خواندن كتاب دا براي كساني كه مظلوميت خرمشهر را ديده اند و آتش سنگين شلمچه و جفير را لمس كرده اند واجب است. آن ها بايد بخوانند تا عطر روزهاي به يادماندني دفاع مقدس مشام شان را معطر كند. آن ها بايد اين كتاب را بخوانند تا تيرگي هاي اين روزها را براي ساعاتي به فراموشي بسپارند.

خواندن كتاب دا براي كساني كه به جبهه مشرف نشده اند و توفيق زيارت خاك مطهر خرمشهر را نيافته اند ضروري است تا صحنه ها آن چنان براي شان مجسم شود كه گويي در خيابان ها و كوچه هاي تركش خورده و مجروح قدم مي زنند. و ضجه هاي كودكان و زنان براي هميشه در گوش شان نجوا كنند.

خواندن كتاب دا براي همه لازم است تا فراموش نكنند بر اين مردم و اين مرز و بوم چه گذشته است و آرامش و آسايش امروزشان مديون دلاوري ها و پايمردي هاي چه كساني است.

خواندن كتاب دا براي من بركتي بزرگ بود و هيچ گاه حلاوت آن را فراموش نمي كنم. براي من كه در كوچه ها و خيابان هاي بي ساختمان خرمشهر عكس يادگاري گرفته ام. براي من كه دست كم با يكي از شخصيت هاي كتاب سال ها دوستي و انس داشته ام. و وقتي نام او را در كتاب مي بينم ولع ام براي خواندن كتاب بيشتر مي شود. آقاي فرخي يكي از نازنينان روزگار ماست كه دو فرزندش محمود (كه بارها نام او در كتاب آمده) و فرزند ديگرش قاسم را در دفاع از خرمشهر از دست داد و خود نيز كه از يادگاران مسجد جامع خرمشهر است تا آخرين روزها در خرمشهر مردانه ايستاد.

آقاي فرخي سال هاست در كازرون زندگي مي كند بدون آن كه كسي گذشته درخشان او را به باد بياورد. همان گونه كه فرزندان شهيد او نيز در قطعه شماره يك شهدا در سيد محمد نوربخش كازرون آرميده اند بي آن كه كسي غبار از آن ها برگيرد.

در كتاب از بتول كازروني و جواد كازروني نام برده شده است كه براي علاقه مندان كازرون مي تواند جالب باشد.