محمدحسین مرحمتی زاده: در این ایام ماه مبارک رجب که به استقبال تولد امیرالمومنین امام علی علیه السلام می رویم. تفکر بر زندگی سرشار از بزرگی و بزرگواری آن حضرت برای ما شیعیان رااهگشا باشد. امام علی علیه السلام که از دوران کودکی تحت تعلیم آسمانی پیامبر اعظم (ص) قرار گرفت، در کمالات به آن جا رسید که در حدیث قدسی خطاب به پیامبر نقل ده که اگر علی نبود تو را نمی آفریدم.

این چهره آسمانی و هم کفو حضرت فاطمه زهر (س) در عبارت و بندگی و زهد و تقوا و شجاعت و عدالت و مردم داری و تواضع و مهربانی و هم صفات و کمالات انسانی یک شخصیت مثال زدنی است که انسان انگشت حیرت به دندان می گیرد که چگونه همه این صفات آن هم در اوج خود در یک فرد جمع می شود و چه خوش سرود شهریار:

نه خدا توانمش گفت نه بشر توانمش خواند

متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را

از این عجیب تر جمع متضاد در یک فرد است. شاید پهلوانان و قهرمانان در تاریخ کم نباشند. اما این که فردی در نهایت دلاوری و شهامت و شجاعت که در خیبر را بلند می کند و عمرو بن عبدود را به خاک می اندازد و برای همه تاریخ چهره مثال زدنی می شود، در نهایت تواضع و فروتنی دست بر سر یتیمان می کشد و برای بیچارگان غذا می بردو پیش آن مرد نابینا خرابه نشین می نشیند. در اوج قدرت که حاکم کشورهای اسلامی است، به بیوه زنی کمک می کند و ناسزای او را با سکوت جواب می دهد و هم بازی فرزند شهید او می شود و برایش نان می پزد.

هم چنان که امام علی علیه السلام الگوی قاطعیت برای همه مدیران است و دست رد بر سینه همه آنهایی زد که چشم به بیت المال مسلمین دوخته بودند. در خنده رویی و  شوخ طبع و بذله گو قرار است حاکم شود؟!

امام علی علیه السلام جمع همه تضادها آن هم در اوج خود بود . چون به علی نمی اندیشید و برای علی کا رنمی کرد، بلکه همه زندگیش را وقف اسلام کرده بود و برای خدا کار می کرد و اخلاص او به حدی بود که اگر قرار بود برای رضای خدا 25 سال هم سکوت می کرد و خار در گلو تحمل می نمود. انشا... که ما هم رهرو خوبی برای آن حضرت باشیم و اگر نمی توانیم مثل او باشیم،، اور ا با ورع و پرهزگاری یاری دهیم.