با سلام
من منکر اصل شکنجه شدن افرادی که به اتهام فعالیت علیه رژیم خصوصاً در مورد افرادی که در قالب هواداری از گروههای مسلحی چون چریکهای فدایی خلق و... در سالهای آغازین دهه 50 دستگیر شده اند نیستم. اما علی رغم تحقیقی که از افراد مطلع و مورد اطمینان و برخی آشنایان ایشان کردم نقص عضوی که در اثر شکنجه حاصل شده باشد درباره وی برایم ثابت نشد. اگر شما اطلاع دقیق و قابل اثباتی دارید بیان کنید.
با تشکر از توجه شما

همشهری عزیز
سلام
متن شما را خواندم. توجه شما را به نکاتی جلب می کنم.
1. بنده تا کنون درباره جناب حاتمی دو مطلب نوشته ام. هر دوی این مطالب در واکنش به تعابیر غلوآمیز و یا ادعاهای خلاف واقعی بوده که دیگران نگاشته اند.
هفته نامه بیشاپور در تاریخ 20 اردیبهشت (یک روز بعد از درگذشت آقای حاتمی) در تیتر یک خود از او با تعبیر «مظلوم» یاد کرد و مطالبی را منتشر کرد که نگارش مقاله اول بنده را به دنبال داشت. پس مطلب اول بنده واکنش به مطالب آن هفته نامه بود. به عبارتی نوع اظهار دوستی آن نشریه ورق زدن زندگانی مرحوم حاتمی را غیرقابل اجتناب کرد.
2. مقاله دوم بنده نیز در واکنش به ادعای خلاف واقع جناب آل ابراهیم درباره نقص چشم ایشان در اثر شکنجه ساواک نگاشته شد. گمان نمی کنم حتی شما نیز معتقد باشید که اگر کسی غلو و یا ادعای خلاف واقعی را درباره مرده ای مطرح کرد، دیگران تنها بخاطر آنکه او دستش از دنیا کوتاه شده، از دلایل و مستندات محکم خود چشم پوشیده،سکوت اختیار کنند. شما که به سیره پیامبر علاقه دارید ببینید پیامبر (ص) در ماجرای مرگ فرزندشان ابراهیم و تقارن آن با خورشید گرفتگی چگونه عمل کردند. آیا بر جهالت مردم سوار شدند تا از آن به نفع خود استفاده کنند؟! آیا سکوت کردند؟! یا برآشفتند و به زیان ظاهری خود سخن گفتند؟

3. خود جناب حاتمی در زمان حیات خویش بدون آنکه مستندی ارائه کند ادعاهای متعددی را درباره افرادی مطرح کرده که دستشان از دنیا کوتاه بوده، امکان تکذیب یا تأیید نداشته اند. این ادعاها به حدی هست که بتوان درباره آنها نیز یادداشت مستقلی نوشت.
4. بنده در مقاله اول خود تنها زندگی نامه ایشان را همراه با ارائه سند ورق زدم. گمان نمی کنم تاکنون کسی زندگینامه ای دقیق تر از آنچه در مقاله «حسن و عیب حسن» نگاشتم، برای او نگاشته باشد. بنده از خط به خط آنچه نوشته ام با اسناد مکتوب و شفاهی دفاع می کنم. حتی در این راستا مدیر هفته نامه بیشاپور را دعوت به مناظره ای مکتوب کردم که از آن شانه خالی کرد.
5. در زندگینامه ای که برای او نگاشتم نقاط مثبت زندگی وی را نیز ذکر کردم از جمله به اینکه در مقطعی از عمر خود به مبارزه سياسي‌ ـ ولو با گرایش چپ ـ با رژیم پهلوی پرداخت؛ خدماتي به ادبيات و ثبت فرهنگ عامه‌ي کازرون داشت؛ به نگارش داستان‌هاي کوتاه و سرودن اشعاری در وصف برخی شهداي کازرون روي آورد و...
برخی از دوستان ما حتی به گلایه از بنده انتقاد کردند که چرا او را مبارز نامیده ام. به راستی آیا شما مقاله بنده را خوانده اید و چنین بر آن شوریده اید یا شما نیز از جمله افرادی هستید که از مطالعه بی نیازند و تنها به شنیده های خود اکتفا می کنند؟!
6. بر خلاف ادعای شما آنچه تا کنون درباره جناب حاتمی نگاشته ام تنها درصدی از مطالبی است که می توان درباره او نوشت. رسالت نگارش برخی از مطالب را دیگران بر عهده دارند. اینکه به وظیفه تاریخی شان عمل کنند یا نه به خودشان مربوط است. اما اسناد و مطالبی وجود دارد که ان شاءالله متناسب با رفتار آنها که ردای دوستی اش به تن کرده اند، منتشر خواهد شد.
7. به سیره پیامبر اسلام (ص) اشاره کردید! خوب است بدانید که بنده در زمانی که جناب حاتمی زنده بود به دیدنش رفتم؛ با او به گفتگویی صریح و صمیمی پرداختم و حتی وقتی گفت مسلمان است از چای منزلش نوشیدم. او خود در آن جلسه که فیلم و صدای آن نیز موجود است به صراحت از این اقدام بنده به عنوان یک منتقد تقدیر کرد که به صرف شنیده ها درباره او بسنده نکرده، به گفتگوی حضوری با وی پرداخته است. البته تلاش من آن بود که در جلسه دیگری به تکمیل آن مصاحبه بپردازم. به همین دلیل جناب آقای تقی نژاد (دوست مشترکمان) را واسطه کردم تا زمینه این جلسه را نیز فراهم آورد که جناب حاتمی ظاهراً به دلیل آنکه هفته نامه بیشاپور بدون ذکر نام وی به انتشار برخی اسناد یا مطالبش پرداخته، از پذیرش مصاحبه با بنده سر باز زد! گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری!
8. همشهری عزیز! گمان می کنم که بنده لااقل به اندازه شما با تعالیم اسلام، سیره پیامبر (ص) و اهل بیتش (ع) آشنا باشم. تعالیم و سیره، همواره بر جذب حداکثری و دفع حداقلی بوده اما گردنکشی در برابر گردنکشان صدقه است. در دین ما ادعای پذیرش اسلام کافی است اما آیا به صرف ادعا، ایمان هر کس هم پذیرفته می شود؟ قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإيمانُ في‏ قُلُوبِكُمْ وَ إِنْ تُطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمالِكُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيم: به تو گفتند ايمان آورديم. بگو: نه، هنوز ايمان نياورده‏ايد و بايد بگوييد اسلام آورديم چون هنوز ايمان در دلهاى شما داخل نشده و اگر خدا و رسول را اطاعت كنيد خدا از پاداش اعمالتان چيزى كم نمى‏كند كه خدا آمرزگار رحيم است‏‏ (حجرات: 14)
بروید در تعالیم اسلام ببینید مرتد به چه کسی می گویند. مجازاتش چیست؟ آنگاه ارزیابی کنید که چه کسی مظلوم است.
9. نه سن بنده با جناب حاتمی مقارن است و نه زمینه فعالیتم شعر و داستان و فولکور است تا مثلاً او را رقیب خود بدانم و خدای ناخواسته به وادی حسادت بغلطم! کار بنده دین و تاریخ است. نه عقد اخوت با کسی دارم نه دشمنی ذاتی! بنده ی دلیل و منطقم و از دروغ، بی صداقتی، ریا، دو رویی و غلو بیزار. نه خواهان تعریف و تمجید دیگرانم و نه از بدگویی شان باکی دارم.

با سلام.
در گفتگویی که با جناب آل ابراهیم داشتم، تصریح کردند که هیچ شناختی از نشریه دوم ندارند.
موفق باشید

همشهری گرامی
سلام
1. اگر بنده به یک کاربر ناشناس که گمان می کند ناشناس بودنش فرصت مناسبی است برای آنکه چشمانش را ببندد و هرچه به دلش آمد را بنگارد، پاسخ می دهم تنها بخاطر آن است که ابعاد بحث بیشتر آشکار شود؛ شاید در این مسیر باورهای غلط و بی پشتوانه او و برخی همفکرانش اصلاح گردد.
2. شما که دوست دارید متکلم وحده باشید و سکوت منتقدان را می پسندید و آن را نشانه منطقی بودن آنها می پندارید، چرا دم از فرهنگ و آزادی می زنید؟!
3. بنده قطعا در حوزه دین عوامانه نمی اندیشم که گمان کنم هرکس می تواند به امید بخشندگی خداوند هرگونه خواست زیست کند. رحیم بودن خداوند به کسانی اختصاص دارد که وارد جرگه مومنان شده باشند. در آن جرگه می توان به بخشش الهی بسیار امیدوار بود. یکی از دوستان گرامی در یکی از نظرات به آیه زیبایی خطاب به پیامبر اشاره (ص) کرده بود: سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقينَ: اى رسول تو از خدا براى آنان آمرزش بخواهى يا نخواهى فرقی به حالشان نمی کتد چراکه خدا هرگز آنها را نمى‏بخشد؛ خداوند اهل گناه را هدايت نخواهد كرد.
4. شما اگر بجای تفسیر دین و قرآن به همان اهانت کردن به منتقدانتان ادامه دهید، کمتر به خودتان ظلم کرده اید! البته بنده خیرخواهانه توصیه می کنم از این کار نیز دست بردارید.
5. در دورانی که فلان شخصیت تبلیغات ماتریالیستی داشت حاکمیت با پهلوی بود؛ پس عدم محاکمه او ربطی به دوران جمهوری اسلامی نداشته است. او همچنان که در رژیم طاغوت به نمایندگی روزنامه رستاخیز رسید در رژیم اسلامی نیز از تظاهر به عقاید ماتریالیستی دست برداشت.
6. هرکس با بنده آشنا باشد می داند که این حقیر تا چه میزان منتقد برخی روشهای متداول در عرصه دین، فرهنگ و سیاست هستم. بنده یک طلبه ساده ام و هیچ مسئولیت حکومتی نیز نداشته ام. اما ظاهراً شما هنوز یاد نگرفته اید که هر گردی گردو نیست! بنده در عرصه دین، فرهنگ و سیاست ـ در جامعه امروز ـ به صورت نسبی رفتار شحصیتهایی چون علی مطهری را می پسندم که هم به آزادی افراد ملتزمند و هم به مبانی اعتقادی.
موفق باشید.