فداكاري براي حفظ دين الهي از مهم‌ترين درس‌هاي عاشوراست. اساساً در اسلام حفظ شريعت و آيين خداوند بر همه چيز و همه كس مقدم است. از اين رو مشاهده مي‌كنيم كه امامان معصوم(ع) نيز كه حجت‌هاي الهي و برترين مخلوقات خدا مي‌باشند در اين راه به درجه‌ي رفيع شهادت نائل مي‌آيند.

ناگفته پيداست كه منظور از حفاظت، حفاظت همه جانبه‌ي شريعت مي‌باشد، به گونه‌اي كه هم ابعاد تئوري و نظري دين حفظ شود و هم دين در صحنه‌ي اجتماع و سياست حضور فعال و نقش آفرين داشته باشد. و به تعبير ديگر منظور از حفظ دين، اين است كه كاري شود كه ايمان مردم به شريعت و پايبندي آنان در عرصه‌هاي گوناگون فردي، اجتماعي و سياسي افزايش يابد اين‌كه عده‌اي اداي روشنفكري در مي‌آورند و چنين وانمود مي‌كنند كه ما مأمور حفظ ايمان مردم نيستيم، سخني است اشتباه، و قيام عاشورا خط بطلاني است بر اين نظريه.

گاهي اوضاع و شرايط به گونه‌اي مي‌شود كه براي حفظ دين خدا و بيداري مردم و حفظ ايمان آن‌ها، راهي جز شهادت باقي نمي‌ماند و شجره‌ي آيين الهي جز با خون استوار نمي‌شود، اينجاست كه مردان الهي و مؤمنان راستين از همه‌ي هستي خويش مي‌گذرند و به جامعه‌ي مرده، حيات مي‌بخشند و خود، حيات جاوداني پيدا مي‌كنند واين است درس بزرگ عاشوراييان كه بايد در طول تاريخ، نصب العين همه‌ي كساني قرار گيرد كه درد دين دارند و مي‌خواهند شاهد حيات ارزش‌ها در جامعه باشند. آري، با حاكميت امويان بر مقدّرات مسلمانان، آن‌چه بيش از همه در معرض خطر قرار داشت، دين الهي بود و امام(ع) با نثار جان خويش و يارانش، اين خطر را از امت اسلامي برطرف نمود. اگر امروز شاهد صداي تكبير و توحيد بر گلبانگ جوامع بشري هستيم، همه ناشي از قيام سرور شهيدان و مرهون نهضت امام حسين(ع) و يارانش مي‌باشد.خود امام(ع) ضمن اشاره به اين‌كه قيامش براي حفظ دين الهي است، مي‌فرمايد:

«لَوْكانَ دينٌ محمّدٍ لَمْ يَسْتَقِمْ اِلّا بِقَتْلي فيا سُيُوفُ خُذيني

اگردين‌محمدبرپانمي‌ماندمگربه‌كشته شدن ‌من، پس اي شمشيرها، به سراغ من آييد.»1

وقتي آن حضرت در مسير راه كوفه به فَرزدَق برخورد مي‌كند، اوضاع را چنين ترسيم مي‌نمايد:

«اي فرزدق! اين جماعت، اطاعت خدا را واگذاشته، پيرو شيطان شده‌اند، در زمين به فساد مي‌پردازند، حدود الهي را تعطيل كرده به ميگساري پرداخته واموال تهيدستان را از آن خويش ساخته‌اند. من سزاوارترم كه براي ياري دين خدا برخيزم. براي عزت بخشيدن به دين او و جهاد در راه او، تا آن‌كه «كلمه ا...» برتر باشد.2

ما در زيارات، عاشوراييان را حافظان دين الهي و مدافعان آيين محمدي مي‌دانيم و از آن‌ها چنين ياد مي‌كنيم:

«اَلسَّلامُ عَلَيْكُم اَيُّها الذّابُونَ عَنْ تُوحيدِ الله، سلام بر شما اي مدافعان توحيد خدا»3

و در فرازهايي از زيارت اربعين مي‌خوانيم

وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فيكَ لِيَسْتُنْفِذَ عبادَكَ مِنَ الْجَهاله و حَيّرهُ الضَّلالَه، او(حسين(ع)) خون خود را در تو نثار كرد تا بندگانت را از جهالت و حيرت و ضلالت، نجات بخشد»

1- موسوعه كلمات الامام الحسين(ع) ص 445

2- تذكره الخواص، ص241

3- مفاتيح، زيارت امام حسين(ع) در عيد فطر و قربان

منبع : هفته نامه سلمان