هیچکدام از دخترانم در عرصه سینما فعالیت نمی­کنند، فقط یکی از آنها نویسندگی می­کند. اگر خودشان هم تمایل به فعالیت داشته باشند من اجازه نمی­دهم، چرا که سینما جای مناسبی برای خانم­ها نیست، سینما (چه در ایران و چه در جهان) برای زن، جای خوبی نیست، چون در سینما زمینۀ فساد زیاد است، عرصه فساد پذیری در آن زیاد است و به همین دلیل نه برای خانم­ها بلکه برای آقایان هم مناسب نیست..."

این جملات بخشی از حرف­های جنجالی "فرج الله سلحشور" در گفت و گوی ماه گذشته­اش با روزنامه ایران است. حرف­هایی که برخی از حاضران سومین جشنواره فیلم پلیس پس از اعلام نام فرد برگزیده بخش کارگردانی تولیدات ناجا با تعجب و البته حدس و گمان، زیر گوش کنار دستی­شان، آنها را زمزمه کردند.


زینت سلحشور کارگردان فیلم نیمه بلند "انتقام بزرگ" آن شب در مراسم حاضر اما به دلیل آنچه خود بدشانسی می­خواند، هنگام اعلام نامش برای تقدیر، در تالار اصلی غایب بود اما خارج شدن نامش از پاکت برگزیدگان جشنواره­ای سینمایی، کافی بود تا حرف و حدیث­هایی هر چند در قالب شنیده­ها دربارۀ اختلاف او و پدرش، در میان اهالی رسانه، به دنبال منبعی برای تأیید یا تکذیب، دهان به دهان شود.


زینت سلحشور دختر کارگردان سریال پرحاشیه یوسف پیامبر (ع) است. او اگرچه امروز و در شرایط خاصی که گفته­ها و فعالیت­های پدرش فراهم آورده است نامش رسانه­ای می­شود، اما یک دهه است که از اهالی سینمای ایران به شمار می­رود.

"نزدیک به 10 سال است که وارد سینما شده­ام. کارم را با دستیاری کارگردان و برنامه­ ریزی آغاز کردم و تا امروز هم در پروژه­هایی مثل شهر آشوب (یدالله صمدی) امام حسین (ع) کار نیمه تمام شهریار بحرانی و سریال یوسف پیامبر (ع) حضور داشته­ام."

اينها گفته‌هاي زينب سلحشور به "وطن امروز" است كه به قول خودش 8 سال در سايه بوده است.
اختلاف هست اما.....

سلحشور در توضیح حرف­هایی که درباره اختلافات او با پدرش برای کار در سینما مطرح شده است، می­گوید: "تا پیش از برگزاری سومین جشنواره فیلم پلیس و دریافت جایزه ویژه کارگردانی در میان تولیدات ناجا، پدرم از فعالیتم بی­خبر بود. اختلاف نظرات من و پدرم خیلی زیاد است اما این از جنس همان اختلاف نظری است که شاید میان بسیاری از والدین و فرزندان وجود داشته باشد، این اختلاف کاملاً طبیعی است."



وی تأکید می­کند:"بالاخره پدر من نگرانی­ها و تجربه­هایی دارد که منتقل می­کند. من هم از آنها استفاده می­کنم اما اینکه می­گویم پدرم از کارگردانی این فیلم بی­اطلاع بود از سر اختلاف با او نیست، بلکه من اصلاً به هیچ­کس درباره این فیلم حرفی نزده بودم، نه به پدرم نه به مادرم و نه حتی به آقای (محسن) علی اکبری که از دوستان نزدیک خانواده ما هستند و اتفاقاً در آن مقطع هم چند ماهی در دفترشان مشغول بودم. من چون خودم از کیفیت روند تولید این فیلم راضی نبودم و الان هم از نتیجه کار اصلاً راضی نیستم و هرچقدر هم جایزه تندیس بگیرد نمی­توانم آن را فیلم خوبی بدانم نمی­خواستم دیگران را در استرس­هایم شریک کنم، برای همین کل روند تولید را به طور مستقل و بدون اطلاع دیگران دنبال کردم و به انتها رساندم."

زینب سلحشور می­­گوید: "من در حال حاضر زندگی کاملاً مستقلی از خانواده­ام دارم. به سه دلیل خیلی ساده زندگی مستقل از خانواده­ام را انتخاب کرده­ام اول اینکه خانه پدری ما همیشه پر از میهمان و آمد و شد است و برای همین کارکردن در آنجا برایم دشوار بود (واقعاً هم نمی­دانم پدر چطور می­تواند در آن شرایط کار کند! دومین دلیلم، حساسیت­های خاصی بود که تمامی والدین روی کیفیت فعالیت فرزندانشان دارند و این برای من که به عنوان مثال در پنج­شبانه روز شاید با 2 وعده غذا هم بتوانم کار کنم کمی نامطلبوب بود و جلوی کار کردنم را می­گرفت (چرا که این غذا نخوردن اصلاً برای والدین نمی­تواند معقول باشد) سومین دلیل هم این است که می­خواهم اگر به جایی می­رسم خودم رسیده باشم نه به واسطۀ نزدیکان و در سایه پدرم."


وی می­افزاید:" من یکی از منتقدان جدی سریال یوسف پیامبر (ع) هستم. به عقیده من مشورت نگرفتن با اهل فن موجب شده است که برخی نقاط ضعف جدی در این مجموعه به وجود بیاید. هرچند که برخی پارامترها مانند طراحی لباس و برخی دکورها به جذابیت مجموعه کمک کرده است و می­تواند مخاطب را به سریال جذب کند."

در مورد سینما هیچگاه به تفاهم نخواهیم رسید

زینب سلحشور می گوید:" من و پدرم هیچگاه در مورد سینما به تفاهم نرسیده­ایم و فکر هم نمی­کنم هرگز برسیم چرا که من مثل پدرم فکر نمی کنم."

وی خاطرنشان می کند:" من يك دختر چادری هستم و بارها شده است که برای پروژه­ای دعوت شده­ام. اما بعد از اینکه حضوری رفته­ام و پوششم را دیده­اند دیگر تماس نگرفته و به اصطلاح من را پیچانده­اند! اما در عین حال در پروژه­هایی هم که حضور داشته­ام در کمتر از یک هفته توانسته­ام نظر اطرافیان را نسبت به خودم تغییر دهم و با تمامی عوامل حتی تا مدتها بعد از اتمام کار روابط حسنه­ام را حفظ کنم. خب اینها در سینما هست اما به نظرم نمی­توان حکم کلی صادر کرد، لااقل من نمی­توانم چنین قضاوتی درباره دیگران داشته باشم."

سلحشور تأکید می­کند:" من نمی­گویم که همه در سینما طیب و طاهر هستند، چرا که این غیر ممکن و در تمامی مشاغل هم اینگونه است. ضمن اینکه سینما به دلیل شرایط خاصی که دارد و نیز نظارتی که نمی­توان به صورت سیستماتیک بر آن حاکم کرد، بستر مناسب­تری برای بروز برخی مسائل دارد اما با همین شرایط هم، من انسان خوب در این عرصه بسیار دیده­ام، انسانهایی که حاضرم به سرشان قسم بخورم و نمی­توانم در جایگاه قضاوت و صدور حکم کلی درباره سینما آنها را نادیده بگیرم."

وی می­گوید:" شاید هم حق با پدرم باشد، اما من نمی­توانم او را درک کنم، در عین اینکه او را محکوم هم نمی­کنم و می­گویم احتمال دارد اشتباه از من باشد."

منتقد آقای سلحشورم و با پدرم مشکلی ندارم

دختر فرج الله سلحشور در ادامه صحبت­هایش تأکید می­کند:"من هیچ مشکلی با پدرم ندارم، درست است که به آقای سلحشور در جایگاه حقوقی­اش انتقاداتی دارم، اما پدرم همیشه برایم پدر است و جایگاه ویژه و خاصی هم برایم دارد."

وی می­افزاید: "من به هیچ عنوان نمی­توانم منکر شوم زمانی که چشم به دنیا باز کردم پدرم بالای سرم نبوده است و نمی­خواهم منکر این این باشم که دوستان و حتی حداقل اعتباری که امروز در میان سینماگران دارم را مدیون او هستم. از همان دوران کودکی وقتی تلویزیون می­دیدم حرف­های پدرم درباره قاب­بندی­ها، نورپردازی، دیالوگ و .... همه برای ما کلاس درس بود و مگر تجربه جز اینهاست، من در کنار پدرم بود که فهمیدم دوربین چیست، کادر چیست، دیالوگ یعنی چه و ..."




سلحشور می­گوید: کودکی من سرشار از خاطره تمرین­های تئاتری پدرم در خانه است و حتی روزهایی که محسن مخملباف به خانه­مان می­آمد و میهمان پدرم بود را به یاد دارم. اینها همه تجربیاتی است که من امروز از آنها بهره­مندم."

وی تأکید می­کند:" من می­خواستم سینما را از صفر شروع کنم و از نردبان (نام پدر) استفاده نکنم، اما متأسفانه انگار در کشور ما اینگونه نمی­توان بود، همه به محض شنیدن نامت انتظار دارند تو را در جایگاهی که تصور کرده­اند ببینند و بر اساس همان تصورات می­خواهند تمام عقب­ماندگی­هایی که در زندگی داشته­اند را با تو تصفیه کنند! این بود که بعد از نزدیک به 8 سال فعالیت در سایه، از 2 سال پیش تصمیم گرفتم وارد عرصه هایی چون نویسندگی و کارگردانی شوم و به فعالیت­هایم صورتی جدی­تر دهم. با خودم گفتم تو که در هر صورت ناسزا می­شنوی، لااقل کاری را که دوست داری انجام بده!"

سلحشور درباره نخستین تجربه کارگردانی­اش هم می­گوید:"انتقام بزرگ فیلمی نیمه بلند درباره قرص­های روانگردان بود که به سفارش ناجا ساختم و خیلی هم تجربه تلخی برایم بود! هیچ وقت فکر نمی­کردم کار اولم را در شرایطی کارگردانی کنم که تمام دوستان و همکاران سینمایی­ام مشغول کار باشند و من مجبور شوم به ناچار به کسی اطمینان کنم که هر چه نامردی می­توانست، در حقم کرد، البته این هم برایم تجربه­ای بود که هیچ وقت و تحت هیچ شرایطی با کسی که نمی­شناسم، کار نکنم."


وی می­گوید: "در شب تقدیر در جشنواره پلیس هم 4 ساعتی که در سالن بودم خبری نشد، اما (شاید از بدشانسی) همان 10 دقیقه­ای که برای نماز سالن را ترک کرده بودم، اسمم را اعلام کردند. حیف شد، چون قصدم این بود که دیپلم افتخار و جایزه­ام را روی سن به (سید علیرضا علویان) تقدیم کنم که صداگذاری و میکس فیلم را بر عهده داشت. به جرأت می­توانم بگویم او تنها کسی بود که در این تجربه تلخ، از دستش حرص نخوردم و استرس نداشتم!"


سلحشور دربارۀ ادامه فعالیتش در سینما هم می­گوید: "دیگر سراغ کارهایی چون برنامه­­ریزی و دستیاری نمی­روم مگر در مورد عبدالرضا (شاهین) شهباززاده، که جانباز شیمیایی است و به دلیل ارادتی که به او دارم هرگاه در پروژه­ای مشغول شود حتماً تا جایی که در توانم باشد همراه و کمک­حالش خواهم بود. الان هم فیلنامه­ای داریم که در مرحله تأیید در شبکه دوم سیماست و معلوم نیست چه زمان و در چه قالبی ساخته شود."