علیرضا جاشوئی: «و اما در دانشگاه‌ نقشه‌ آن‌ است‌ كه‌ جوانان‌ را از فرهنگ‌ و ادب‌ و ارزشهاي‌ خودي‌ منحرف‌ كنند و به‌ سوي‌ شرق‌ يا غرب‌ بكشانند و دولتمردان‌ را از بين‌ اينان‌ انتخاب‌ و بر سرنوشت‌ كشورها حكومت‌ دهند تا به‌ دست‌ آنها هرچه‌ مي‌خواهند انجام‌ دهند. اينان‌ كشور را به‌ غارت زدگي‌ و غربزدگي‌ بكشانند و قشر روحاني‌ با انزوا و منفوريت‌ و شكست‌ قادر بر جلوگيري‌ نباشد. و اين‌ بهترين‌ راه‌ است‌ براي‌ عقب‌ نگهداشتن‌ و غارت‌ كردن‌ كشورهاي‌ تحت‌ سلطه‌، زيرا براي‌ ابرقدرتها بي‌زحمت‌ و بي‌خرج‌ و در جوامع‌ ملي‌ بي‌سر و صدا، هر چه‌ هست‌ به‌ جيب‌ آنان‌ مي‌ريزد.» (وصيت نامه سياسي– الهي امام خميني(ره) )

بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی سال ها پیش ضرورت توجه به محیط دانشگاه و دانشگاهیان را خاطرنشان کرده اند و عاقبت غفلت از این قشر را تذکر داده اند. قصد تفسیر جملات فوق امام خمینی را ندارم و صرفاً به این پرسش اکتفا می کنم که چرا  تا به امروز و با گذشت بیش از سه دهه از انقلاب، هنوز موج غربزدگی در دانشگاه های ما بیداد می کند؟!

شاید بهتر باشد به کمی ریشه ای تر موضوع را بررسی کنیم. همان گونه که امام فرمودند استعمارگران برای تسلط بر کشورها به صورت خاموش حرکت کرده و قصد داشته و دارند که هویت دانشجویان ما را از آنها بگیرند. اما لازمه آنکه این امر صورت نپذیرد و قشر دانشگاهی بتوانند با این تهاجم مقابله کنند چیست؟ پاسخ این پرسش را سال ها پیش مقام معظم رهبری فرموده اند: « دانشجو باید احساس سیاسی، درک سیاسی و تحلیل سیاسی داشته باشد». قطعا وقتی دانشجویی اینگونه تربیت شود، دیگر بازیچه دست سیاست بازان قرار نخواهد گرفت. اما راهکار تربیتی چیست؟ بر این مهم هم رهبری بارها تاکید کرده اند و آن برگزاری «کرسی های آزاداندیشی» در دانشگاه هاست. دوستانی که تجربه برگزاری کرسی های آزاداندیشی را دارند قطعا ثمرات این نشست ها را بهتر درک کرده اند. اما متاسفانه شاهد آنیم که در بسیار از دانشگاه ها هنوز اجازه برگزاری چنین نشست هایی توسط مسئولین دانشگاه داده نمی شود! چرایش را بایستی آقایان پاسخ دهند! شاید منافع ایشان با منافع استعمار در یک راستاست که برگزاری این جلسات نقد و بررسی واهمه دارند!

خدا لعنت کند آنهایی را که نگذاشتن دانشگاه ها سیاسی شوند و خواستند دانشجویان سیب زمینی باشند! دانشجویان قدیمی خوب بخاطر دارند که در دولت اصلاحات، که مدعی آزادی بیان بود، چه خفقانی بر دانشگاه ها حاکم شد و مصطفی معین، وزیر علوم وقت، طرحی خجالت آور را با نام دانشجویان ستاره دار اجرا نمود و این طرح باعث کم رنگ شدن فضای سیاسی دانشگاه ها و دور شدن دانشجویان از فضای سیاسی و کاهش معلومات سیاسی آنها و بطبع بازیچه شدن آنها در دست کارگردانان دنیای سیاست شد! حتی اذهان دانشجویان تهدید و توهین محمد خاتمی ، رئیس جمهور وقت را، در دانشگاه تهران فراموش نکرده اند، که جملات وی مهر تأییدی بود بر طرح معین!

گرچه ما طرفدار آن نیستیم که هر کس در دانشگاه هرکاری را خواست باید انجام دهد و هر حرفی را در هر کجا خواست می تواند بگوید! زیرا بر سرمایه گذاری و عملکرد استعمار و سازماندهی نیروهای خود فروخته در دانشگاه ها برای خوش خدمتی به آنها واقفیم. اما این را هم معتقدیم که اگر کرسی های آزاداندیشی برگزار شود، با توجه به آنکه در آن جلسات هر کسی نظر خود را می گوید و جمع حاضر قضاوت می کنند که چه کسی حق است و چه کسی باطل، لذا دست آنهایی که قصد تشویش و منحرف نمودن اذهان دانشجویان را دارند بخوبی باز می شود.

تمام این حرف ها را گفتیم تا به روسای دانشگاه های شهرمان بگوییم، اگر واقعا قصدتان تربیت نیروهایی است که بتوانند آینده این کشور و نظام را تضمین کنند، بایستی در کنار بُعد علمی دانشگاه، به بُعد سیاسی آن نیز توجه کنید و برای توسعه فضای سیاسی دانشگاه خود نیز برنامه داشته باشید.