این نمایشگاه گرچه در ابتدای کار، طرحی غیر قابل اجرا و دور از واقعیت مینمود، اما با همت این عزیزان توانست در عمر کوتاه بر پایی خود (18 روز) جمعیتی قریب به پنجاه هزار نفر را به سمت خود بکشاند و به تصریح خود بازدید کنندگان تأثیر عمیقی در روح و روان آنها بگذارد تا آنجا که خواهان دوام نماشگاه یا حداقل استمرار آن در سالهای آینده باشند.
ضمن تقدیر و تشکر از تمامی اشخاص حقیقی و حقوقی که ما را یاری دادند، اکنون پس از گذشت یک سال از بر پایی نمایشگاه، نکات زیر قابل تامل و دقت است:
1-همان طور که این نمایشگاه توسط جوانان بر پا شد و از آنجا که مشت نشانه خروار است، شهر ما دارای پتانسیل عظیم جوانان مذهبی و نخبه ای است که دارای ایده های فرهنگی جذاب و نو می باشند که این امر بار مسئولین فرهنگی شهر را دو چندان می کند. پیدا کردن و بها دادن به آنها یا حداقل سرمایه گذاری روی نیروهای فرهنگی مطرح در سطح شهر، امری است که مسئولین نباید از آن غفلت کنند و غافل شدن از آن باعث خروج این نیروها از شهرستان یا هدر رفت این سرمایه عظیم می شود.
2- این نمایشگاه با وحدت و همدلی برخی از مسئولین به سر انجام رسید، حال اگر فرهنگی کاران شهر به یک نوع همدلی و اتحاد برسند قطعا روند کارهای فرهنگی به مراتب بهتر از این خواهد بود که اکنون شاهد آن هستیم.
در واقع آنچه که امروز شاهد آن هستیم کارهای پراکنده ، بدون نظارت و هماهنگی و بعضا تکراری است و آنچه که به چشم نمی خورد مدیریت واحد و یکپارچه است
3- با توجه به این نکته که نمایشگاه مکانی شاد و مفرح نبود و سرتاسر روضه ، مصیبت، غم و اندوه بود، کثرت و زیادی جمعیت بازدید کننده (تقریبا پنجاه هزار نفر) در آن بازه زمانی کم (تقریبا 18 روز) در بر دارنده نکاتی مهم است:
اول: نمایشگاه در آن شرایط و در آن زمان خوب و موثر واقع شده و توانسته رسالت خود را به خوبی انجام دهد و نه تنها در بین مردم شهر بلکه در بین خانواده های شهرستان جای باز کند.
دوم : این مطلب که اکثر باز دید کنندگان جوانان و خانواده ها بودند، نشان دهنده تشنگی واقعی مردم و خانواده ها برای دریافت معارف اللهی است و این نکته را به مسئولین فرهنگی شهر گوشزد می کند که نمی شود با بهانه های پوچ و واهی از انجام مسئولیت خطیر و مهم فرهنگی شانه خالی کرد.
سوم: نمایشگاه طرحی نو برای انجام کارهای فرهنگی بود ، لذا بر فرهنگی کاران شهرستان لازم است که با طرح و ایده های نو به تبلیغ معارف اللهی بپردازند و از طرح ها و قالب های کلیشه ای ، تکراری و قدیمی بپرهیزند.
4- نکته ای دیگر که قابل تامل است اینست که مساجد کازرون در یک نسل متوقف شده است و امور مساجد به دست همانهایی اداره می شود که در اول انقلاب اداره می شده است.
بعضی از این افراد هم بدون هیچ نظارتی توسط هیچ شخص حقیقی یا حقوقی ، مسجد را آنطور که دوست دارند اداره می کنند. برخی دوست ندارند حتی یک کودک یا نوجوان در نماز جماعت هم شرکت کند و از انجام کارهای فرهنگی در مسجد جلو گیری می کنند...
برخی فقط به فکر مطرح کردن اسم مسجد هستند و لذا در رقابت نا صحیح با مساجد دیگر کشیده می شوند...
برخی هم فلسفه وجودی مسجد را فقط اقامه جماعت و برپایی مراسم ختم می دانند...
از این مهم نباید غافل شد که میدان ندادن به جوانان در مساجد و امر مسجد باعث روی آوردن این جوانان به کانون های نامناسب می شود
سوالی که اینجا مطرح می شود اینست که آیا کسی هست که جلو تک روی و اعمال سلیقه هیات امناء بعضی از مساجد را بگیرد یا نه ؟ و اصلا آیا این مهم وظیفه شخص یا اشخاصی هست ؟
نمایشگاه کوچه های بی نشان برآیند همدلی جمعی از جوانان شهر بود، نمایشگاهی که تحسین خیلی از مسئولین و بازدید کنندگان را به همراه داشت، اما متاسفیم که این جمع جوان، خلاق و فعال در کازرون بدون مأمن و مأوا هستند و حتی توسط بعضی از هیات امنا تهدید به اخراج از ملک موروثی (مسجد) می شوند!
امام جمعه محترم!
هم حضرت عالی و هم مسئول دفتر محترمتان شاهد زحمات شبانه روزی دوستان در این نمایشگاه بوده اید، نمایشگاهی که نشان از عزم راسخ و همت بلند و افکار عالیه آنها دارد، آیا بهتر نیست مساجدی را که به صورت نیمه تعطیل یا تعطیل رها شده ، از ملک موروثی پدری هیات امنا خارج کنید و در اختیار این عزیزان قرار دهید و در احیای یک پایگاه فرهنگی سهیم باشید که امام فرمود: مساجد پایگاه هستند.
ریاست محترم اداره اوقاف وامور خیریه !
در دیداری که با یکی از مسئولین اداره کل اوقاف استان تهران داشتم، وقتی از کازرون نامی برده شد ایشان گفتند همان جایی که نصف بیشتر آن ، زمین وقفی است. این جمله جای تأمل دارد که شهری که نصف بیشتر آن، زمین وقفی است، چرا هیچ تکه زمینی وجود ندارد که برای اجرای کارهای فرهنگی در اختیار این عزیزان قرار بگیرد. (علیرغم تمام مکاتبات و تلاش هایی که صورت گرفته است)
نماینده محترم شهرستان!
دوستان جناب عالی شاهد زحمات طاقت فرسای دست اندرکاران نمایشگاه بوده اند ، خود حضرت عالی هم قول مساعت و همکاری را داده اید اما متاسفانه هنوز شاهد پیشرفت در این امر حتی یک درجه هم نشده ایم.
خیرین و متمولین شهر!
نعمت های خدا برای استفاده صحیح از آنهاست و اینکه این نعمت ها راهی باشد برای رسیدن به خدا و در راه او، نه اینکه این نعمت ها حجاب شوند برای ما و مانع شوند از اینکه ما به کمال و سعادت برسیم.
از نعمت های اللهی هم که خدا به هر کس عنایت نمی کند پولدار شدن است، این نعمت با اینکه نعمت است اما بعضی ها را به جهنم می برد و بعضی ها هم به بهشت.
خلاصه مطلب اینکه «ای که دستت می رسد کاری بکن / پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار»، از خدا می خواهم که راه صحیح پول خرج کردن را به همه پولدارها نشان دهد و پول آنها موجب سعادت آنها شود نه شقاوت آنها.
در پایان بر خود فرض و واجب می دانم از تلاش و همدلی تمامی عزیزانی که ما را در راه اندازی نمایشگاه کوچه های بی نشان یاری دادند خصوصا دفتر امام جمعه محترم شهرستان، دفتر نماینده شهرستان، ریاست سابق اداره اوقاف و شهردار (سابق) خوب و بسیجی شهر و... تقدیر و تشکر کنم .
امید که زحمات دوستان در بر پایی نمایشگاه ، مقبول درگاه احدیت و مورد توجه حضرت زهرا(س) قرار گرفته باشد و در آینده نیز شاهد حرکات فرهنگی بهتر و بیشتری از این قبیل در سطح شهرستان باشیم.
خدایا چنان کن سر انجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار