به گزارش کازرون نما، برخلاف آنچه تصور می شود، تخریب های زیست محیطی تنها بر طبیعت تاثیرگذار نیست و ابعادی بسیار گسترده تر دارد. انسان همیشه محتاج به طبیعت بوده و تخریب بخشی از طبیعت، بر زندگی انسان تاثیراتی عمیق دارد. نمونه این تاثیر را می توان در زندگی و معیشت ساحل نشینان دریاچه هایی چون هامون و پریشان دید.

زمانی که در نیمه دهه 1370، دریاچه هامون خشک شد، بیش از 12 هزار خانوار به طور مستقیم از فعالیت های صیادی ارتزاق می کردند. این دریاچه هفت سال تمام خشک بود... البته هنوز هم به شرایط مطلوب گذشته نرسیده است. حالا حکایت بار دیگر تکرار شده است اما این بار در حاشیه دریاچه پریشان در استان فارس. آگهی ساده و سردستی است اما حکایت از واقعیتی تلخ دارد.

صیادان دریاچه پریشان بیکار شده اند. هر یک خانواده ای دارند و گذران زندگی روز به روز مشکل تر می شود... این تنها یکی از هزاران حکایت جانبی تخریب محیط زیست است.

خشک شدن دریاچه ارومیه، آلودگی های نفتی و شیمیایی در جنوب و شمال، تخریب مراتع طبیعی در پهنه گسترده ای از خاک ایران و البته کسب رتبه اول در فرسایش خاک، حکایت هایی دیگر دارند که از همگی انتظار یک نتیجه بیشتر نیست. «مردم آسیب جدی می بینند»