پایگاه خبری کازرون نیوز | kazeroonnema.ir
علي اكبر فرشته حكمت: مطالب پيش روي اگر چه از لحاظ مضامين، قبلاً مورد بحث نگارنده واقع شده،اما به لحاظ اهميت موضوع تكرار آن خالي از لطف نيست.
از نيمه دوم سال قبل،روند رو به رشد افزايش بهاي اجناس به
ويژه اقلام خوراكي،سير صعودي يافت و اين صعود در ابتداي سال چشمگيرتر بود. پر
واضح است كه عامل افزايش اغلب كالاها بويژه آن ها كه ريشه در واردات دارد همانا
نرخ ارز بوده است. اين كه مسبب نوسانهاي نرخ ارز چه چيزهايي بوده،نزد كارشناسان
اقتصادي محل اختلاف است كه البته بررسي موارد آن غرض مقاله ما نيست.
بعد از انقلاب شكوهمند اسلامي،تلاش هاي زيادي صورت گرفته
تا وابستگي هاي متعدد اقتصادي كشور به بيگانگان كاهش يابد و در اين راه توفيقات
بسيار زيادي نصيب كشورمان گرديده كه اظهر من الشمس است. اما اين كه با افزايش نرخ
ارزهاي خارجي و به تبع آن اقلام غذايي لبني و پروتئيني افزايش يابد و علت اصلي آن
هم وابستگي علوفه به خارج ذكر گردد قابل تامل است! حال اين را داشته باشيد تا در
پايان مقاله مورد پردازش قرار گيرد.
-دهه اول انقلاب رويكرد كشاورزي و دامداري تحت تاثير
شعارهاي اصولي انقلاب به سمت توليد محصولات راه بردي سوق داده شد. به گونه اي كه
در مزارع متعدد همين شهرستان كازرون كشت ذرت (از انواع علوفه اي و دانه اي)،يونجه،
شبدر و ... فراوان مشاهده مي گرديد. يادم هست در آن سال ها مدتي بر اثر خشكسالي،امور
دام به شدت با كمبود علوفه مواجه شده بود و دولت براي تامين آن از كشور تركيه بسته
هاي متراكم يونجه وارد كشور مي كرد! لذا توليد انبوه علوفه در مزارع، پاسخي به
آن نياز بود. و اي كاش روند كاشت،داشت و برداشت محصولات اساسي ادامه مي يافت. اما
متاسفانه، تغيير ذائقه مردم و رويكرد مصرف گرايانه و نفوذ رفاه طلبانه و غفلت
مسئولين باعث گرديد كساورزان به سمت توليد محصولات جاليزي و آن هم از نوع
پلاستيكيش روي آورند! در ابتداي امر از جنوب غرب كشور شروع گرديد و كشاورزان ماهر و سخت كوش و زرنگ
اصفهاني و همداني در دشت هاي حاصلخيز و پر آب خوزستان در فصول پاييز و زمستان در
زير پلاستيك،خيار و گوجه و بادمجان و كدو و... كاشتند و برداشت كردند! تا سفره
هاي رنگين خانواده هاي مرفه بالا نشين شهر تهران از سبزه ميوه هاي تر و تازه و
زيبا و نقلي خالي نباشد!
-بازه زماني كوتاه عمر چنين محصولاتي همراه با در آمد
سرشارش به خاطر برداشت خارج از فصل،دهان كشاورزان و توليدكنندگان را چنان چرب و شيرين
كرد كه ناگهان اغلب زمين هاي كشاورزي كشور زير كشت محصولات جاليزي پلاستيكي رفت! و
عموم مردم هم عادت كردند در سرماي زير صفر زمستان، گوجه و خيار و ساير سبزيجات را
به فراواني و ارزاني تابستان بخرند و مصرف كنند و محصولات صيفي جات به محصولات همه
فصلي جات تبديل گرديد!
-به طور حتم خواننده اين سطور همانند نگارنده، در همين ايام
ناظر حضور خودروهاي باربري كوچك و بزرگي هستند كه انبوه طالبي فله اي يا صندوق شده
با قيمت ارزان در برخي معابر و ميادين و جمعه بازارها عرضه مي شود و اغلب مشاهده
مي گردد طالب ها له و گنديده و ترك خورده مي باشد! بدون شك توليد چنين محصولاتي
خارج از فصل طبيعي خودش، دچار آسيب ها و بيماري هاي اجتناب ناپذيري مي گردد! در
اين سال ها آن قدر هندوانه كشت و توليد مي شود كه گاهي فروشندگان دوره گرد براي
فروش ارزان قيمت آن اصرار و التماس هم مي كنند! بخش زيادي از اين محصولات در مزارع
و يا در مكان هاي عرضه و فروش نابود گرديده و هدر مي رود! هزينه هاي سنگين كه
مصروف خريد بذر و كود و پلاستيك و ساير ملزومات كاشت و داشت مي گردد و مهمتر آب
فراواني كه براي آبياري چنين محصولاتي مصرف مي شود سرمايه هايي هستند كه متاسفانه هر
سال در كشور ما به هدر مي رود! و نكته اي كه قابل تامل است همانا مصرف زياد
هندوانه و طالبي و خربزه به ويژه در اين سالها موجب افزايش قند خون و بروز بيماري
هاي خطرناك مي گردد!
-گوچه و پياز و سيب زميني و خيار و هويج و ... در اغلب فصول
سال آن قدر توليد و عرضه مي گردد كه فروش آن در كيسه هاي چند كيلويي و به شكل عمده
انجام مي گيرد! آخر چه الزامي در توليد اين حجم انبوه محصولات فصلي و سبزه و ميوه
هاي بوته اي وجود دارد!؟ اما در مقابل مجتمع هاي توليدي دام و طيور و ماهي و مواد
خوراكي مورد نياز خود را بايد از خارج وارد كنند!!
يا مواد اوليه صنعتي مانند پنبه و دانه هاي روغني و اخيراً
انواع حبوبات از آن طرف آب ها و با صرف انواع ارزها از كشورهاي بيگانه وارد
كشورمان گردد!! نتيجه چنين فرهنگ اقتصادي كاهش ارزش پول ملي و ايجاد نوسانات ارزي
است كه منجر به تغييرات چشمگير هاي توليدات موا غذايي مي گردد كا متاسفانه ناظر و
شاهدهش هستيم. لذا بايد اين ضرب المثل نياكان خود را يادآوري كنيم كه «فكر نان باش
كه خربزه آب است» در فكر توليدات راه بردي و اساس مواد و محصولات كشاورزي باشيم و
سرمايه هاي انساني و ارزي و منابع آب خود را مصروف توليدات بي ارزش و يا كم ارزش
نكنيم و هدر ندهيم!
۲) طبیعی است، نظراتي كه در نگارش آنها، موازین قانونی، شرعی و اخلاقی رعایت نشده باشد، یا به اختلاف افكني‌هاي قومي پرداخته شده باشد منتشر نخواهد شد. خواهشمندیم در هنگام نام بردن از اشخاص به موازین حقوقی و شرعی آن توجه داشته باشید.
۳) چنانچه با نظری برخورد کردید که در انتشار آن دقت کافی به عمل نیامده، ما را مطلع کنید.
۴) در صورت وارد کردن ایمیل خود، وضعیت انتشار نظر به اطلاع شما خواهد رسید.
۵) اگر قصد پاسخ گویی به نظر کاربری را دارید در بالای کادر مخصوص همان نظر، بر روی کلمه پاسخ کلیک کنید.
مطلب خواندنی و مفیدی بود
در خصوص بحث به جا و منطقي حضرتعالي و در آسيب‌شناسي آن، فكر مي‌كنم ذكر چند نكته خالي از لطف نباشد
1- متاسفانه سازمان جهاد كشاورزي كه بايد به عنوان سياستگزار عرصه كشاورزي كشور به نوعي بر توليد، توزيع و مصرف محصولات كشاورزي نظارت داشته باشد، از اينكار غافل است. به اعتقاد من وزارت جهاد كشاورزي بايد همانند سازمان اوپك در حوزه نفت، يك نقش كنترل كنندگي بازار بر اساس همان استراتژي كه فرموديد اعمال نمايد. يعني بر اساس اقليم هر منطقه، در هر سال كشت محصولات را بر اساس نيازهاي برآورد شده بين كشاورزان و اراضي زير كشت تقسيم و آنان را موظف به كشت همان محصول كند و پرداخت هرگونه وام، كمك مالي، خريد تضميني، پرداخت خسارت و غيره را تنها منوط به كشت محصول تكليف شده كند.
2- در كنار مسائل آب و خشكسالي و قيمتهاي وسوسه انگيز بازار، يكي از دلايل اينكار كشاورزان، اراضي كم وسعت كشاورزي است. كشت غله‌جات در اراضي كوچك و قطعات كم وسعت مقرون به صرفه نيست. به هرحال به دليل ويژگي‌هاي قانون ارث اسلامي، اراضي كشاورزي طي يكي دو نسل در روستاههاي ما به قطعات بسيار كوچك تقسيم و به مرور بين وراث اين وسعت كمتر و كمتر مي‌شود. بنابراين در اين اراضي كم وسعت، منفعت كشت محصولات گلخانه‌اي بيشتر از غله است. البته احكام اسلام با دعوت به تعاون در امور، اين نقيصه را حل كرده است. يعني كشاورزان ما حتي اگر نسبت خوني و فاميلي نداشته باشند مي‌توانند با تشكيل يك تعاوني، چندين قطعه زمين مجاور هم را به صورت يكپارچه زير كشت يك محصول برده و در پايان و فصل برداشت، محصول يا بهاي آنرا به نسبت سهم زمين تقسيم نمايند. اما به هرحال اين هم از مشكلات كشاورزي ما خصوصا كشاورزي صنعتي است.
3- افزايش قيمتها در موارد اندكي واقعا تابع افزايش قيمت مواد اوليه است. بيشتر موارد اين افزايش‌ها به فقدان نظارت و كنترل دولت بر قيمتها باز مي‌گردد. خصوصا در شهرستانها كه اصولا نظارتي اعمال نمي‌گردد. حتي نوسانات قيمت ارز خود از بي برنامه‌گي دولت و نبود مديريت صحيح سر چشمه مي‌گيرد.
4- متاسفانه علاوه بر علوفه دام، ايران ظاهرا شير خشك را هم جهت مواد لبني وارد مي‌كند. مانند مواد اوليه روغن نباتي كه جديدا تحريمها بر روي آن هم اثر گذاشته و بعد از عيد به مدت كمي برخي از انواع روغن مايع ناياب و سپس گران شد.
پيروز باشيد