سنت حسنه ی اعتکاف سنتی نبوی است که پیامبر گرامی اسلام آن را بنا نهاده و راهی را به سوی خودسازی فراهم نمودند تا انسان بتواند به دور از هیاهوی زندگی در گوشه ای به تفکر پرداخته و با ایمانی محکم تر و راسخ تر زندگی را از سر بگیرد اما در این میان جایگاه مباحث اعتقادی در افراد جایگاه ویژه ای است ، چرا که به واسطه ی سستی در بعضی مباحث اعتقادی است که انسان در طول زندگی ممکن است به انحراف رفته و خدای ناکرده ایمان خود را از دست بدهد .

در جهان امروز که دشمنان اسلام و شیعیان به طرق گوناگون هم چون القاء شبهه بوسیله ی شبکه های ماهواره ای و سایت های اینترنتی در کنار حضور افرادی در سطح شهرستان ها که به صورت فعال بین مردم به فعالیت مشغول بوده و سعی در به انحراف کشاندن و ایجاد خلل در باورهای مردم دارند ، بی شک می بایست در طراحی برنامه های فرهنگی اعتکاف تلاش می شدکه ضروری ترین نیازهای معتکفین برآورده شود و از این رو بود که در برنامه های مسجد امام حسین (ع) -  به عنوان مثال و احتمالا به همین دلیل در مسجد الزهرا (س) – معتکفین در چند نوبت به صورت حلقه های معرفت مباحث اعتقادی خود را مطرح کرده و به هم اندیشی می گذاشتند و در انتها از سوی مربیان حلقات مباحث جمع بندی می شد .

نوع کار در حلقه های معرفت و جلسات هم اندیشی دینی به جهت مطالعات فراوان متخصصین امور مذهبی و استقبال خوب مخاطبین این نوع جلسات - که به عنوان نمونه در همین ایام اعتکاف برخی از جلسات تا ساعت ها پس از نیمه شب ادامه می یافت که البته شاید مهم ترین دلیل این رویکرد و استقبال، راحتی مخاطبین در ارایه ی سوالات و حتی نظرات خود بدون ترس از تقبیح و برخورد می باشد این شیوه و تا حدودی شیوه ی سخنرانی پیرامون یک موضوع و ارایه ی سوال از جانب شرکت کنندگان شبیه برنامه هایی چون تا چشمه ی رضوان – در حد بهترین شیوه های بیان مسایل اسلامی مطرح است  که به دلیل تاثیرات شگرف این نوع برنامه های دینی به نظر می رسد مسوولین امر در برنامه ریزی های سال های آتی باید با توجه بیشتری به این مهم نظر کنند .

اما آن چه که نگارنده را بر آن داشت تا این سطور را به رشته ی تحریر در آورد در واقع این مهم بود که توجه به مسایل مختلف مذهبی از جانب مسوولین و سالم سازی باورهای اعتقادی جوانان و عموم مردم شهرستان نیازمند نگاهی فراتر از اعتکاف و ایام آن است . این نیاز آن جا بیشتر احساس می شود که مطالب ارایه شده از سوی سخنرانان و مبلغین دینی نیز در برنامه های مناسبتی سال مدتی است بیشتر جنبه ی حاشیه ای داشته و به مسایل اصلی کمتر پرداخته می شود و حتی در زمان هایی ، استفاه از سخنران هایی با موضوعات بصیرت بخش در این گونه مراسم های شهرستان به صورت عمدی کمتر دیده می شود . از سوی دیگر عطش جوانان معتکف در دانستن هر چه بیشتر امور دینی که متاسفانه گاهی برخی از مسایل ابتدایی اعمال فردی را هم در بر می گرفت ، نیاز به برگزاری برنامه هایی مستمر را با این رویکرد – پرسمان دینی و نشست های دین پژوهی - بیش از پیش می گرداند .

پر واضح است که با کمی دقت معلوم می شود که این وضعیت در میان معتکفین جاری می باشد که به عنوان افرادی که تصمیم به خلوت و راز و نیاز با معبود خویش گرفته اند تا حدودی از دیگر افراد جامعه بالاتر بوده و نیازهای آنان قاعدتا باید کمتر باشد ؛ از این روست که خلا چنین برنامه هایی در انتظار تصمیم کارساز نهادهای فرهنگی شهرستان می باشد .