بعد از این که جلسه توسط سردار امیری در مهمان سرای تیپ گرفته شد، نماینده های سه هیأت ( از هیأت فاطمیون بنده و از هیأت عاشقان اهل بيت آقای داوودی و یکی از بچه های هیأت رهروان) آمدند، که آن جلسهبا آن كه آنچنان جلسه پر باری نبود ولی قرار شد که شب مراسم شهادت حضرت زهرا(س) در هر هیأتی دو شهید وجود داشته باشد که مردم بتوانند از مراسم استفاده بکنند. بعد از آن جلسه با صحبت هایی که با دفتر امام جمعه انجام شد و هماهنگی هایي كه صورت گرفت، قرار بر اين شد که مراسم در یک مكان برگزار شود و سه هیأت با همدیگر برای استقبال مشارکت بکنند؛ كه به دلیل فضای مناسب، مسجد زید براي اين مهم انتخاب شد و مدیریت داخلی نيز - از قبيل سیستم صوتی و تزئینات و برنامه مداحي و ... -  بر عهده هيات فاطميون قرار گرفت كه با همكاري هيات رهروان ولايت همراه با سخنراني حجت الاسلام كشاورز و مداحي مداحان هیأت فاطمیون و هیأت رهروان ولایت مراسم برگزار شد.

مراسم استقبال از شهداي گمنام از مسجد الزهرا - به دلیل اینکه آقای صباحی امام جماعت مسجد الزهرا بودند – آغاز و به مسجد زید ختم شد و با قرار گرفتن شهدا در جایگاهی که برای آنها تدارک دیده بودند مراسم شروع شد.

من این را این جا می خواهم بيان کنم كه بنیاد شهید، روز اول در اين رايطه بيان داشته بود كه " ما شهدا را تحویل نمی گیریم، اگر می خواهید اين ها را دفن كنيد در بهشت زهرا اين كار را انجام دهيد!! " لكن مگر خودمان شهید کم داشتیم که بخواهیم دو تا شهید گمنام بیاوریم که ببریم توی بهشت زهرا یا سید محمد خاک کنیم! ما شهدا را آوردیم که یک فرهنگ سازی برای شهر بشود، یک مکان برای شهر درست بشود.

در ايتداي امرقرار نبود كه شهدا را به مقام ببریم، بلكه می خواستیم جای دیگر یک فضایی درست بشود - شايد تعبیر خوبی نباشد - ولی چون آنجا جایگاهي برای کنار پرستی! شده بود به اين نتيجه رسيدند كه در آنجا به خاك سپرده شوند.

آمدیم که این خرافه ها را از بین ببریم، آمدیم شهدا را گذاشتیم آنجا تا مردم دور شهدا حلقه بزنند، ولی متأسفانه متأسفانه کم کاری مسئولین بعد از این امر، باعث شد که باز همان فضای قبلی، حداقل مقداری از همان فضای قبلی باز هنوز وجود داشته باشد و عود بکند و برگردد.