دفتر خاطرات شیرین کودکی و نوجوانی ام را که ورق می زنم  پر است از لحظه های خوش با هم بودن . لحظه های ناب یکدلی ها و یکرنگی های قدیم . بوی خوش نان تازه از آن بلند می شود  و رنگ زیبای پشت بام های کاهگلی  همچنان در آن می درخشد. . بیاد می آورم آن روزهای شور انگیز  و تکرار ناشدنی گذشته  را که با اهل فامیل و محله و در گرما گرم روزهای داغ تابستان قصد سراب اردشیر و امامزاده سید حسین  می نمودیم در حالیکه تنها داشته اهالی محل وانت فرسوده مزدایی بیش نبود. نه خبری از سمند و پژو بود نه پراید و پرشیا اما چه عاشقانه و مهربانانه همه در کنار هم می نشستیم و هلهله کنان و غزلخوان و شادی کنان می رفتیم و روزها ی بسیاری را در کنار این چشمه زیبا و همیشه جوشان رحل اقامت می گسترانیدیم . چه بسیار شبها که سراب اردشیر از صدای قهقهه شادمانه مردمان ساده و بی ریای آن دوران تا صبح نمی خوابید و   چه بسیار روزهایی که بوی دیوانه کننده دمپخت کدبانوهای کازرونی هوش از سر هر رهگذری می ربود.آری ما بودیم و سراب اردشیر بود و امامزاده متبرکی در آن نزدیکی  و احساس تعلق خاطر و دلبستگی وصف ناپذیری که میان مردم کازرون و این مکان رویایی  و زیبا وجود داشت.

چند روز پیش و باز هم در گرماگرم یکی از روزهای داغ تابستان امسال فرصتی دست داد تا بعد از یکی دو سال دوباره سری به این سراب جاودانه بزنم . وای خدای من  " بعد از یکی دو سال ؟ ! ما را چه می شود ؟ در همین اندیشه بودم که چرا من کازرونی دو سال است پایم به اینجا باز نشده که خود را در میان جمعیتی  دیدم که عموماً از استان همسایه یعنی بوشهر و برازجان آمده بودند  و تن به خنکای آب زلال چشمه سپرده و از هوای خنک  و لطیف آنجا استفاده می کردند . هر چه در میان جمعیت گشتم خانواده ای  را از اهالی کازرون نیافتم . براستی چرا ؟ این سوالی بود که درست در آن لحظه از ذهنم گذشت . واقعاً در طول این سالها چه اتفاقی افتاده که مردم شهر ما اقبال کمتری  به این مکان  زیبا نشان می دهند ؟

نه اینکه از حضور عزیزان مسافر بوشهری و برازجانی ناراحت باشم . نه نه  اتفاقاًٌ وجود این گردشگران در اینجا موهبتی  برای مردم منطقه بوده و می تواند موجب ایجاد اشتغال برای اهالی گردد  و ما می بایست تلاش کرده و با معرفی بهتر امکانی را فراهم  آوریم تا مردم از استان های دور دست تر نیز  پایشان به اینجا باز شود. همانگونه که ما صدها کیلومتر راه را می پیمائیم تا به غار علی صدر و آبشار بیشه  و چشمه سرعین برویم . نکته آن است که  چرا ما خودمان از این موهبت با ارزش  غافل مانده  و از آن فاصله گرفته ایم ؟ چرا سراب اردشیر باید به نام باشد و به کام دیگران ؟ چرا در گذشته های نه چندان دور که مردم امکانات کمتری  برای گردش و تفریح و آمد و شد  داشتند توجه بیشتری به این گردشگاه می نمودند اما امروز که در   خانه  هر کداممان حد اقل یک اتومبیل وجو دارد این فاصله 20 کیلومتری برایمان اینقدر غریب  واقع شده؟

البته شاید پاسخ این معما نیز به نوعی در خود این موضوع نهفته باشدکه با فراوانی وسایل نقلیه در نزد مردم  و امکان بازدید از نقاط دور دست و خوش آب و هوایی مانند یاسوج و سی سخت و شهر کرد و ..... کم کم داشته های خود را فراموش کرده ایم . اما از این دلیل که بگذریم باید دلایل دیگری را نیز برای این عدم اقبال و توجه  جست و جو نمائیم. دلایلی که لااقل برای خود من نگارنده به عنوان یک شهروند کازرونی در این تصمیم گیری مهم و دخیل بوده است .

از یک سو وقتی وضعیت ظاهری  و فضا و امکانات امروز این تفرجگاه را  با گذشته مقایسه می کنیم می بینیم که خوشبختانه در سال های اخیر با خرید باغات مجاور  چشمه و تبدیل آنها به یک  پارک بزرگ  و احداث سکوهای سیمانی فراوان  فضای بیشتر و مناسب تری برای گردشگران  بوجود آمده . در قسمت حرم امامزاده نیز تغییرات اساسی و قابل توجهی رخ داده  که ارزشمند است . وجود سرویس های بهداشتی مناسب و پارکینگی وسیع در اطراف این مجموعه نیز از دیگر نکات مثبت  این تفرجگاه می باشد . اما متاسفانه بسیاری از شهروندان کازرونی همواره از این موضوع گله مند ند که رفت ؤ آمد های  افراد ناشناس و عمدتاً جوانی  که بدون واهمه از انتظامات  موجود در آنجا آمد و شد کرده و بعضاً مزاحمت هایی را نیز بوجود می آورند به مرور موجب  دلزدگی  آنان از این مکان زیبا شده است . برای مثال وقتی خانواده ای برای گذران یک روز اوقات فراعت خویش به این تفرجگاه می رود و مدام باید شاهد دیدن بعضی صحنه ها و حرکاتی باشد که با روحیه ومرام  کازرونی  فاصله دارد قید این تفریح را خواهد زد .( در این مورد نمونه های فراوانی از خاطرات شخصی شهروندان وجود دارد که نگارنده از ذکر ان در این مقاله معذور است )

نکته حائز اهمیت دیگری که باز برای بسیاری از شهروندان به عنوان یک دلیل تلقی می گردد وجود برخی گزارش های است که در مورد آلودگی آب چشمه و نفوذ فاضلاب های محلی  به داخل چشمه به گوش می رسد که البته در این زمینه مقامات بهداشتی مسئول می بایست نظر نهایی را بدهند و با انجام یک تحقیق و نمونه برداری  ساده و آزمایش آب چشمه خیال شهروندان را از این بابت راحت نمایند  و در صورت وجود هر گونه آلودگی میکروبی مراتب را به اطلاع عموم رسانده و راه چاره ایی بیندیشند.

با همه این اوصاف سراب اردشیر به عنوان معجزه طبیعت کازرون همچنان جوشان و خروشان  همه داشته ی خود را نثار قدوم میهمانان خویش نموده و سخاوت مندانه پذیرای همه ی ایرانیان از هر قوم و قبیله است . ما نیز باید به عنوان میراث داران این نعمت جاودانه الهی  بیش از پیش آن را پاس نگه داریم و  قدر  آن را بدانیم .