اوايل فروردين‌ماه سال 1385، به روال گذشته و سنت گشت و گذار خانوادگي در مناطق مختلف منطقه سرسبز كازرون، از مسير روستاي شمالي درياچه، (روستاي شهرنجان) به سمت روستاي پريشان رفتيم. با دقت نظر برادر گرامي‌ام استاد طاهر شيخ الحكمايي، و در كنار صخره‌اي مشرف به درياچه، نقش برجسته‌اي كهن را يافتيم كه تا آن‌زمان معرفي نشده بود. اكنون كه پس از گذشت يكسال، گزارش كوتاهي از اين نقش در يكي از نشريات تخصصي در دست انتشار است، يادداشتي كوتاه از آن ارائه مي‌شود. در ابتدا براي ناآشنايان با منطقه: تالاب پري‌شو (پريشان) در منطقة فامور و در دوازده كيلومتري جنوب شرقي شهر كازرون قرار دارد. وسعت درياچه حدود 41 كيلومتر مربع و آب آن شيرين است. اين درياچه هرساله پذيراي پرندگاني است كه از روسيه و ديگر كشورهاي همسايه به اين تالاب مهاجرت مي‌كنند و چندگونه ماهي نيز در اين تالاب وجود دارد كه مورد مصرف اهالي و مردم منطقه است.

بديهي است اين درياچه با ويژگي‌هاي يادشده و به ويژه آب شيرينش، مي‌بايست از قديم الايام مورد توجه خاص ساكنان منطقه بوده باشد. تا آنجا كه مي‌دانم اين منطقه تاكنون مورد بررسي و مطالعات باستان‌شناسي قرار نگرفته است. بخشي از نگاره مورد اشاره در زمان نامعلومي فرو ريخته و تنها يك چهرة كامل انساني ايستاده، از تصرف روزگار جان به در برده است. دست راست و صورت نامعلوم اين پيكره به سمت درياچه است و لباسي چين‌دار با دامني بلند براي او مي‌توان تصور كرد. نوع ايستادن، لباس و حجاري اين سنگ‌نگاره كهن‌تر از نقوش فراوان منطقه(عمدتاً ساساني) و قابل مقايسه با نقوش ايلامي است. بالاي صخره نيز آثاري دست‌كند ديده مي‌شود كه احتمالا بي‌ارتباط با تصوير نيست. اميدوارم اين معرفي كوتاه راه را براي بررسي‌هاي دقيق باستان‌شناسانه بگشايد.

 
(با سپاس از محسن عباسپور براي عكس مجدد و برجسته نمايي آن)