چند سال از تشکیل هیات رهروان ولایت و مدتی از تشکیل هیات عاشقان اهل بیت گذشته است. مردم قدری با این نوع عزاداری – به صورت نشسته – آشنایی پیدا کرده و خیلی از متدینین که خواستار فضایی آرام و به دور از اضطراب به منظور بهره بردن معنوی هر چه بیشتر از مراسمات اهل بیت (ع) هستند از این نوع عزاداری استقبال کرده اند .

با وجود این استقبال و در عین حال وجود مشکلات عدیده ای در سطح شهر از جمله کمبود شدید اینچنین مکان هایی که روند معرفت دهی مردم شهر کمک شایانی می کرد از یک سو و تشنگی شدید معارف الهی و فرهنگی ، بی تفاوتی برخی از مسوولین و حتی متدینین در امر فرهنگی شهرستان ، خستگی ایجاد شده از درگیری هایی که بین اعضای فرهنگی شهرستان صورت می گرفت از سویی دیگر وجود خلئی را در اذهان برخی از خواص و دلسوزان احساس می شد .

با احساس این خلا از سوی عده ای از جوانان پرشور ، مشتاق و جان فدای رهبر و با نظر به این که این افراد در مراکز فرهنگی مختلفی چون پایگاه های مقاومت ، کانون های فرهنگی ، مساجد و ... سابقه ی فعالیت های فراوانی داشتند اما متاسفانه از سوی برخی افراد کوته بین ، جاهل و مانع تراش با بی مهری فراوانی روبرو شده بودند و همچنین از نوع فعالیت های کلیشه ای که از سوی این مراکز عرضه می شد خسته و خواستار تحول در شیوه ی فعالیت ها بودند ، این همه باعث شد تا با بررسی های زیاد به این نتیجه دست یابند که بهترین قالب برای انجام فعالیت های فرهنگی اثردار و انسان ساز ، هیئات فرهنگی – مذهبی می باشد . بدین گونه بود که اولین جلسه ی شکل گیری هیات با حضور 6 نفر از این افراد – آقایان مهدی رحمانی ، مجتبی بشکار ، هادی دیدار ، رحیم دهقانی ، سلمان سعادت پور و حقیر – و با حضور دو نفر از برادران هیات رهروان ولایت – آقایان محمود رستگار مقدم و حجت زائر غلامی -  با مسوولیت آقای مهدی رحمانی جهت همفکری در نحوه ی شروع فعالیت ها و هم چنین آشنایی با مشکلات و معضلات پیش رو و راه کارهای رفع آنان با استفاده از تجارب هیات رهروان ولایت – که اولین هیات فرهنگی مذهبی شهرستان بود – تشکیل شد .

بحث های فراوانی حول مسایلی چون نحوه و حوزه ی فعالیت ها ، چگونگی عضو گیری و مقدمات راه اندازی هیات و اعلام عمومی آن در این جلسه صورت گرفت که با همفکری عزیزان حاضر در جلسه به این نتیجه رسیدیم که در ابتدای امر نباید راه اندازی هیات را – یه عنوان هیاتی جدید - به سرعت اعلان نمود و به همین خاطر تصویب شد که به صورت جلسات خانگی به عضوگیری و انجام فعالیت های محدودی با توجه به ظرفیت نیروها و مکان بپردازیم .

این جلسه ، اولین نشست موسسین هیات به شمار می آمد و بعد از آن نیز چندین جلسه ی دیگر با حضور همین افراد برگزار شد که بالتبع پس از مشخص شدن موارد مذکور در این جلسات ، از دوستان علاقه مند به فعالیت هایی این چنینی با شیوه ی چهره به چهره برای شرکت در اولین جلسه خصوصی، دعوت به عمل آوردیم که اولین مراسم در منزل پدری خودمان برگزار شد و پس از آن هر هفته مراسم در منزل سایر اعضای شرکت کننده در جلسه برگزار می گردید  و به مرور  بزرگواران دیگری  از مساجد مختلف شهر به همان روش قبل و از طریق دعوت هر کدام از اعضای شرکت کننده در جلسه به جمعمان اضافه شدند .

با فرارسیدن اولین محرم ، 10 شب عزاداری همراه با سخنرانی حجه الاسلام و المسلمین رضا صنعتی و مداحی برادران بزرگوار مجتبی بشکار ، هادی دیدار و حقیر در منزل پدری مان برگزار شد و می رفت تا هیات شکل تازه ای به خود بگیرد و بعد از دهه ی اول محرم بود که به پیشنهاد برخی از اعضای هیات زیرزمین مسجد سیدابراهیم برای هم نوایی مان در نظر گرفته شد و جلسات از حالت چرخشی خارج و به صورت متمرکز ادامه پیدا کرد .

برپایی خیمه

در اواخر ایام ماه صفر جلسه ای با حضور اکثریت اعضای شرکت کننده در محافل خصوصی در خانه ی پدری شهید شیرافکن برگزار شد و از سوی عده ای از اعضا –  نه هیات موسس -  اعطای مسوولیت هیات به حاج کتویی پیشنهاد شد که با رای اکثریت و با وجود جو غالب پذیرفته شد . در ادامه این روند و برای به سرانجام رسیدن این مهم ، در روز شهادت امام رضا (ع) جلسه ای در حسینیه ی مسجد سیدابراهیم برگزار و نظر دوستان به حاج کتویی منتقل و ایشان این مسوولیت را پذیرفتند و در ادامه برای مشخص نمودن عنون هیات پبشنهاداتی از جانب ایشان و سایر اعضای هیات مطرح شد که پیشنهاد دوست عزیز برادر سلمان سعادت پور مبنی بر " هیات فاطمیون " که تجلی روح پاک و صفای دل نوکران مخلص حضرت زهرا (س) - که همان شهدا می باشند - پذیرفته و مورد تصویب واقع شد و در ادامه مقرر شد جلسه ی هفتگی هیات نیز شب های پنج شنیه همراه با زیارت عاشورا برگزار گردد  و این گونه بود که فصل تازه ای در فعالیت های هیات صورت پذیرفت و هیات نوپای فاطمیون پا به عرصه ی فعالیت های فرهنگی شهرستان گذاشت .

کوچ دوم

پس از مدتی فعالیت در حسینیه مسجد سیدابراهیم – از جمله برگزاری اولین مراسم ایام فاطمیه توسط هیات -  با تشکیل جلسه ای با حضور تمامی اعضای فعال و هیات موسس به جهت عدم فراگیری ، جذابیت و تناسب با فعالیت های هیاتی مصوب شد که اعضا جهت یافتن مکانی جدید اقدام نمایند . پس از اندک زمانی مسجد مدرسه به دلیل قرار گرفتن در موقعیت جغرافیایی مناسب و دارا بودن شبستانی تقریبا بدون استفاده برای این مهم انتخاب شد که با هماهنگی و صحبت های لازم با هیات امنای مسجد کوچ دوم هیات نیز صورت گرفت و فعالیت ها در مسجد مدرسه آغاز شد . در همین ایام بود که به دلیل انتقال حاج کتویی به شیراز ایشان مسوولیت هیات را واگذار کردند که از سوی برخی از اعضا ،  آقای مهدی باسود که از افراد دلسوز هیات بود به عنوان مسوول هیات پیشنهاد گردید که مورد پذیرش اکثریت اعضا واقع شد و پس از انتقال این امر به ایشان و پذیرش ، ایشان از بدو ورود به مسجد مدرسه مسوولیت هیات را بر عهده گرفتند.

دومین محرم نیز برای هیات فرا رسید و البته اولین برنامه ی محرم رسمی هیات که با دعوت از سخنران مجربی چون " حجه الاسلام و المسلمبن رصاف " و با مداحی مداحان هیات ، محرم بی نظیر و پر استقبالی را تجربه کردیم .

عزیمت طلاب هیات جهت ادامه تحصیل

ترکیب تحصیلی و جامعه آماری مسوولان و فعالان هیات به نحوی بود که جمع چشمگیری از آنان را طلاب محترم تشکیل می دادند  که این مهم بسیاری از محسنات از جمله عمق نگاه دینی و دوری از آسیب های مرسوم عزاداری را به همراه داشت لکن این شاخصه ی مهم برای هیات می رفت تا صدمه ای جبران ناپذیر به هیات وارد آورد و آن این که یک باره و به سبب تعطیلی بخشی از سطوح ارایه شده در حوزه ی علمیه ی کازرون دوستان مجبور به انتقال به شهرستانی دیگر شدند لکن با عنایت حضرت زهرا (س) و تلاش بی شائبه ی مسوول هیات آقای باسود و دلسوزی و پیگیری های مستمر برادر عزیز آقای مجتبی بشکار به عنوان مسوول اجرایی هیات فعالیت هیات به میزان حداقلی و در حد برپایی جلسات هفتگی ادامه یافت .

اما گویا مشکلات پیش روی این هیات جوان و خوش آتیه پایانی نداشت ، ماجرا از این قرار بود که مسوول وقت هیات آقای باسود به دلیل این که خانواده ایشان جهت سکونت یه قم عزیمت کردند در همین حال با انتقال ایشان به قم موافقت نشده بود و به دلیل رفت و آمد ما بین قم و کازرون در عین همکاری نزدیک با هیات از مسوولیت خود استعفا دادند ، با وجود آمدن شرایط جدید و با هماهنگی و تبادل نظر دوستان مقیم کازرون آقای مجتبی بشکار مسوول اجرایی هیات که در این مدت زحمات فراوانی را متحمل شده بودند به عنوان مسوول هیات انتخاب شدند تا بار دیگر این مهم به سرانجام برسد .

سال نوآوری و شکوفایی

با همه ی دستاوردهای غیر قابل انکار و بزرگی که هیات در این مدت به آن رسیده بود چون "برگزاری تمامی اعیاد و مناسبت های مرتیط با اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) ،  عدم بی تفاوتی نسبت به فعالیت های اجتماعی و تمایز قرار دادن میان شخصیت حقیقی و حقوقی اعضا جهت شرکت در این عرصه ها و دنبال نمودن دستورات و رهنمودهای مقام معظم رهبری (مدظله ) و تبعیت محض در برابر فرامین معظم له ، ایجاد فرهنگ استفاده از مداحان و سخنرانان بومی شهرستان که در بسیاری از موارد از مداحان غیر بومی بسیار قوی تر بوده اند ، ایجاد فضای همبستگی با سایر نهادها و ارگان های فرهنگی شهرستان ، ترویج و تقویت فرهنگ عزاداری سنتی شهرستان بالاخص در ایام فاطمیه ، زنده نمودن نام فاطمیه و حضرت صدیقه ی طاهره (س) در سطح شهرستان ،تربیت مداحان جدید و نوجوان همراه با برگزاری کلاس های مداحی ، رشد و بالندگی سخنرانان جوان شهرستان ، محوریت یافتن در راه اندازی ستاد های مردمی استقبال از مقام معظم رهبری (مدظله) ، توجه به نخبه پروری و ارتباط با نخبگان فرهنگی ، علمی ، اجتماعی و سیاسی کازرونی در سطح کشور فعالیت های مختلف فرهنگی – اردویی از قبیل اردوی شلمچه ، قم و مشهد و ...  " و همچنین در کنار سایر تلاش هایی که دوستان فعال در هیات انجام داده بودند لکن فعالیت های هیات در همان حداقل فعالیت ها باقی مانده بود و فعالیت های مختصر فرهنگی ای هم که انجام می شد کمرنگ و کمرنگ تر می شد تا حدی که شرکت کنندگان در جلسات هفتگی به مرز 25 الی 30 نفر رسید ؛ این همه در کنار مشاهده ی روند نزولی استقبال از کارهای فرهنگی سایر نهادها از یک سو و رویکرد رو به رشد هیات های شهرهای دیگر من جمله شیراز ، قم ، تهران و ... در فضای فرهنگی مختص به خودشان از سوی دیگر اعضای فعال هیات را به این فکر انداخت که برای تاثیرگذاری و ارایه ی فعالیت فرهنگی مانا و عمیق تر از آن چه تا کنون ارایه شده است چه باید کرد و چگونه می توان در نحوه فعالیت ها ، عضوگیری و ... تحولی ایجاد نمود تا به آن چه هدف هیات از ابتدا بود بهتر ، دقیق تر و سریع تر رسید . جمع بندی افکار اعضای هیات نقطه ی مشترکی داشت که پس از بازنگری فعالیت های هیات در این چند سال می شد به درستی به آن دست یافت : " یافتن یک محور فرهنگی مذهبی برای فعالیت های هیات " ؛ فردی که بتوان حول محور ولایت گونه اش که متاثر از دید فرهنگی سیاسی و اجتماعی سالم و والای اوست در ضمن اعتقاد عمیقی که به آموزه های امام و انقلاب و ارزش های اسلامی دارد حوزه ی فعالیت های هیات را همان گونه که در بدو امر جهت رسیدن به آن برنامه ریزی شده بود گسترش داده ، شخصیتی شناخته شده در شهرستان که الزاما به جهت ارتباط تنگاتنگ محتویات هیات با متون دینی و اندیشه ی اسلامی می بایست روحانی می بود .

نوروز 1387 فرا رسید ؛ اتفاق همگی اعضا بر این نیاز مبرم  کار را به شناسایی معیارها و سپس انتخاب مصداق کشانید و نتیجه ی جلسات متعدد اعضا 11 معیار برای مسوول هیات بود که عبارت بودند از : " شیعه ی دوازده امامی، تقوا و اخلاق خوش، ولایتی بودن، بینش و دیدباز ( بصیرت )، روحانی معمم ( بالا بودن سطح اطلاعات علمی و اسلامی )، دلسوز بودن، تجربه، نفوذ اجتماعی و روابط عمومی بالا، جدیت در کار، انعطاف پذیری، مقبولیت مردمی، صبور بودن " حال که معیار ها مشخص شده بود می بایست فرد مورد نظر را انتخاب می کردیم و در این میان گزینه های فراوانی به شور گذاشته شد تا این که " حجه الاسلام و المسلمین رصاف " که از دیرباز ارتباط تنگاتنگی با هیات داشتند و چهره ای شناخته شده در عرصه ی مسایل فرهنگی، مذهبی و اجتماعی شهرستان بودند را با اکثریت قاطع برای این مهم انتخاب نمودیم.

یا متعهد شدن افراد در جهت همکاری هر چه تمام تر با ایشان پس از آماده سازی یه مدت 3 ماه فعالیت های جدید فرهنگی هیات در قالب کانون فرهنگی پیامبر اعظم (ص) - که حاصل از گسترش سازمانی هیات به کانونی با مجموعه ای از اقدامات و بخش های مختلف و گستره ی وسیع فعالیتی دارای مجوز از سازمان تبلیغات اسلامی – آغاز شد و تا کنون با گام های استوار به فعالیت خود می پردازد .