قوم پارس اینجا در سپیده دم تاریخ بر بلندای کازرون ایستاده و در مسیر باد خوشه گندم می پاشید. بی آنکه بخل بورزد. از پس آن بخشندگی، جهان به گندمزاری مبدل شد تا موسیقی آب و سنگ و آرد نخستین ترانه انسان باشد. پارسیان، بخشایش را از آسمان بخشنده می آموختند و چه مهربان و گشاده دست بودند.
افزون بر شش هزار سال پیش، تمدن آریایی زمین را شخم می زد، دانه می کاشت و گندم برمی داشت تا سنگ آسیابها را با آب توفنده و بخشنده چشمه ساسان و آبریزک بچرخاند.
قوم پارس اینجا در سپیده دم تاریخ بر بلندای کازرون ایستاده و در مسیر باد خوشه گندم می پاشید. بی آنکه بخل بورزد. از پس آن بخشندگی، جهان به گندمزاری مبدل شد تا موسیقی آب و سنگ و آرد نخستین ترانه انسان باشد. پارسیان، بخشایش را از آسمان بخشنده می آموختند و چه مهربان و گشاده دست بودند.
اینک از آن روزگار و آن تمدن تنها اسکلتهایی باقی است و دریاچه ای که در آن همچنان آب می جوشد. مشعلی که در آغاز مدنیت این قوم روشن شد با تندبادهای مهیب، هرگز فراموش نشد. انسانها گرچه با دستهای خود تمدنی را نابود می کنند اما بر ویرانه های آن تمدن تازه ای را خلق می کنند.
آوارگان این تمدن دیرسال ناگزیر در جستجوی مکان های امن و دستیابی به آسایش برآمدند و گروهی از ایشان روستاهای پرت و دورافتاده اطراف کازرون را برگزیدند تا گوشه هایی از این فرهنگ و تمدن کهن را از گزند حوادث مصون نگه دارند.
كاربران محترم مي تواند متن كامل اين نوشتار را كه به فلم آقاي داوود دهقان جهت ارايه در همايش " تارنماي سبز " تنظيم شده بود به اين جا ( كليك كنيد ) مراجعه نمايند .