور داده شود را به سمت ديگري هدايت كند بگونه اي كه اين جاده به ميزان مناسب از اين نقوش فاصله گرفته شود و با حفظ اين آثار ، عمليات جاده سازي در اين مسير دنبال شود.

مجموعه تاريخي بيشاپور متعلق به دوران ساسانيان است و 150 هكتار وسعت دارد و عمده ترين بخش هاي آن شامل شهر تاريخي بيشابور، تنديس و غار شاپور و نقش برجسته قلعه است.

شهر تاريخي بيشاپور در 23 كيلومتري غرب شهر كازرون و در كنار رودخانه شاپور، ويرانه شهر بيشاپور قرار دارد.

اين شهر در ايران باستان بر سر جاده شاهي شوش تخت جمشيد و استخر و اردشير كوره به تيسفون واقع شده بود.

اين شهر به دستور شاپور اول توسط يك معمار سوري به نام 'اپساي' طراحي و ساخته شد.

دو ستون در مركز اين شهر وجود دارد كه روي يكي به خط اشكاني و خط ساساني، تاريخ ساخت شهر را 266 م. ثبت كرده است اما ذكري از نام شهر نشده است و از اين رو نويسندگان گوناگون، اسامي متفاوتي براي اين شهر ذكر كرده اند، از جمله 'وه شاپور' يعني وجه نيكوي شاپور، ' بي شاپور' به معناي اعليحضرت شاپور، 'به شاپور'، 'يه شاپور' و 'به از انديو شاپور' به معناي شهر بهتري از انطاكيه، كه به عنوان نام اصلي اين شهر پذيرفته شده است. 

اين شهر حدود 800 متر پهنا و 5/1 كيلومتر درازا داشت و مركز شاهنشاهي شاپور اول و اوج شكوه امپراتوري ساسانيان بود.

كاوش هاي باستان شناسان از سال 1314 خورشيدي در اين شهر آغاز شد و تاكنون ادامه دارد.

با توجه به طبيعت زيباي دشت شاپور و نيز رودخانه شاپور و همچنين مجموعه مكتب هاي هنري و فني و معماري جديدي كه در شهر بيشاپور آن زمان، به وجود آمد، مردم گروه گروه، برا ي ديدن و تماشاي شهر مي آمدند.

به همين دليل بيشاپور سرآمد همه شهرهاي ساسانيان بود.نقشه شهر چنان رسم شده بود كه تمامي خيابان هاي شمالي، شرقي، جنوبي و غربي در مركز شهر يكديگر را قطع كنند و در زواياي قائم، خيابان ها، كوچه ها و محله ها به نحوي محدود بودند كه خانه بزرگان و اشراف شهر در وسط باغ و باغچه قرار مي گرفت.

اين شهر از سه بخش تشكيل شده است: بخش اصلي كه توسط يك حصار مستحكم محصور بود شامل بناهاي مذهبي و حكومتي است كه مهم ترين آن ها معبد آناهيتا، تالار تشريفات، ايوان و حياط موازئيك و كاخ والرين است. 

بخش دوم شامل بخش نگهباني يعني قلعه دختر است كه بر فراز يك بلندي مشرف بر شهر قرار دارد و بخش سوم خارج از حصار را در بر مي گيرد.

از مهم ترين آثار باقي مانده از اين بخش مي توان از ستون هاي يادبود، مدرسه اي از دوره ي آل بويه، دارالاماره، مسجد و حمام هاي بيشابور نام برد.

شهر بيشاپور تا قرن پنجم هجري قمري رونق داشت و بيشترين آثار موجود در اين بخش به دوره اسلامي تعلق دارد .

در شهر بيشاپور، غير از خانه هاي مسكوني، و غير از معبد آناهيتا، جايگاه نذورات و كاخ اختصاصي ديده مي شود. حفاري هاي باستان شناسي براي به دست آوردن اطلاعات كامل تر هنوز در اين شهر ادامه دارد.

در فاصله چهار كيلومتري شهر بيشاپور، در سينه كوه داخل تنگه، غار بزرگي وجود دارد كه در مدخل ورودي آن مجسمه عظيم شاپور اول ساساني از ستون سنگي موجود در مدخل غار تراشيده شده است.

ارتفاع اين مجسمه كه از سنگ يكپارچه و با مهارت خاصي ساخته شده ، به هفت متر مي رسد و از شاهكارهاي هنري ساساني به شمار مي آيد.

سر و بدن اين مجسمه به حالت اصلي باقي مانده و دست ها و پاهاي آن شكسته است.

اين مجسمه كه به دليل وزن زياد واژگون شده بود، در سال 1336 در جايگاه اصلي نصب شد.

در كنار ويرانه هاي شهر باستاني بيشابور، تنگه اي به نام ' تنگ چوگان' وجود دارد كه در دو طرف آن گنجينه اي از نقش برجسته هاي متعدد در دل كوه باقي مانده است 

اين نقش ها همگي بيانگر نبردها و پيروزي هاي پادشاهان ساساني است.

از مجموعه ي شش نقش موجود در تنگه، دو نقش سمت راست و نقش اول سمت چپ، پيروزي شاپور اول را به تصوير كشيده است.

سه نقش ديگر به ترتيب پيروزي بهرام دوم بر ياغيان عرب، تاجگذاري بهرام اول و پيروزي شاپور دوم بر مخالفان را نشان مي دهد.