به طور كلي در روایات اسلامى، شدیداً از طلاق مذمت گردیده، و به عنوان مبغوضترین و منفورترين حلال ها، از آن یاد شده است، كه البته منظور همان طلاقي است كه بدون دليل معقول و منطقي صورت گيرد و از طرفي هم اغلب ما به اين ضرب المثل كه: زن با لباس سفید به خانه شوهر می رود و با کفن آنجا را ترک می کند توجه خاصي داريم اما متأسفانه امروزه اين گونه جملات در بعضي خانواده ها بسيار كمرنگ شده و چه بسا زوج هایی که عطای زندگی زناشویی را به لقای آن می بخشند و به واسطه طلاق عاطفي يا قانوني از یکدیگر جدا می شوند‌.

متاسفانه گاهي مشاهده مي شود كه زندگی مشترك زن و شوهر دچار تغییر و تحولاتي مانند: تحقير و سرزنش كردن، عدم محبت و عشق به همسر، بي ميلي در روابط جنسي و ايجاد فاصله بين دل هاي آنان مي شود، كه از علائم عمده طلاق عاطفي است، بدين معني كه زوجين به دلایل مختلف ترجیح می دهند اسمی از طلاق در صفحه شناسنامه‌شان ثبت نشود و فقط اسماً زن و شوهر محسوب شوند و بدون هيچ عشق و علاقه اي و به اجبار با هم زندگي كنند، در حالي كه هيچ گونه تمايلي و علاقه اي به اين زندگي مشترك ندارند و در واقع (طلاق عاطفي) گرفته اند كه بسيار خطرناك خواهد بود.

بنابراين به نظر مي رسد اينگونه زندگي مشترك كه بدون علاقه و عشق متقابل باشد و زوجين نتوانند و يا نخواهند به اين معضل و مشكل بزرگ خاتمه دهند، با توجه به اينكه قرارداد زوجیت از جمله قراردادهائى است که قابل جدائى است و واژه طلاق قانوني، در اصطلاح حقوقي، انحلال عقد نكاح دائم با لفظ مخصوص انت طالق و شبيه آن است، لذا در چنين مواقعي مسأله طلاق قانوني، یک ضرورت است، و البته ضرورتى که باید به حداقل ممکن تقلیل یابد، و تا آنجا که راهى براى ادامه زوجیت است، کسى سراغ آن نرود و با انتخاب داور و يا بزرگترها و نزديكان و افراد مجرب اين مشكلات را حل كنند.

در نتيجه بايد توجه داشت كه گاهي اوقات به واسطه طلاق عاطفي بين زوجين عللى پیش مى آید که واقعاً زندگى مشترک زن و مرد را با هم غیرممکن یا طاقت فرسا و مملوّ از مفاسد و يا خيانت به همسر مى کند، كه جدايي و طلاق زوجين به لحاظ قانوني بهتر از طلاق عاطفي است و در واقع مي توان گفت آثار طلاق عاطفي به مراتب بدتر از طلاق قانوني است.