حاج محمدباقر باقری نژادیان فرد از شخصیت های مبارز انقلابی و از زندانیان سیاسی دوران پهلوی و نماینده کازرون در مجالس سوم و ششم دیروز به علت ابتلای به ویروس منحوس کرونا درگذشت. مراسم تشییع و خاکسپاری وی متعاقبا اطلاع رسانی خواهد شد. کازرون نما این مصیبت را تسلیت گفته برای او رحمت و غفران الهی مسالت دارد.

حاج محمدباقر باقری نژادیان فرد در بهمن ماه سال 1328 در شیراز متولد شد و پس از گذراندن بخشی از تحصیلات خود در شهرکازرون، برای ادامۀ تحصیلات به شیراز رفته و در سال 1347 از دبیرستان ابوذر (شاپور) شیراز در رشتۀ ریاضی فارغ التحصیل شد و در همان سال در رشتۀ ریاضی در دانشگاه تبریز پذیرفته شد.

در جریان مبارزات سیاسی و در ماه های پایانی سال چهارمِ دانشگاه که مصادف با دهۀ اول محرم سال 1350 بوده است توسط ماموران ساواک شاهنشاهی دستگیر و روانۀ زندان می شود.

وی نقل می کرد که وقتی ماموران ساواک مرا دستگیر کرده و با ماشین به طرف تهران حرکت می دادند، به خاطر پخش نوحه از رادیو گریه کردم؛ ماموران پرسیدند به خاطر اینکه دستگیر شده ای و به زندان می روی گریه می کنی؟! گفتم نه، به خاطر تقارن دستگیری با ماه محرم گریه ام گرفته و آرزو می کنم که حرکت من نیز در راستای قیام امام حسین (ع) باشد.

پس از چندی در شهریورماه 1351 خانوادۀ وی برای ملاقات به یکی از زندان های تهران می روند و در مسیر بازگشت در جادۀ شیراز به کازرون در یک سانحۀ رانندگی مادر و دو برادرش که از افراد مومن و متدین بودند جان را به جان آفرین تسلیم کردند و خواهر و برادر دیگرش آسیب جدی دیدند.

وی به علت مقاومت در برابر شکنجه های ماموران ساواک و دفاعی که در بیداگاه رژیم پهلوی انجام داد به سه سال زندان محکوم شد.

دوران سه سالۀ زندان را در زندان های تهران و وکیل آباد مشهد به پایان می برد بدون آنکه حتی یک روز مرخصی داشته باشد. وی نقل می کرد که با اینکه غم از دست دادن مادر و دو برادرم بسیار سنگین بود برای اینکه ماموران ساواک خوشحال نشوند از گریه کردن جلوی آن ها خودداری می کردم.

در بهمن 1353 از زندان آزاد شد و در دشوارترین شرایط تا نیمۀ دوم سال 1355 مخفیانه به مبارزه ادامه دادند؛ در نیمۀ دوم سال 1355 پس از شهادت و اسارت همرزمان به دانشگاه مراجعه و با همکاری دو استاد شریف دانشگاه واحدهای باقیمانده را تا خرداد 1356 گذرانده و در مهر ماه همان سال به عنوان دبیر وارد دبیرستان های کازرون می شود.

با بهره گیری از سوابق مبارزاتی و با شجاعت کم نظیری که داشت در آموزشگاه ها، مساجد و مجالس مختلف فعالیت های سیاسی را ادامه داد؛ بعد از مدتی به علت ادامۀ مبارزه به شهرهای نورآباد، نی ریز و لارستان تبعید شد و در آن مناطق نیز دست از مبارزه بر نداشته و به فعالیت سیاسی خود ادامه داد. پس از آن چند بار دیگر به صورت مقطعی دستگیر و روانۀ زندان شد.

وی نقل می کرد این اواخر هر بار که دستگیر می شدم به قصد انتقام از طرف ساواکی ها شکنجه می شدم.

مبارزات وی تا 22 بهمن 1357به صورت مستمر ادامه داشت و پس از انقلاب نیز  به فعالیت های سیاسی ادامه داد؛ در دوره های سوم و ششم مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده مردم شهرستان کازرون انتخاب شد. وی در مسیر مبارزه برای پیروزی انقلاب اسلامی زحمت ها و شکنجه های زیادی را متحمل شد و خانواده او نیز در این مسیر چه مرارت ها که نکشیدند و چه سختی ها که به جان نخریدند.

در دوران جنگ تحمیلی بارها در خط مقدم جبهه حضور یافت. او انسانی مومن، باصداقت، شجاع و پاکدست بود. وی سرانجام در روز ششم فروردین 1400 در اثر ابتلاء به ویروس کرونا و رنج و سختی های جسمی و روحی که به ویژه در چند سال اخیر متحمل شده بود به سوی دیار باقی پر کشید.

روحش شاد و یادش گرامی باد.