علي اكبر فرشته حكمت: دو سال قبل در مقاله اي رويه و مرام سَگيسم (Dogism) را مطرح كردم. تجربه مواجهه گشتن عابرين با سگ هاي نگهبان در معابر را متذكر گرديدم. كه همگان مشاهده نموده اند هنگامي سگي واق واق كنان شما را دنبال كند تا زماني كه از ترس گاز گرفتنش پا به فرار گذاشته و به سرعت از جانور دور مي شويد سگ هم پارس كنان به سمت آدم هجوم آورده و طعمه ي خود را تعقيب مي كند اما به محض توقف و مقاومت كردن در مقابل حمله سگ، جانور پا به فرار گذاشته و در فاصله اي دور مي ايستد و فقط پارس مي كند! اگر مجددا ما را در حال فرار ببيند مجددا حمله ور مي گردد! خاصيت چنين جانوري است كه شجاعت و جرأت خود را در ترس و فرار طعمه اش مي پندارد!

در ميان آدميان هم سگ ساناني هستند كه شجاعت و قدرت طلبي و تجاوز خود را در هزيمت و ربوني و ترس و جُبن مردمان تحت ستم خود تصور مي كنند! امپرياليست هاي غربي و شرقي و بويژه آمريكا و اروپايي ها چنين صفت و رفتاري را با مستعمرين خود داشته و دارند. در همين راستا مستعمره شدن و مقهور گرديدن اغلب دُوَل آفريقايي و آسيايي و آمريكاي لاتين و به بند كشيده شدن آنها توسط قدرت هاي استعمارگر آمريكائي و اروپائي در يك صد سال گذشته ناشي از وجود همين خصلت سگيسم در متجاوزين بوده است! و لذا در هر زمان و در هر منطقه و مكان و كشوري كه بيداري ملت ها و توده ها منجر به مقاومت و مقابله و مبارزه با مهاجمين مي گردد عقب نشيني و فرار استعمارگران را به دنبال داشت. مقاومت دلير مردان جنوب و شمال كشورمان در برابر انگليس و روسيه تزاري، ايستادگي انقلابيون الجزاير در مقابل فرانسوي ها، مقابله ي مصري ها به رهبري جمال عبدالناصر در مقابل انگليس ها و فرانسوي ها، مقابله هندي ها به رهبري گاندي در برابر انگليسي ها، مقاومت تاريخي ويتنامي ها در برابر تجاوز آمريكائي ها و در دهه هاي اخير مقاومت فلسطيني ها و حزب اله لبنان در مقابل اشغالگران صهيونيست و موارد متعدد ديگر همگي منطق مقابله با مرام سگيسم را اثبات مي كند!

بارزترين و بهترين نمونه ي شكست رويه ي سگيسم همانا مقاومت انقلاب اسلامي ايران در برابر انواع و اقسام تهاجمات آمريكائي ها و اروپائي ها در سي و چند سال گذشته مي باشد. اگر در مواردي و در مقاطعي از زمان ( مانند مماشات دولت هفتم و هشتم و مجلس ششم دوران اصلاحات با غرب و آمريكا) نسبت به سياست هاي متجاوزانه بيگانگان كوتاهي صورت گرفت، حمله و تجاوز آنها در اشكال مختلف بيشتر گرديد، لذا آمريكا در زمان دولت آقاي خاتمي براي تنگ كردن حلقه ي محاصره ي ايران به عراق و افغانستان حمله نظامي كرد و نيروهايش را در خليج فارس و كشورهاي همسايه ي شمالي ما افزايش داد! اما در همان زمان ايران محور شرارت خوانده شد! عوامل غرب و آمريكا در نهادهاي امنيتي و سياسي كشور نفوذ كردند! فعاليت هاي هسته اي ما را تعليق كرده و خواستار تعطيلي كامل آن گرديدند! عوامل و برنامه هاي تبليغي و هنجارشكنانه توسط مزدوران خود در نهادهاي فرهنگي و هنري و مطبوعات كشور نفوذ و گسترش داده و براي تثبيت آن ها چانه زني كردند!

اما بيداري امت اسلامي ايران در سوم تير 1384 و ايستادگي كشورمان در ساليان بعد و تا به حال، اروپا و آمريكا و حتي روسيه و چين را چنان سراسيمه و نااميد و ناتوان كرده و مواضع زورگويانه شان را به قدري تنزل داده كه در مذاكرات براي جلب رضايت ايران، در كنار نشان دادن چماق هاي بي اثر تحريم و تهديدات توخالي، امتيازاتي مي دهند. در پشت ميز گفتمان نابرابر شش دولت زورگوي (1+5)‌با يك ملت سربلند، آن ايران است كه سرنوشت مذاكره را تعيين مي كند و بسيار جالب است كه بهانه ي اصلي گفت و گوي غرب با ايران در مذاكرات، مسائل هسته اي و پودمان آن است و اساسا نام مذاكره و تبليغات پيراموني اش بر سر موضوع انرژي اتمي است اما دستور مضمون جلسات مذاكره شامل موضوعات متنوعي مثل اقتصاد و روابط اقتصادي، امنيت كشتيراني، جنبش ها و تحولات كشورهاي(عربي) و منطقه اي، امنيت اسرائيل و... مي باشد! لذا به نظر مي آيد مشكل اصلي غرب با ايران غني سازي اورانيوم نيست! البته هست اما در حاشيه ي مسائل ديگر! يعني دعواي اروپا و آمريكا با ما بر سر لحاف ملانصرالدين است. اگر جوهره ي انقلاب اسلامي و تاثيرات آن بر كشورهاي اسلامي و ملل ديگر خنثي شود و فرهنگ استقلال طلبانه و ظلم ستيزانه ي ايران شيعي ولائي كنار گذاشته شود و متقابلا به سمت غرب تمايل پيدا كنيم همه ي دعواها تمام مي شود! برخلاف شعارهاي مكارانه و فريبانه اشان، به آزادي و مردم سالاري نظام كشور ما هم كاري ندارد چرا كه قبل از انقلاب بهترين روابط با نظام ديكتاتور شاه داشتند و علني ترين حمايت ها از او به عمل مي آوردند! همين حالا بيشترين و دوستانه ترين روابط غربي ها و آمريكائي ها با كشورهاي غير دموكراتيك و پادشاهي و بي قانوني مثل عربستان و قطر و كويت و بحرين و مغرب و مراكش و اردن و نظاميان مصر و ... مي باشد.

مذاكره ماه قبل استانبول تركيه و هفته ي پيش بغداد و ماه آينده ي روسيه صرفا مسيري مكاني و بُعد زماني است كه (1+5) سگيسم وار تا پاي ميز مذاكره، تهديد و تبليغ مي كنند و بعد از مشاهده ي مقاومت و شجاعت و ايستادگي عقلي و منطقي و استدلالي سهمگينانه ي ايران، عقب نشيني كرده و تا وقت و مكاني ديگر چه پيش آيد!

در اين خصوص پادوهاي بيگانگان و عوامل مزدور و خوش رقص داخلي آنها هرچه مي خواهند بريسند و در جهت ترساندن و خالي كردن دل مردم بگويند و بنويسند و شايعه بپراكنند و پروند ي نكبت بار و سياه شان را تيره تر نمايند!!!