اینجانب که تا لحظه نگارش این یادداشت ـ نیمه‌شب بیست‌وچهارم دی‌ماه 1393 ـ تمام مطالب نگاشته‌شده پیرامون «روز کازرون» مندرج در سایت‌ها را خوانده‌ام و باید اذعان کنم که نوشته حکمت‌آمیز استاد عمادالدین شیخ‌الحکمایی و برخی از کوشندگانِ فرهنگِ این دیار همچون جناب مهدی تقی‌نژاد و محسن عباسپور را بیشتر پسندیده‌ام، در پیِ درخواست بنده‌پرورانه مدیریت محترم سایت کازرون‌نما، لازم دیدم نکاتی را در این باره یادآوری کنم:

1. در تقویم رسمی کشور، روز بیست‌وهفتم شهریورماه به‌عنوان «روز شعر و ادب پارسی و بزرگداشت استاد محمدحسین شهریار» ثبت شده؛ زیرا در این روز، این شاعر نامدار و بزرگِ معاصر درگذشته است. به زعم این حقیر ـ که یک دهه از عمر خود را در دانشگاه تهران به تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی گذرانده است ـ این روز به دلیل انتخاب اشتباه (قرار داشتن در ماه «تعطیل» تابستان و رسمیت نداشتن کلاس‌های دانشگاه و نیز ناچیز نمودن پایه ادبی استاد شهریار در جنب مقام والای سعدی و حافظ و فردوسی و خاقانی و نظامی و رودکی و عطار و ابوالفضل بیهقی و نصرالله منشی و عطاملک جوینی و ده‌ها تن دیگر) به آن ارجمندی مورد نظر هیچ‌گاه نرسیده و نخواهد رسید. حتی انتخاب این روز، این پیامد را هم داشته است که به جای بزرگداشت استاد شهریار، این شاعرِ گرانمایه مورد هجوم منتقدان واقع شود که این همه شاعر و ادیب، چرا شهریار...؟ تمام جوانب این قضیه را می‌توان با جوانب گوناگون مسئله «روز کازرون» انطباق داد.

2. چهارم دی‌ماه به‌عنوان «روز کازرون» در «تقویم فرهنگی سپاه» ثبت شده است. برخی همشهریان گمان کرده‌اند که می‌توانند در تقویم سال آینده، نام این روز را در کنار «جشن کریسمس»، مناسبت‌های مذهبی و... در تقویم کشوری ببینند! البته سپاه می‌تواند برای خود تقویمی داشته باشد و تک‌تک روزها را با در نظر گرفتن «سندیت» به نام شهری گره بزند. تصمیم‌گیرنده آن‌ها نیز «مجمع عالی بسیج شهرستان» متشکل از «نمایندگان بسیج اساتید، هنرمندان، بانوان و...» است، نه «مجمع عالی فرهنگ شهرستان» متشکل از «نمایندگان اساتید، هنرمندان، بانوان و...». حال که در این رویه کلی (چه در کازرون و چه در شهرهای دیگر)، نمایندگانِ بخشی از مردم حضور دارند، کاش نتیجه حاصل از این مجمع هم نماینده همان بخش از شهرستان می‌شد، نه تمام آن؛ درواقع به جای ترکیب «روز کازرون»، از «روز شهدای کازرون»، «روز بسیجی‌های کازرون»، «روز اعضای سپاه کازرون» یا هر عنوان دیگری که صلاح می‌دیدند، استفاده می‌کردند.

3. اینکه حتماً «روز کازرون» باید سندیت داشته باشد و چون نمی‌دانیم ناصردیوان یا شاپور ساسانی در چه روزی بر دشمن پیروز شده‌اند، نمی‌توانیم آن‌ها را برای این عنوان برگزینیم، انتخاب ما را بسیار محدود خواهد کرد. شاید زمانی قصد داشته باشیم «ساعت» یا «دقیقه» کازرون را هم انتخاب کنیم و مثلاً در آن لحظه، کازرون را همه با هم گرامی بداریم (مانند فریاد الله اکبر در ساعت 21 شبِ بیست‌ودوم بهمن هر سال). در آن زمان هم باید به دنبال رویدادهایی باشیم که سندی برای ثانیه و دقیقه و ساعت آن داریم؟

4. امیدوارم بحث‌های پیش‌آمده در این رابطه که همه پیرامون یک روندِ اداریِ سپاه پاسداران اتفاق افتاده، بهانه خوبی باشد برای نظرخواهی از عمومِ دلسوزانِ فرهنگ و تاریخ و پیشرفت کازرون و برگزاری یک روز شکوهمند که در گذر زمان گرامی داشته شود و همه مردم در جهت ارجمندی نام شهرشان بی‌هیچ دستاویزی بکوشند. در هر حال، یقیناً پس از انتخابِ بهترین روزِ ممکن، شیوه مناسب برگزاری مراسم‌های این روز هم اهمیت خاص خود را دارد.

5. در پایان باید متذکر شوم که یکی از روزهای نیمه نخست فروردین‌ماه را بهترین گزینه برای انتخاب روز کازرون می‌دانم.